Στους δρόμους πουλιόσουν...
Στα μοναστήρια αντιστεκόσουν...
Πότε γινόσουνα θεριό,
κι άλλοτε σ' αγκαλιές σκορπούσες!
Μέχρι ν' αγαπηθείς
-σάρκα μου-
πάλευες
αγώνα άνισο,
σε κόσμο εχθρικό.
Πνίγονταν η μιλιά σου
που οι ηθικολόγοι
ποτέ δεν κατάλαβαν...
Σ' έβαζαν να παίζεις
το παιχνίδι της αγάπης,
την τέχνη του έρωτα
και σ' αφηναν στο κρύο
μόνη...
Αγνόησαν τη θεότητά σου,
αλάτρευτη σ' άφησαν,
προδομένη στα κρεβάτια της νύχτας,
αμίλητη, κατά πως σ' έμαθαν
ανίσχυρη, κατά πως σε δίδαξαν...
Μην ακούς τις βλαστήμιες τους
για σένα!
Τώρα πια ξέρεις...
Αρκεί να σε χαϊδέψουν απαλά
κι απάνω σου
την ψυχή τους ν' απιθώσουν....
16 σχόλια:
Πολύ όμορφο...και αληθινό...
Καλό είναι!!! αν κι εγώ θ'άλλαζα το τίτλο σε "η κραυγή ενός μοναχού"
Το ένα από το άλλο καλύτερο!!! Πιάσε ένα φιλί τεράστιο, γλυκούλη! Μμμμμμμμμαααααααααααααααααααααατς! :)
... η καρδιά μου θα βρίσκεται πάντοτε κοντα στον άνθρωπο της μάχης... κοντα σε σένα :)
Ασκάρ διανύεις τη λυρική σου περίοδο και σου πάει...Μόνο μην το μάθουν στα λιμάνια οι μόρτες.
οταν γραφεις ετσι θελω να σου στειλω ενα τεραστιο φιλι!!!!!!!!!!!
μαααααααααααααακιαααααααααα!!!!!
Πολύ καλό. Λυρικό και σαρκαστικό πολύ.
Βρέ άτιμε το έγραψες αυτό για να κονομήσεις φιλιά ε?
Α ρε πάλι τα κατάφερες!
Καλησπέρα!
Πολυ ομορφα τα 2 τελαυταια ποστ..
Τα φιλια μου..
... :)
πραγματι με τα δυο τελευταια ποστ μας ξαφνιασες ευχαριστα!
αν και το ποσο τρυφερος εισαι το ξερουμε ολοι ασχετα με το υφος ορισμενων κειμενων!
smouchhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!! :P
Σάρκα μου (κατά το σώμα μου... you know?) φτιαγμένη από πηλό,
κάνει ότι θέλεις το μυαλό...
Γλαρένιες αγκαλιές
Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες πατέρα! Σου έχω δώσει μια πρόσκληση για blogoπαίχνιδο. Δεν την είδες ή απλά δεν παίζεις τέτοιου είδους παίγνια πατέρα?
Σας ευχαριστώ όλους και για τα καλά σας σχόλια και για την καλοσύνη σας!
Ηλία, για κάνε εσύ κλικ εκεί που με έστειλες!
Δημοσίευση σχολίου