... το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ!
Τετάρτη, Μαΐου 23
να 'ταν το μέγεθος λίγο πιο... μεγάλο, πιο παχύ...μόνο! κατά τ' άλλα μούρλια όνειρο είναι. Προτιμότερο από ένα και μόνο "μόριο"...
...επανήλθα και μάλιστα δριμύτερη, όπως βλέπετε!!! αν και κουρασμένη από τις δουλειές στο εξωτερικό που ήμουν, δε μπορούσα να αντισταθώ στην αντιπρόταση του Άσκαρ!
την καλημέρα μου σε όλους σας και τα φιλιά μου επίσης
Δεν θα άλλαζα ποτέ το γέλιο της καρδιάς μου με όλα τα πλούτη του κόσμου. Ούτε θα ήμουν ικανοποιημένος με το να μεταλλάξω τα δάκρυά μου, τα δάκρυα της αγωνίας μου, σε γαλήνη. Φλογερή μου ελπίδα είναι ότι όλη μου η ζωή σ' αυτή τη γη θα αποτελείται από Δάκρυα και Γέλιο... Δάκρυα πoυ εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου αποκαλύπτουν το μυστικό και το μυστήριο της ζωής, Γέλιο που με φέρνει πιο κοντά στους συνανθρώπους μου, Δάκρυα που με κάνουν να αισθάνομαι τους πονεμένους, Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ύπαρξή μου...
6 σχόλια:
χαχαχαχ καλα ε ? φοβερή φώτο..
sweet dreams!!! και μετά ξύπνησα..
O Aσκαρδαμυκτακος τετοια δαχτυλα εχει.
Μου τα εδειξε ;)
Ρε συ "κόκκινα χείλη", τι πράγματα είναι αυτά που κάνεις; Θα με εκθέσεις στην μπλογκοκοινωνία! χαχαχα
Καντούλα, γιατί δε λες ότι τέυοια είναι και τα δάχτυλα των ποδιών μου; χαχαχαχαχα
Σαϊλεντούλα, αυτό μου μοιάζει με ... πολυεργαλίο!
Βασικα ηθελα να πω αλλο..αλλα πολυ εχω εκτεθει τελευταια με κεινα και με τα αλλα :)
κόκκινα χείλη, τι βλέπω εδώ?? έγινες κι εσύ σαν αυτόν, τον παμπόνηρο τον ασκαρδαμυκτί???
χι χι χι
Εμένα μου άρεσε που έχουν και περιτομή.
Δημοσίευση σχολίου