Κυριακή, Μαΐου 6

Η πρώτη της φορά...

Τον αγκάλιασε απ΄ το λαιμό κι εκείνος την τράβηξε πάνω του.
Τύλιξε τα πόδια της γύρω απ’ τη μέση του κι αυτός άρχισε να περπατά αμίλητος κουβαλώντας την κρεμασμένη πάνω του.
Βγήκαν στο διάδρομο. Σ΄ έναν μακρύ σκοτεινό διάδρομο ενός παλιού σπιτιού. Υπήρχαν κάμποσες πόρτες, η μία δίπλα στην άλλη. Η τελευταία ήταν μισάνοιχτη. Την έσπρωξε, άναψε το φως χωρίς να την αφήσει απ’ τα χέρια του κι ύστερα την απόθεσε στην άκρη ενός μεγάλου κρεβατιού.
Της έβγαλε τη φούστα χαμογελώντας!
Πέταξε το πουκάμισο και το παντελόνι του, τα μοναδικά ρούχα που φορούσε, δεν είχε καν εσώρουχα! Γλίστρησε στο πλευρό της κάτω απ’ το σεντόνι…
Τη χτένιζε με τα δάχτυλα τραβώντας πίσω τα μαλλιά της και κάθε τόσο σταματούσε για να την κοιτάξει.
Άγγιζε τη σφιχτή λεία σάρκα του, το γυμνό στήθος του και για πρώτη φορά καταλάβαινε ότι όλ’ αυτά δεν ήταν παρά το προοίμιο μιας αδιάκοπης παντοτινής κατοχής…
… Ο πόνος δεν έσβηνε, άρχισε όμως να τον δέχεται! Εξωτερικά ήταν ανυπόφορος. Μέσα, όμως, στο βάθος, ήταν διαφορετικά. Εκεί ο πόνος διαχέονταν και καταλάγιαζε όσο περισσότερο κολλούσε πάνω του, όσο ακολουθούσε τις κινήσεις και το ρυθμό του… ωστόσο δεν έσβησε καμιά στιγμή ώσπου η ηδονή τον νίκησε. Τώρα ένιωθε τους τελευταίους σπασμούς του … την αγκάλιασε τρυφερά κι αισθάνθηκε το καυτό κορμί του στην πλάτη της…
Σε λίγο έκρυψε το πρόσωπό του στο λαιμό της, της κρατούσε τα στήθη κι ανάσαινε βαριά.
Ήταν ευτυχισμένη… Την άφησε και σηκώθηκε. Άκουσε τα βήματά του στο δωμάτιο. Κουνήθηκε κι ένιωσε πόνους σ’ όλο της το κορμί!
- Μάτωσα πολύ;
- Δεν μάτωσες καθόλου…
- Είσαι σίγουρος;
- Ναι!
- Γαμώ το…
Δεν είχε ματώσει καθόλου! Αυτό κι αν ήταν τρομερό! Είχε συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που δεν θα επαναλαμβάνονταν πια, και το κορμί της δεν είχε αξιωθεί να το γιορτάσει ούτε καν με δύο σταγόνες αίμα! Είχε φανταστεί μιαν ακατάσχετη αιμορραγία, μια λιποθυμία, κι είχε νιώσει μόνο τη χαρά ενός οργασμού, ενός οργασμού επώδυνου κατά κάποιον τρόπο…
Εκείνος άπλωσε το χέρι και πήρε απ’ το πάτωμα ένα πακέτο τσιγάρα. Κι άρχισε να μιλάει για πολλή ώρα. Δεν τολμούσε να τον διακόψει, πάσχιζε όμως να συγκρατήσει κάθε του λέξη, ήθελε να κρατήσει αυτόν τον ίδιο μέσα στο μυαλό της καθώς μιλούσε για έρωτα, για ποίηση, για φιλοσοφία, για τη ζωή και το θάνατο, για τις ιδεολογίες, για τον ισπανικό εμφύλιο, για το σεξ, για τις ηλικίες, την ηδονή, τον πόνο, τη μοναξιά…
Την ξεσκέπασε κι άρχισε να τη χαϊδεύει. Την άγγιζε παντού κι εκείνη παρακολουθούσε το χέρι του, κοιτούσε το κορμί του… Ήταν ωραίος, τον έβρισκε πολύ ωραίο, πολύ σπουδαίο και σοφό για κείνη. Ήθελε να τον χαϊδέψει, να τον φιλήσει, να τον δαγκώσει, να τον γρατσουνίσει! Χωρίς να ξέρει γιατί, ήθελε να τον πονέσει, να τον σακατέψει, αλλά φοβόταν να τον αγγίξει…

19 σχόλια:

Αλητισσα είπε...

Αφου ο εν λογω κυριος καταφερε η μικρη να εχει οργασμο την πρωτη της φορα φαντασου τι θαυματα θα κανει με μας τις σιτεμενες..
Χα χα..
Δωσε του το τηλεφωνο μου..
Περα απο τις βλακειες, το κειμενο ηταν ομορφο και ειχε μια λεπτοτητα..

Ανώνυμος είπε...

Αλήτισσα το αποδόμησες το μπλογκ, αν και το σχόλιο ήταν απολαυστικό. Τώρα δηλ. Ασκάρ θέλεις να αποκαλύψουμε προσωπικά δεδομένα για την πρώτη φορά; Ιδανικά δοσμένη στο κείμενό σου, με ευαισθησία και με την ανδρική ματιά που έχει πάντα το απωθημένο του Πυγμαλίωνα.

ΥΓ: Ντορίτα με αποκαλούσε μόνο ένας αγαπημένος φίλος παλιά και τώρα κι εσύ:)

Αλητισσα είπε...

Σου εχω μια εκπληξη στο blog μου..
Μετα δε που διαβασα το κειμενο ημουν σιγουρη πλεον οτι ειχα κανει το σωστο..
Σε φιλω τρυφερα..

κόκκινα χείλη είπε...

Λένε, πως όταν κάνουμε κάτι για πρώτη φορά και μας αρέσει πολύ, γίνεται μια έκρηξη ορμονών στον εγκέφαλο μας, ο οποίος πλημμυρίζει αδρεναλίνη κι άλλες τέτοιες ουσίες, με αποτέλεσμα αυτό το συγκλονιστικό συναίσθημα. Πολλοί άνθρωποι εθίζονται σε μια συμπεριφορά μόνο και μόνο για να γευτούν την ίδια αίσθηση της πρώτης αυτής φοράς. Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν είναι ποτέ το ίδιο. Μπορεί να είναι απείρως καλύτερο, αλλά ποτέ το ίδιο. Η πρώτη φορά σε οτιδήποτε, μας σημαδεύει. Η παρθενική εμπειρία με ένα άτομο του ίδιου φύλου, …. θα μπορούσε να είναι πρόσκληση σ' ένα πάρτι-έκπληξη, στο οποίο πολλές φορές καταλήγουμε να είμαστε καλεσμένοι για το υπόλοιπο της ζωής μας…!
Η πρώτη μου φορά; Ήταν …/…/1993 με συνάδελφο από την δουλειά. Είχαμε πάει στο θέατρο και μετά πήγαμε στο σπίτι της. Την πείραζα συνέχεια και της κόλλαγα σε σχέση με το θέμα του έργου, αλλά πάντα εκ του ασφαλούς, γιατί ήταν κόσμος μπροστά. Ήξερα, βέβαια, ότι εκείνη είχε μια εμπειρία με κοπέλα. Με προειδοποίησε να μην το συνεχίσω, αλλά εγώ εκεί (γιατί η άλλη κι όχι εγώ;) Τέλος πάντων, μετά από αρκετές προειδοποιήσεις και άλλα τόσα πειράγματα μ' έβαλε κάτω (ως πιο έμπειρη) και αυτό ήταν..... μου άρεσε πολύ!....

Ανώνυμος είπε...

Ήμαρτον βρε Άσκαρ!
Ήταν η πρώτη φορά της κοπέλας κι ο ήρωάς σου της μιλούσε για τον ισπανικό εμφύλιο;

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη, αλλά τέτοια μ...... μόνο εσένα έχω ικανό να κάνει!
χαχαχαχα

seaina είπε...

όμορφο κείμενο!

Ανώνυμος είπε...

Ως προς τον Ισπανικό Εμφύλιο, για φανταστείτε, να κάνετε σεξ στα χαρακώματα και από πάνω να σφυρίζουν οι Οβίδες των φασιστών!! Οι σωστοί - και πραγματικά ωραίοι - άντρες είναι πολυπράγμονες. Εκεί που θωπεύουν και ερωτεύονται, μπορεί ξαφνικά, να οραματιστούν από την επανάσταση μέχρι το γκολ του Ριβάλντο. Αυτό το έχει κατανοήσει για τα καλά η παιδίσκη του Ασκάρ, και αφήνεται ολοκληρωτικά στα κύματα του μανιασμένου εραστή της. Φυσικά μπορεί να υπάρξουν και απογοητεύσεις. Ετσι είναι όμως: τα ψηλά βουνά, έχουν και βαθιές χαράδρες!

candy's τετραδιάκι είπε...

Ax ρε Ασκαρ...

Ειναι φορες που σ'αγαπω πολυ.

silent_tears είπε...

Και ό,τι στα draft μου έχω κείμενο για την πρώτη μου φορά... με ποιον άραγε??!! Αχ τι μου θύμησες...

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

(καλά βρε Άσκαρ, σου έχω πει ποτέ για τη δική μου πρώτη φορά και την αποτύπωσες...; )

Ηλιας....Just me! είπε...

Καλημέρα Άσκαρ υμνωδέ του έρωτα! ΠΟλύ καλά δωσμένο το κειμενάκι με κάθε λεπτομέρεια η οποία χρειάζεται! (Τίποτα παραπάνω) Αλήθεια η κοπελιά στη φοτό λες να είναι ανέγκιχτη ακόμα;

AVRA είπε...

το απεδωσες με μεγαλη τρυφεροτητα, πολυ ομορφα!

γενικα ομως δεν ειναι παντα τοσο συγκλονιστικη η πρωτη φορα, αποδεδειγμενα...

Y. K. είπε...

κι εγω που ειχα καιρο να περασω δηλωνω γοητευμενη.
πολυ τρυφερο κειμενο ασκαρ!
καλη σου μερα..

Gwgw είπε...

Η πρώτη φορά συνήθως είναι αποτυχία αν κρίνω από μαρτυρίες γνωστών μου αλλά και προσωπικά. Αχ, βρε παιδί "Ήταν ωραίος, τον έβρισκε πολύ ωραίο, πολύ σπουδαίο και σοφό για κείνη. Ήθελε να τον χαϊδέψει, να τον φιλήσει, να τον δαγκώσει, να τον γρατσουνίσει! Χωρίς να ξέρει γιατί, ήθελε να τον πονέσει, να τον σακατέψει, αλλά φοβόταν να τον αγγίξει…" έτσι νιώθω!! Είναι απλά σπουδαίο πως βρίσκεις μερικές γραμμές που μπορεί να σε εκφράζουν απόλυτα αλλά να έχουν γραφτεί από άλλο άτομο και για εντελώς άσχετο λόγο από σένα ή από ότι ζεις αυτό τον καιρό!!
Το κράτησα το κομματάκι(δεν θα το χρησιμοποιήσω πουθενά).
Καλημέρα!

Μαράκι είπε...

Πολύ ωραίο αγάπη μου αν και η αλήθεια είναι οτι το γεγονός της πρώτης φοράς δεν με συγκινεί ιδιαίτερα....οταν ήμουν 14 ο πολυαγαπημένος μου θείος μου είχε δώσει μια συμβουλή ο πρώτος μου να είναι μεγαλύτερος μου, πιο έμπειρος και να μην τον ερωτευτώ, να τον έχω απλά σαν δάσκαλο.
Ακολούθησα τη συμβουλή του με τη διαφορά οτι νόμιζα πως ήμουν ερωτευμένη και απογοητεύτηκα απο το σεξ γιατι δεν ένιωθα τίποτα παραπάνω απο απλή ευχαρίστηση.
Οταν ερωτεύτηκα πραγματικά κατάλαβα τη διαφορά....νομίζω εκείνη η πρώτη φορά είναι που αξίζει και θέλω να θυμάμαι.

Debby είπε...

Αν ήξερα από πριν ότι την πρώτη μου φορά θα πονούσα τόσο, μάλλον δεν θα το αποτολμούσα ποτέ!!!! :-)

BeBe είπε...

Όμορφα το αποτύπωσες. Το κείμενο συνδυασμένο με την συγκεκριμένη φωτογραφία έβγαλε μια γλυκιά αγωνία και έναν γοητευτικό τρόμο για τα λόγια σου...
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Ερωτας απαγορευμένος κι απόλυτα αμαρτωλός. 50 αυτός κι εγώ μόλις 22. Η πρώτη φορά έγινε ακριβώς έτσι και του χάρισα αυτό το κείμενο Ασκάρ.Ύμνος αυτού του έρωτα! Καθηγητής μου, πατέρας μου, εραστής μου! Δάσκαλος! Λαξευτής του πνεύματος και του σώματος! Τώρα είμαι στα 24. Και κανείς άλλος δεν έχει βεβηλώσει το άγγιγμα του!

Δημήτρης Αγγελ. - Μαρία Ελευθ.

Σε λατρεύω ψυχή μου!