(Από το blog "Φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας", με τίτλο "Η διαθήκη ενός Στωικού")
Μην κλάψετε στην κηδεία μου ανθρώποι!
Την ώρα την αληθινή της λύτρωσης
παράφωνο είν το κλάμα...
Μαύρα φορέματα; Άχρηστα! Η λύπη στην ψυχή φωλιάζει...
Στεφάνια; Μα υπάρχουνε και πεινασμένοι...
Παπάδες; Όχι τέτοιαν ώρα επαγγελματίες...
Ψαλμωδιές; Να παίζει μόνο Βέρντι...
Σκεπάστε μου το πρόσωπο!
Γιατί, όσο κι αν προσπάθησα,
μιαν κάποια φιλαρέσκεια
κι εδώ με συντροφεύει!
Τ' άψυχο κορμί
γυμνό αφήστε, όπως γεννήθηκε!
Μην ντρέπεστε
για ό,τι χαρίζει η φύση...
Άστε με όπως με βρει ο θάνατος!
Μη φτιάχνετε θανάτου στάσεις...
Γραβάτες και κουστούμια; Ας μείνουν σπίτια σας...
Τιμημένα είν της δουλειάς τα ρούχα!
Επιθυμία στερνή: δέστε πολλούς θανάτους!
Ζήστε μαζί μου, για μια φορά, αληθινή κηδεία...
13 σχόλια:
To εχω πει αυτο..να ξερες ποσες φορες!
Εγώ πάλι... ελπίζω να πλαντάξουν όλοι στο κλάμα στην κηδεία μου. Και να πνίξουν το νεκροταφείο στα στεφάνια. Και μην τολμήσουν να με βάλουνε γυμνή στον τάφο γιατί θα ξαναγυρίσω και θα τους στοιχειώσω το σπίτι!
Δεν είμαι και πολυ στωϊκή, Ασκαρδαμυκτί μου... Δεν σε πειράζει όμως, ε;
Γιατι ολο αυτο?
Σκοπευεις να την κανεις συντομα?
Αν λεω αν ερχομουν στην κηδεια σου θα φορουσα κατακοκκινο σατεν φορεμα και απο μεσα μαυρα εσωρουχα και ζαρτιερες..
Αυτα, αλλα αφου δεν πεθαινεις συντομα να μην αρχισω να ψαχνω για το φορεματακι..
;)
Φιλια..
Mπρρρ σκιάχτηκα..!
ακριβως ετσι... με καλυψες απο πανω μεχρι κατω σημερα.
Υπέροχο.
Άσκαρ μου, γιατί θέλεις ακόμα και στο θέμα του θανάτου σου και της κηδείας σου, να προκαλείς ή να κάνεις τον έξυπνο;
Χαλάρωσε λίγο....
Από αλλού θα τη βρεις και τότε δεν θα χεις όρεξη για "διαθήκες"
Μην είσαι λοιπόν τόσο ματαιόδοξος!!!
Υ-ΠΟ-ΚΛΙ-ΝΟ-ΜΑΙ!!!!!
(΄Ετσι έχω τον φανταστεί. Τα είπες ΟΛΑ)
΄Ολα τα άλλα είναι ρεσιτάλ υποκριτικής.
Γλαρένιες αγκαλιές
Βρε συ αν δε διαβαζα τα σχολια σου και το ποστακι στο εξοχικο θα ειχα ανησυχησει..
Που εισαι βρε ψυχη?
Την καλησπερα μου..
Κανενα σχολιο για το κοκκινο φουστανι..
Are you normal men?
εσυ το εγραψες αυτο??εμεινα εκπληκτη..μπραβο..!!
Φίλε μου αυτό είναι εκπληκτικό. Μακάβριο το να μιλάς για τον θάνατο σου, μα είναι υπέροχο κείμενο.
Με συγκίνησες ρε μπαγάσα.
Καντούλα, θα σε κάνω ηγουμένη του γυναικείου τμήματος της ... νεώτερης Στοάς!
Μπαλαρινίτσα, εσύ ίσως κάνεις καριέρα στον Κήπο των Επικουρίων!
Αλήτισσα, δεν σκέφτομαι ν' αφήσω καμία γυναίκα μου χήρα! Άρα θα ζήσω πολλά χρόνια ακόμη!
Παιδίσκη, κανονικά θά πρεπε να χαίρεσαι γιατί θα πάρεις και μεγάλη σύνταξη!
Δείμε, γλαρένια και Γιώργο, σας ευχαριστώ πολύ!
"Κόκκινα χείλη", για να σε δεχτώ στη "Στοά" πρέπει να χαλαρώσεις! Και να πάψεις να με απειλείς ότι από κάποια "θα τη βρώ"!
Φεγγαρολουσμένη, δεν με έχεις ικανό, έτσι;
το έχεις ακούσει το ανέκδοτο που λέει πως συζητούσαν 3 φίλοι τι θα ήθελαν να λένε οι φίλοι τους στην κηδεία τους...
ο ένας είπε....εγώ θα ήθελα να λένε πως ήμουν καλός πατέρας....
ο άλλος είπε... εγώ θα ήθελα να λένε πως ήμουν καλός άνθρωπος και πως όλους τους νοιαζόμουν...
κι ο τρίτος λέει... εγώ πάντως θα ήθελα εκείνη την ώρα να πουν....ρε σεις....αυτός κουνιέται....
Δημοσίευση σχολίου