Ήταν δυο στάλες μονάχα
στις άκρες των ματιών
κι αμέσως πάλι άλλες δυο
κι ακόμη δυο.
Κι είπανε μερικοί πως ήτανε δροσιά
στα πρωινά λουλούδια.
Κι άλλοι πως ήτανε ανοιξιάτικη ψιλή βροχή.
Και κάποιοι είπανε πως ήτανε πλημμύρα.
Κι ήτανε κι άλλοι
που βρίζανε και φτούσαν και ρωτούσαν
πώς μπήκε στο ποτάμι τόση αλμύρα.
Κέρδος κανένα όμως για σένα!
Η αλμύρα των ματιών σου
στη θάλασσα πιο κάτω θα χυθεί
και θα χαθεί...
8 σχόλια:
Ξέρω πολύ καλά πως όταν κάτσω στην πολυθρόνα του Μένιου, εκείνος θα με ρωτήσει σε ποια απ’ τις γυναίκες μου έχω μεγαλύτερη αδυναμία!
Σήμερα του απαντάω προκαταβολικά!
Και της στέλνω την τιγρίνα μου την Βιργινία, για να της κάνει παρέα και να την προστατεύει…
Ένα αρμυρό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μπορώ να αφήσω τώρα...
...:)
Πολυ τρυφερο εκ μερους σου Ασκαρδαμυκτακο.
Μαριλια μου..ελπιζω τα δακρακια σου συντομα να στεγνωσουν και να βγει το χαμογελακι σου ξανα :*
Πολύ τρυφερό, αγαπησιάρικο και τόσο γλυκό.
Ποιός κλαίει; Πάλι επεισόδια έχασα;
"Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα.
παίξε τις κούκλες σου και γέλα..."
Η Στέλα να παίξει με τις κούκλες της. Η... Μαρίνα μπορεί να δακρύσει...;
Στέλα-Μαρίνα
μακάρι το σήμερα να είναι αλλιώς...
Καλως σε βρήκα..καλημέρα***
Τα δάκρυα είναι εκτόνωση. Όσο μπορούν και κυλούν αβίαστα, ο κόσμος ομαλά θα γυρίζει.
Δημοσίευση σχολίου