Μειονοτική "μειονεξία"!

Μία από τις βασικές διεκδικήσεις των μουσουλμάνων της Θράκης είναι να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα να εκλέγουν οι ίδιοι των μουφτή τους, δηλαδή τον θρησκευτικό τους ηγέτη. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία τον μουφτή διορίζει το ελληνικό κράτος και αυτός (ο διορισμένος) θρησκευτικός ηγέτης εκπροσωπεί την μειονότητα στις διάφορες επίσημες εκδηλώσεις και επιπλέον ασκεί κάποια δικαστικά καθήκοντα, κυρίως οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων ουδέποτε αποδέχθηκε τους διορισμένους «κρατικούς» μουφτήδες και για το λόγο αυτό προέβαιναν στην εκλογή άλλου μουφτή που ενώπιον των ελληνικών αρχών ήταν θεωρητικά «ανύπαρκτος» (ψευδομουφτής) αλλά στα μάτια της μουσουλμανικής μειονότητας ήταν ο ηρωοποιημένος-διωκόμενος θρησκευτικός τους ηγέτης.
Και ερωτώ: ποιος καλόπιστος και καλοπροαίρετος άνθρωπος αποδέχεται τον διορισμό της θρησκευτικής ηγεσίας μιας μειονότητας από ένα εχθρικά διακείμενο κράτος; Σε ποιον αρέσει το φαινόμενο της συνύπαρξης στον ίδιο χώρο δύο μουφτήδων, ενός επίσημου αλλά και ξεφτιλισμένου (λίγο πολύ τον θεωρούν προδότη) κι ενός ανεπίσημου αλλά παντοδύναμου και πλήρως ελεγχόμενου από την Άγκυρα; Και γιατί πρέπει να περιμένουμε να συρθούμε από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια στην αναγνώριση του δικαιώματος εκλογής των μουφτήδων και δεν σπεύδουμε να το παραχωρήσουμε έγκαιρα και φιλικά;
Η άποψή μου σχετικά συνοψίζεται στα εξής σημεία:
1) Οι εποχές καταπίεσης των διάφορων μειονοτήτων πέρασαν ανεπιστρεπτί. Σήμερα, με τις κρατούσες διεθνείς συγκυρίες, όποιος καταδιώκει τις μειονότητες παίζει με τη φωτιά.
2) Η τακτική του στρουθοκαμηλισμού που τόσα χρόνια ακολουθεί η χώρα μας έχει αποτύχει παταγωδώς. Η προσπάθεια να κρύψουμε το πρόβλημα «κάτω απ’ το χαλί» είναι μικρόνοη. Γιατί το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και σύντομα θα αποκαλυφθεί ακόμη πιο έντονο.
3) Η «κουτοπόνηρη» αντιμετώπιση των μειονοτικών προβλημάτων δεν μπορεί πλέον να αποδώσει καρπούς. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: μεταπολεμικά, το ελληνικό κράτος, θεωρώντας πως οι Πομάκοι συνιστούν εθνικό κίνδυνο λόγω της συγγένειάς τους με τους Βούλγαρους, συνέβαλε στην τουρκοποίησή τους! Και σήμερα, που αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της πολιτικής αυτής, προσπαθεί να ενισχύσει την διαφοροποίηση των Πομάκων με πρόθεση να διασπάσει τη μουσουλμανική μειονότητα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ότι κανείς πλέον μουσουλμάνος δεν αποδέχεται τα «παιχνίδια» του ελληνικού κράτους και όλοι μαζί τού γυρίζουν την πλάτη.
4) Η Ελλάδα πρέπει όσο είναι νωρίς να αποβάλει το κόμπλεξ των μειονοτήτων. Να αποδεχθεί την υπάρχουσα κατάσταση και να παραχωρήσει ειλικρινά και πλήρως στους μειονοτικούς όλα τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζουν οι διεθνείς συμβάσεις. Έτσι, και τα τουρκικά επιχειρήματα θα εξουδετερώσει και την ενσωμάτωση των μειονοτικών θα διευκολύνει και κάποια «διεθνή κοράκια» που ενδεχομένως σχεδιάζουν να παίξουν παιχνίδια στην περιοχή θα αποθαρρύνει.
5) Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνεται και η αναγνώριση της εκλογής του μουφτή από τους μουσουλμάνους της Θράκης. Και θα ήταν ευχής έργον αν το μέτρο αυτό επεκτείνονταν και στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία. Είναι πλέον καιρός οι Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι και ιερείς να εκλέγονται από τους πιστούς χριστιανούς. Αλλά επί του θέματος περισσότερα στο επόμενο σημείωμα.