Μια δεκαετία πριν ήμουν γοητευτικός.
Κι ακόμη μια δεκαετία πιο πριν ήμουν ωραίος.
Έψαχνα κι εγώ για την ευτυχία. Ξέρετε... εκείνη με τις διαρκείς αναβολές.
Βουτούσα τα πόδια μου στα ρηχά του έρωτα πιστεύοντας πως κάνω το μακροβούτι της αγάπης!
Δεν ξεχνούσα όμως ποτέ πως όποιος σπέρνει αγάπες κι έρωτες θερίζει συζυγικούς βάλτους...
Εμένα μου άρεσαν οι αγάπες που 'χουν εξαρχής στοιχεία τουρισμού.
Έβλεπα τον κόσμο σαν ένα φρέσκο λεμονάτο στρείδι που περίμενε μ' ευγνωμοσύνη τα δικά μου χείλη.
Θυμάμαι τη φάση που έψαχνα γκόμενα χορεύτρια ή πλούσια χορεύτρια ή σκέτο πλούσια...
Ζούσα σχεδόν μονότονα στα προαστιακά προάστια των προαστίων.
Μέρες απόλυτης αθεϊας ακολουθούσαν μέρες θρησκευτικής μοιρολατρίας, και αντιστρόφως.
Η έφεσή μου στο μεγαλεπίβολο συνεχώς εδραιωνόταν...
Όσο τα χρόνια περνούσαν άρχισαν να μου αρέσουν οι ατσούμπαλες γυναίκες!
Ίσως γιατί νόμιζα πως κάτω απ' το παχύ πέπλο τους θα μπορούσα να κρύψω όλες μου τις ανεπάρκειες...
Αλλά, τουλάχιστον, σταμάτησα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Γι' αυτό και παραδέχομαι πως μου άρεσε που φίλησα χθες εκείνο τ' αγόρι στο Μικρολίμανο...
Θα μπορούσα κι εγώ να 'χα κάνει οικογένεια.
Αν συμβιβαζόμουν νωρίς με ένα απ' τα πρώτα πολλά υποσχόμενα γυναικεία χαμόγελα...
Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως τώρα, στα 45 μου, δίχως ένα παιδί, δίχως (έστω) ένα διαζύγιο, έχω χάσει τη μισή (και βάλε) ζωή μου.
Φοβάμαι πως από στιγμή σε στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και μια φωνή θα μου πει... "Συγγνώμη, αλλά σας λείπουν τέσσερεις δεκαετίες απ' το βιογραφικό σας"!
Σίγουρα μεγαλώνω, μα δεν το νιώθω.
Ακόμα και τα μαλλιά μου, που 'χαν αρχίσει να ξεθωριάζουν, λες και το μετάνοιωσαν και ξαναγίνονται σκούρα.
"Δεν ξέρω να ζω!", είπα στη Μαρία.
"Εσύ; Εσύ που 'χεις κάνει τα πάντα;"
"Ναι... τώρα πια ξέρω καλά πως τα 'πάντα' δεν φτάνουν"
Θυμάμαι τα τελευταία μου γενέθλια.
Το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι μου.
Άπλωσα το χέρι μου κι αγκάλιασα την πρώτη μου ερωμένη!
Ναι! Τα 'χαμε ξαναφτιάξει μετά από 28 ολόκληρα χρόνια!
Η απόλυτη απόδειξη πως περιστρέφομαι διαρκώς γύρω απ' τον άξονά μου...
Το πρωί, καθώς της έφτιαχνα το πρωινό, την άκουσα να μιλάει στο κινητό με την κόρη της που σπούδαζε στην Αγγλία.
Τη μικρή της κορούλα ... την κόρη κάποιου άλλου...
Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να ξαναστήσω τα όνειρά μου όπως περίπου ξαναστήνω τα πούλια μιας παρτίδας τάβλι...
11 σχόλια:
Γειάσου ασκαρούλι...ε,εμ...ναί μ η ν ανυσηχείς ΟΛΟΙ έτσι,νιώθουμε κάποτε ή πολύυυ συχνά? ίσως...ότι έχουμε χάσει τη ζωή...ή ότι αυτή μας φεύγει μέρα με τη μέρα,μέσα από τα χέρια μας και ΔΕΝ την προλαβαίνουμε...εγώ πάντως ναί,το νιώθω πολλές φορές..και'γώ νιώθω έτσι...ότι έχω χάσει πολλάααααααα 'επεισόδια'από τη ζωή...και κάποιες φορές,στενοχωριέμαι που δ εν έχω κάνει παιδιά (και που μάλλον, ΔΕΝ υπάρχει και...καμία προοπτική στον ορίζοντα,(όπως το βλέπω για κάτι τέτοιο)...οι λέξεις 'παιδιά,οικογένεια' είναι από πολλές δεκαετίες σβησμένες από το λεξιλόγιό μου...για την ακρίβεια ΔΕΝ υπάρχουν καν σε αυτό...αλλά ντάξει προς στιγμήν μπορεί να παθαίνω κατάθλιψη (όταν τα σκέφτομαι αυτά)..αλλά μετά λέω-κι αυτοί που'κάνανε παιδιά?τι καλό είδαν?...δ ε ξέρω τι καλό είδαν... αυτοί ξέρουν...η ανατροφή ενός παιδιού είναι τεράτια ευθύνη ΔΕΝ είναι παίξε-γέλασε που λέω εγώ... και αν δ εν προσέξεις,μπορείς να φτιάξεις εν'τέλει,ένα παιδί με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα,ένα παιδί τέρας,με διάφορα κόμπλεξ, και σου'πα μου'πες κλπ,κλπ...και διάφορα τέτοια...και με'μένα μπαίνει και σοβαρό,ζήτημα με το θέμα της αναπηρίας μου,(καθότι υπάρχει ποσοστό 5% και..κάμποσες πιθανότητες επίσης μαζί με αυτό, να κάνω ένα παιδί,με την ίδια αναπηρία (που έχω εγώ)...ή και σε βαρύτερη μορφή...ε,και γι'αυτό να λείπει καλύτερα το βύσσινο...κι'έχω και τα τόοοσα δικά μου προβλήματα,να βάλω κι ένα ακόμη στη πλάτη μου?(ένα παιδί?)π ως θα το μεγαλώσω?...'ε,κατάλαβες γλυκιέ μου?είναι πολλές οι παράμετροι..κι είναι πολλά που παίζουν...δεν είναι τόσο απλό...άμα κάτσεις και τα σκεφτείς και τ'αναλύσεις όοολα,αυτά θα σου στρίψει στο τέλος...γι'αυτό καλύτερα άστο...(στο λέω επειδή το'χω κι εγώ σκεφτεί...και δ εν είν'ότι πιο ευχάριστο)...πάντως καλά κάνεις και προβληματίζεσαι..δεν κακό..αρκεί να το κάνεις με μέτρο πάντα...φιλάκια...καλό μεσημέρι...
Σαλτάρησες Ασκαρδαμούλη;
Και σταμάτα να φιλάς αγόρια ε
Εσύ Άθη δεν πρέπει να 'χεις και πολλά παράπονα!
Δέκα-δέκα τους είχες τους άντρες και τους μπεγλέριζες...
Και τώρα δηλαδή... λίγο να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου, τουλάχιστον το Τακουλίνι θα τρέξει πίσω σου σαν σκυλάκι!
Σπόρια, θα πάτε αύριο για μπάνιο στο Καβούρι;
Δλδ τι θα κάνεις τώρα;
Απλά πράγματα αλητάκι: αποφάσισα να μην ξαναπαίξω "πόρτες" που έχουν πολύ στήσιμο, αλλά μόνο "πλακωτό" και ... "φεύγα"!
Εισαι τελικά φοβογαμικός τύπος..
μας τα εχεις ζαλίσει, παντρέψου, κάνε ενα παιδί, χώρισε ..ξαναπαντρέψου..
τοσο θέμα πια!
ΥΓ Κοιτα, και αγοράκι μπορεί να παντρευτείς..
ΥΓ2 Πάρε και χοντροκώλα σαν αυτή του προηγούμενου ποστ..
το θέμα είναι αν σε θέλει..
τελικά εκει ειναι το θέμα..
"οι γυναίκες αποφασίζουν",
αν πραγματικά σε ήθελε κάποια θα σε ειχε παντρευτεί.
Καλά, πήγαινε εσύ τώρα στο γάμο των Πυρηναίων, και στις 6 Σεπτέμβρη που θα γυρίσεις τα ξαναλέμε!
(Και σε πληροφορώ πως οι χοντροκώλες είναι περιζήτητες! Αυτές όντως αποφασίζουν...)
Από αύριο θα τα λέτε πάλι με την Μαρία.
Με φρέσκο πράγμα... απ' το ταξίδι στη Μέκκα.
Ρε τι έχουμε πάθει με τους πρώτους έρωτες...!!!
Γύρισε κι ο δικός μου μετά από 23 χρόνια και 3 παιδιά να με διεκδικήσει από τη ζωή μου...
Κάθε πράγμα όμως στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο!
Φιλιά!
Ωωωω τι ειπες τωρα??? Γαμω τα ποστ!!! Μου θυμησες μια συνεδρια που ειχα την προηγουμενη εβδομαδα στη ψυχοθεραπεια!!!
Σαγαπαω οταν γραφεις ετσι ρε λαμογιο!!!
;)
Βαρυ........κι ασηκωτο ποστ
μετεωρισμος....ενος ανθρωπου ενος κοσμου ενος ...ενος ενος...
αυτη η γαμημενη μοναξια ειναι εδω
ακουμπιμενη σ αυτο το ποστ
ξερω πως το γραφω αργα το σχολιο
αλλα παμπολλες φορες δεν μπορεσα να αφησω το σχολιο.......
εψαχνα να βρω την ακρη του μηνυματος και με μπερδευαν κατι φιλια.....
νταξει...βρηκα τι ειπες Ασκαρ
πας παρακατω ενα σκαλι....
και το ξανα-ανεβαινεις κι αυτο ηταν ολο.......ολοι εκει ειμαστε
οσοι μιλαμε την γλωσσα των νοηματων..........!!!
καλες διακοπες φιλε!!!
Δημοσίευση σχολίου