Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (Δ') - "Περιφερόμενες τέντες"

Φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο της Τζέντα.

Ηθική αυστηρότητα, ομοιόμορφη συμπεριφορά, εθνική ποικιλομορφία.

Το μυαλό και τα μάτια μου περιεργάζονται τις γυναικείες παρουσίες.

Σκεπασμένες από κορυφής μέχρις ονύχων.

Περιφερόμενες τέντες!

Διαβάζω τα λόγια του Προφήτη: "η προσευχή, οι γυναίκες και τ' αρώματα είναι τα πιο απολαυστικά λουλούδια!".

Και μελαγχολώ...

Η ζέστη ανυπόφορη, τα έρ κοντίσιον δουλεύουν στο φουλ.

"Ο Θεός είναι με όσους κάνουν υπομονή", λέει κάποιος δίπλα μου.

Οι προσκηνυτές κινούνται κατά εθνικότητες.

Οι πιο θορυβώδεις κι αστείοι είναι οι Αιγύπτιοι.

Το χαβαλεδίστικο στυλ τους και τα υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας, τους προσέδωσε το παρατσούκλι "Αμερικάνοι"...

Οι Τούρκοι είναι απ' τους πιο πειθαρχημένους. Σχεδόν όλοι έχουν ραμμένες στο ρούχο τους την τουρκική σημαία.

"Οι μισοί από δαύτους είναι μυστικοί πράκτορες", λέει κάποιος.

Μπαίνουμε στα λεοφωρεία και ξεκινάμε για Μέκκα.

Στο δρόμο γιγαντιαίες διαφημίσεις της ΙΚΕΑ και της Πέπσι Κόλα, κι από κάτω "Allah Akbar" ("Δόξα τω Θεώ").

Ξαφνικά ο δρόμος διακλαδίζεται.

Εμείς παίρνουμε τη δεξιά κατεύθυνση.

Προς εκεί που μια τεράστια πινακίδα γράφει: "Moslem only" ("Μόνο Μουσουλμάνοι").

Μπαίνουμε πλέον στην "απαγορευμένη ζώνη".

Όσο κι αν δεν "μασάς"... κάπου ανατριχιάζεις!