Στο λόφο που σήμερα είναι ο ναός της Παναγιάς της Τήνου ήταν χτισμένο στην αρχαιότητα ένα θέατρο αφιερωμένο στο θεό Διόνυσο.
Και στους βυζαντινούς χρόνους υπήρχε ναός του Τιμίου Προδρόμου που κατέστεψαν σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές.
Όλοι το ξέραν στο νησί πως στο σημείο εκείνο υπήρχε θαμμένος ναός. Και δεν θέλει και πολύ φαντασία για να υποθέσεις πως όλο και κάποιες εικόνες θα είχαν θαφτεί στα ερείπιά του.
Γι' αυτό ήταν της μόδας να βλέπουν οι Τηνιακοί οράματα, πως στο μέρος εκείνο ήταν "κρυμμένη" κάποια εικόνα.
Ένα τέτοιο "όραμα" είδε και η μοναχή Πελαγία, κι οι δημογέροντες του νησιού αποφάσισαν να κάνουν κάποιες επιφανειακές ανασκεφές όπου βρέθηκαν τα θεμέλια του παλιού βυζαντινού ναού καθώς κι η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Η εύρεση συνέπεσε και με την ελληνική επανάσταση (1823), ο Ευαγγελισμός συνδέθηκε με το χαρμόσυνο μήνυμα της λευτεριάς, ήρθε κι έδεσε το γλυκό.
Η εκκλησιά που χτίστηκε έγινε εθνικό και θρησκευτικό σύμβολο, κι ας γιορτάζεται την ημέρα της Κοίμησης αντί του Ευαγγελισμού!
Είναι κι αυτό μια απ' τις μικρές κι επιτρεπτές "ατιμίες"...
Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια η εικόνα δεν φαίνεται! Έχει καλυφθεί με διάφορα χρυσαφικά και τάματα. Έτσι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, ουσιαστικά προσκυνάμε ρολόγια και βραχιόλια.
Αν βάλεις και τα εκατοντάδες καντίλια και τάματα που κρέμονται από παντού, δημιουργείται ένα εντελώς γελοίο κι αντιπνευματικό θέαμα, που απορώ πώς ακόμα δεν έχει προκαλέσει την αντίδραση κάποιου συνετού ανθρώπου της Εκκλησίας.
Και περνάμε στην όμορφη Πάρο, και στην Εκατονταπυλιανή της.
Βρίσκεται λίγα μέτρα απ' την παραλία, εκεί που οι βορειοευρωπαίες αποκαλύπτουν τα υπέροχα στητά στήθια τους, με τις ρόγες έτοιμες να θηλάσουν μοσχάρι...
Ο πρώτος ναός χτίστηκε σε τούτο το σημείο επί Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Αλλά η μεγαλοπρεπής εκκλησιά που θαυμάζουμε σήμερα είναι του 6ου αιώνα, επί Ιουστινιανού!
Αυτή είναι πράγματι αφιερωμένη στην Κοίμηση.
Και τα παλιότερα χρόνια η Πάρος ήταν το επίκεντρο του δεκαπενταυγουστιάτικου πανηγυριού.
Γι' αυτό κι οι Παριανοί λεν με παράπονο πως "οι Τηνιακοί μας έκλεψαν την Παναγιά"...
10 σχόλια:
To βιδεο σχετικότατο
;)
Στην Τήνο πράγματι προσκυνάς βραχιόλια κι αν πας ν΄ανάψεις κερί, πριν το ακουμπήσεις έρχονται τα νίντζα (οι ορθόδοξες μαυροτσεμπερούδες) να το αρπάξουν να λειωθεί για να ξαναπουληθεί.
Γι αυτό είναι τύχη μεγάλη για τους Παριανούς που ποιος ξέρει τι εξάμβλωμα θα είχε παραμορφώσει την εξαίσια Εκατονταπυλιανή.
Γιατί βρε καντούλα;
Για τις Παναγιές τ' Αιγαίου δεν μιλάμε;
Τόσο τσίπισσες είναι οι νίτζισσες βρε Δαφνούλα;
ναι έχω ακούσει κι εγώ αυτά τα παράπονα.
όταν πήγα στην Τήνο - που είναι ένα από τα νησιά που αγάπησα, μ αρέσει η μαύρη γη της- έπαθα κάτι τις μέσα στην εκκλησία που ήταν άδεια και ναι, γιορτάζει κανονικά του Ευαγγελισμού αλλά μετά βυθίστηκε το Έλλη και να!
ήταν των Ταξιαρχών. και τότε έμαθα πως είναι πολιούχοι της πόλης. ήτνα λοιπόν αργία και τα παιδάκια παρέλαζαν με εξαπτέρυγα κι όλοι είχαν διάθεση γιορτινή.
τί ωραία!
συνέχισε, συνέχισε.
Οτι, να'ναι!:))
Αχ αυτή η αισθητική σου με τρελλαίνειιιιιι!!!! :-p
Δεν το 'ξερα πως οι Ταξιάρχες είναι οι πολιούχοι!
Θενκς για την πληροφορία...
Ώστε ο Πι ήταν διαθρησκειακός!
Ποιες εκδόσεις είναι είπες;
Λιάκη, με βρίκσεις λίγο... αφιόν καρακιτσάρ;
Αυτό που είναι η αποκορύφωση της εκκλησιαστικής εισπρακτικής πολιτικής στην Παναγία της Τήνου είναι τα δωματιάκια με τις κολυμπήθρες για βαφτίσια που ακολουθούν την ευαγγελική ρήση: ο χρόνος είναι χρήμα! και διαθέτουν αποχέτευση για να μην χάνουν χρόνο μέχρι την επόμενη βάφτιση.
Θου Κύριε....!!
Αθεώ, βλέπω έχεις εμβαθύνει σε θέματα πίστεως!
εύγε
ούτε που τα ήξερα...
Όχι έχω πάει στην Παναγία της Τήνου και τα είδα, θαύμασα δε και την μοκέτα που έχουν βάλει για να μην πληγώνουν τα πόδια τους οι ταλαίπωροι που ανεβαίνουν με τα γόνατα επάνω για να ακουμπήσουν κανένα χρυσαφικό στην εικόνα μιας και μόνο έτσι θα καταδεχθεί να ασχοληθεί μαζί τους.
Τι έλεγε ο Χριστός για τον οίκο εμπορίου;
Δημοσίευση σχολίου