Πήρα το τραίνο Σαλονίκη-Αθήνα, πίνω καφεδάκι, κρατάω το κομποσχοίνι μου, διαβάζω New York Times, σκέφτομαι και γράφω στο λαπτόπι...

Οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια κι έγιναν δυσκολίες.

Μηχανές και σίδερα κουμαντάρουν τη ζωή μας, γι' αυτό κι οι καρδιές μας γίνηκαν σιδερένιες...

Παλιότερα οι άνθρωποι δουλεύαμε με τα ζώα και γινόμασταν σπλαχνικοί.

Φόρτωνες το ζωντανό λίγο παραπάνω, το κακόμοιρο γονάτιζε, το λυπόσουν, το ξαλάφρωνες.

Αν ήταν νηστικό σε κοιτούσε γεμάτο παράπονο, ράγιζε η καρδιά σου, το πήγαινες σ' ένα λιβαδάκι με χόρτο και το ξαμόλαγες να γευτεί.

Κι εσύ είχες το χρόνο να διαβάσεις το Συναξάρι ή το Ψαλτήρι και να γίνεις, έστω για λίγο, από γομάρι άνθρωπος...

Τώρα, σπάει ένα σίδερο, αμέσως οξυγονοκόλληση.

Χαλάει τ' αμάξι, συνεργείο.

Δεν δουλεύει καθόλου η καρδιά. Κι έτσι καλλιεργείται ο εγωισμός, η φιλαυτία, ο ναρκισσισμός...

Διαβάζω στην εφημερίδα πως η εταιρεία Burger King έκανε την εξής εκστρατεία: χάριζε σε κάθε χρήστη του φέισμπουκ ένα χάρμπουργκερ αν δεχόταν να διαγράψει 10 άτομα απ' τη λίστα των "φίλων" του.

Μέσα σε λίγα λεπτά διαγράφτηκαν πάνω από 250.000 ηλεκτρονικές φιλίες! Ώσπου αντέδρασε επίσημα το φέισμπουκ.

Ένας απ' αυτούς που "θυσίασε" 10 τέτοιους "φίλους", τους έστειλε προηγουμένως το εξής μήνυμα:

"Για να είμαι ειλικρινής, αμφισβητούμενε φίλε του φέισμπουκ, σε διατηρούσα ως τώρα επειδή νόμιζα πως θα αισθανόσουν άσχημα αν ανακάλυπτες ότι σε διέγραψα. Αυτό μέχρι τώρα, γιατί δεν μου είχε ακόμα προσφέρει κάποιος ένα μπιφτέκι ως αντάλλαγμα των συναισθημάτων σου"...

Υ.Γ.: Για έναν ανεξήγητο λόγο, όλοι οι μεγάλοι μου έρωτες ήταν στο Βορρά! Το τραγουδάκι στο αφιερώνω...