Σαρκίο πλανώμενο
πνεύμα πλανεμμένο.
Ανασκαλίζω το υγρό χώμα
το σπαρμένο αναμνήσεις...
Οι πρώτες σταγόνες ρόδισαν
τους προεφηβικούς μηρούς σου.
Το Πρωτοστάλαγμα...
"Ήρθε η φίλη σου", μου είπες μόνο
κι έκλεισες το τηλέφωνο.
Χαράζεις με τα νύχια σου
την πλάτη μου.
Βυθίζω τα δόντια μου
στο λευκό σου ώμο.
Τα μαλλιά σου λιτά.
Το σημάδι στο μέτωπό σου
μου θμίζει
τ' άστρο του Βορρά!
Σπέρμα και αίμα γίνοντ' ένα.
Τραγοπόδαρες σκιές
στήνουν γύρω μου χωρούς άγριους.
Ο Σατανάς με προσμένει...
Ποιητή εξόριστε, στιχοπλόκε,.
αλχημιστή του λόγου,
της αμαρτίας πρόγονε,
της διαστροφής απόγονε
με τέχνη σμιλεύεις
τα ένστικτά σου...
28 σχόλια:
Γιορτάζω τη μέρα της ποίησης με μια μικρή καθυστέρηση.
Ήθελα ν' αφήσω το πεδίο ελεύθερο για να πάρει κι ο Δείμος κανένα βραβειάκι, γιατί κάνει φιλότιμες προσπάθειες στην ποίηση το παιδί...
Με τέτοιο ποίημα σίγουρα θα με υποσκέλιζες. Ευτυχώς η δική μας γιορτή δεν είναι διαγωνιστική και τη γλίτωσα.
Κοίτα, ρε, που έγινε κι ο Άσκαρ ποιητής... Εδώ θα μου πεις ο δείμος έγινε, ο Άσκαρ να μη γίνει;
Για τους στίχους κριτική δεν θα κάνω, άλλωστε την ποίηση δεν την κατέχω.. Ήθελα να 'μπαίνα στο φιλόξενο σπιτάκι στο στέρνο του μωρού..
Κώστας
Μύρισε Ανοιξη για τα καλά... ;)
Δεν τις χωνεύω αυτές που μόλις τους έρθει η περίοδος τρέχουν να πηδηχτούν.
Τώρα τελευταία φιλενάδα μέσα στη γκρίνια είσαι.
Σαν τη γιαγιά μου.
Για πρόσεχέ το λιγό.
Το μόνο που καταλαβαίνω οτι παντού γύρω σου βλέπεις σατανάδες...
και λίγο βρυκολάκιασμα με κείνο το "βύθισμα των δοντιών στους λευκούς ώμους"..
να ήταν καμιά αισθησιακή μαύρη κοπελιά τουλάχιστον....
ΥΓ Τα σπόρια πολύ "ανεβασμένα" τα βλέπω τελευταία.....
κορίτσια του Μάη λες ε?...
μυστήρια πράγματα....................
μαγικό
υπέροχον
και η φωτοτσούπρα γαργαλιστική
εύγε
Δείμε, όταν εγώ έγραφα ποιήματα εσύ έκοβες μπανάνες απ' τα δέντρα.
Ή, για να το πω αλλιώς, έγραφες βιβλία για την ... τοπική αυτοδιοίκηση! Ω γκοτ...
Κώστα, το "στιτάκι" έχει και κλιματισμό το καλοκαίρι...
Λιάκη, σωστά... πλησιάζει κι ο Μάης που ζευγαρώνουν τα γαϊδούρια!
Πρώτο σπίρι, καλά σου λέει η φίλη σου: κάνεις σαν τη χήρα στο κρεβάτι...
Τάκη, έτσι είμαστε εμείς οι θρησκευάμενοι...
Όλο σατανάδες βλέπουμε γύρω μας.
Πώς βλέπουν κάποιοι όλο συνομωσίες, μισέλληνες, ξένους δάκτυλους και κατοχικές δυνάμεις;
Έτσι ένα πράμα...
Όντως, μυστήρια πράγματα.
Ακρατούλη, είμαστε πια μιας κάποιας ηλικίας και δεν γουστάρουμε σοβαροφανείς και προβοσκηδωμένες γκόμενες.
Θέλουμε ανάλαφρα και τσουπροειδή πλασματάκια...
Κι εσείς Ασκάρ; Κι εσείς (κολάζετε τους αναγνώστες εν μέσω Τεσσαρακοστής);
Αμάν-αμάν!
Αχ αυτή η Σαρακοστη...
Που συμπίπτει πάντα με τον ερχομό της Άνοιξης και την εισβολή του Διόνυσου και της συνοδείας του...
Γειάσου ασκαρούλι...πολύυ ωραίο έχω να πώ...γέμισε,ο τόπος λουλούδια και αρώματα έτσι εντελώς,ξαφνικά....μπράβο...και το τραγουδάκι πολύυ ωραίο κι αγαπημένο! old time classic!θα'λεγε κανείς...ωραίο ποστάκι...φιλάκια...καλησπέρες...
α ναι..για το τραγούδι δεν είπαμε κάτι..
τι τραγούδι δηλ....εθνικός ύμνος μιλάμε..
Πασχάλης = θεός...σαρακοστή..άγιον πάσχα
όλα σε ένα..
ΥΓ το κορίτσι της φωτό, που αρέσει στους άνδρες εδω, είναι ...δικό μας ε?
ξέρεις εσύ.........
ρε συ μπας και είσαι και εσύ εξώγαμο του Πασχάλη;
τι είναι αυτά με τα ποιήματα!
το γύρισες στα ρομαντικά σιροπιάσματα και εσύ;
το ξερα
το ξερα
είχα μια υποψία
πως έχεις κι εσύ φλέβα ποιητική
μ' αισθαντική αξία.
φιλάκια, καλό βράδυ!
ΛΟιπόν αντί σχολίου θα σου αφιερώσω το παρακάτω, διότι όταν διάβασα την ανάρτηση ετούτη αυτό μου ήρθε στο μυαλό!!!
http://youtu.be/gN6tqeSmAgI?hd=1
Και'γω δεν θα κρίνω τον ποιητικό σου στίχο και οίστρο!
Αυτό τα δόντια στο λευκό λαιμό και'μενα μ'ανατρίχιασαν!
Φαντάσου να'ρθει δηλαδή και ο Μάης τι έχουμε να διαβάσουμε!
Τάκης..ναι δικό μας! Απ την Καλαμάτα.. ξέρεις εσύ :P
Aσκαραλακο...σουπερ το ποιημα δεν λεω τιποτα αλλο,προσκυνω στα ποδια σου!
Ουτε ο Δειμος να ησουνα παιδι μου!!
;)
Άθη, δεν μας είπες όμως πώς ξεπαρθενεύτηκες εσύ...
Τάκη, όχι δεν ξέρω, ποιο είναι το κορίτσι της φώτο; Η Ασυλλόγιστη;
Α, όλα κι όλα Γιώργη μου, ο Πασχάλης δεν την πήδηξε τη μάνα μου!
Του γλίτωσε λόγω αποστάσεως.
Τη δεκαετία του '60 το Καρπενήσι ήταν "πίσω απ¨τον ήλιο"...
Mμμμ...πολύ ερωτικό.
Σάμμυ, την Αμερική ανακάλυψες!
Άλαλε, αν το καλοσκεφτείς όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε με τον "κακό λύκο"...
Ρε Ζουζού μη σε παρασέρνει ο Τάκης.
Στον ώμο κι όχι στο λαιμό δαγκώθηκε η κοπελίτσα...
Καντούλα, ποια Καλαμάτα, τι ξέρετε εσείς που δεν ξέρω εγώ;
Και μην με πολυπροσκυνάς, γιατί ο Τάκης καιροφυλαχτεί από πίσω.
Μη δει γυναίκα στα τέσσερα...
Αλμύρω μου, που χάθηκες;
Ανησύχησα.
Από τότε που εμφανίστηκες, γυάλιζε το μάτι του Τάκη, και δεν σου κρύβω πως αγχώθηκα...
Δεν χάνομαι έτσι εύκολα εγώ, αρκεί να κάνω την εμφάνιση μου.
Ο Τάκης είναι πολύ μαλαγάνας.
Σταμπάρει εδώ μέσα τις καλύτερες, τις παρασέρνει με κάτι ληγμένες καραμελίτσες, τις ξεμοναχιάζει και... Θεέ μου, ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.
Ρώτα και τις παλιότερες: την καντούλα και τη ζουζού...
E oxι και λυγμενες οι καραμελιτσες του Τακη...τις εχεις γλυψει ποτε?
Ασε που εγω ειμαι καραμελιτσα απο μόνη μου...μαθαινω δε οτι ο Τακης ταζει και γαμο σε καποιες..αρα τι δεν θες να σκεφτεσαι?
;)
Χμ..λές να έχω την ίδια ακριβώς κατάληξη?
Ηθικό δίδαγμα: η μόνη "καραμελίτσα" στην οποία τα κορίτσια δεν μπορούν ν' αντισταθούν είναι η μάρκα "τάζω γάμο"!
Κούκλες, σας αποχαιρετώ, τα λέμε το βράδυ...
Πάω να βγάλω τη γάτα μου βόλτα!
Δημοσίευση σχολίου