Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14

Αυτοψυχανάλυση ΣΤ’ («Σούπερ-μάρκετ αντρισμού»)

Υπήρχαν ανησυχητικά μεγάλα διαστήματα της ζωής μου που ένιωθα άνθρωπος μειωμένης νοημοσύνης.
Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν βίωσα τις συγκλονιστικές εκείνες εμπειρίες που υποτίθεται πως αλλάζουν τη ζωή σου: το πρώτο φιλί, την απώλεια της παρθενιάς, τον πρώτο καυγά, το πρώτο μεθύσι, τα πρώτα ναρκωτικά, την πρώτη νύχτα στο κρατητήριο...
Όλ’ αυτά σε μένα απλώς έμοιαζαν να έχουν συμβεί.
Δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική εκ μέρους μου συμμετοχή. Καμιά διαδικασία επώδυνης απόφασης.
Όλες τις σχετικές αποφάσεις τις πήραν για λογαριασμό μου η πίεση των συνομηλίκων, ο κακός μου χαρακτήρας, η σεξουαλικά ωριμότερη συμμαθήτριά μου...
Το ποδόσφαιρο ήταν η παρηγοριά των παιδικών μου χρόνων. Η κουβέρτα που με προστάτευε τις νύχτες. Ένας τρόπος ν’ αντιμετωπίζω τα προβλήματα της ζωής μου...
Το Καραΐσκάκη ήταν το σούπερ-μάρκετ του αντρισμού μου, που πήγαινα κάθε δεύτερη Κυριακή να γεμίσω το άδειο μου καροτσάκι...
Μου άρεσε που μπορούσα να τρομάζω τους επιβάτες του ηλεκτρικού. Που στις επαρχιακές πόλεις, μόλις μας έβλεπαν οι καταστηματάρχες κατέβαζαν τα ρολά.
Η τελετουργία της βίας τηρούνταν με ιερή ευλάβεια: την πέφτουμε στον εχθρό, αυτός το βάζει στα πόδια, η αστυνομία επεμβαίνει...
Το «μ’ αρέσει το ποδόσφαιρο» για μένα ήταν ταυτόσημο με το «γουστάρω να πίνω μπύρες, να ρίχνω μπουνιές, να χουφτώνω βυζιά»
Βέβαια, δεν αγνοούσα και την πραγματικότητα: δεν υπήρχε περίπτωση να πεις σε καλλιεργημένη γυναίκα πως σου αρέσει το γήπεδο, και να μην εισπράξεις το πιο απαξιωτικό βλέμμα της ζωής σου!
Όμως το γήπεδο ήταν η καλύτερη λύση όταν τα σχολικά βιβλία άρχιζαν να ζορίζουν, και τα κορίτσια δεν αποτελούσαν ακόμα το σημείο αναφοράς της χαμοζωής μας...
Η ζωή μου άλλαξε όταν γνώρισα την Δ. Οι διαφορές μας ήταν τεράστιες, και τότε τις απέδιδα κυρίως στο φύλο μας.
Δέχθηκε να πάμε μια Κυριακή στο γήπεδο.
Όταν βάλαμε γκολ όλη η εξέδρα πετάχτηκε στον αέρα. Κοίταξα δίπλα μου και την είδα να κάθεται πίσω από ένα τείχος αντρικών οπισθίων σκασμένη στα γέλια!
Ποτέ ως τότε δεν μου είχε περάσει απ’ το μυαλό πως το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μια αστεία υπόθεση...
Παρατηρώντας τη Δ. διαπίστωσα πως οι γυναίκες είχαν προσωπικότητα!
Ήταν μια πληροφορία που με συγκλόνισε!
Εγώ ήμουν τόσο άχρωμος, σα γάργαρο νεράκι.
Τ΄αγόρια δεν είχαμε προσωπικότητα. Μόνο πάθη. Πάθη προβλέψιμα κι αδιάφορα...
Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως η παιδική μου ηλικία τελείωσε!
Και μαζί της ό,τι είχε να κάνει με το σκηνικό στο Καραΐσκάκη.
Ίσως κάποια μέρα να ξαναγύριζα, αλλά μόνο κρατώντας απ’ το χέρι το γιο μου...
Βέβαια, οι φανατικοί γαύροι κάπου κάποτε θα ξανανταμώσουν.
Τράκαρα τον «Λεχρίτη» σε μια τουαλέτα στην Εθνική Οδό.
Με είδε στα κυριλίκια μου, μάλλον ένιωσε αηδία, μου γύρισε την πλάτη κι άρχισε να κατουράει στον τοίχο δίπλα στην τουαλέτα...


16 σχόλια:

takis είπε...

"Παρατηρώντας τη Δ. διαπίστωσα πως οι γυναίκες είχαν προσωπικότητα!"

Μμμμμμ...κάτι διαπιστώσεις!
τελικά είσαι πρέπει να είσαι βαθιά φιλοσοφημένο άτομο...

ΥΓ Για λέγε τώρα ποιά είναι η Δ.

ΥΓ2 το κακό με το ποδόσφαιρο είναι οτι δεν είναι μόνο αστεία υπόθεση...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αφού, ρε μεγάλε, έχεις γνωρίσει τόσες πολλές γυναίκες με προσωπικότητα, τι τη θες τη Δ.;

candy's τετραδιάκι είπε...

Ενδιαφέρουσες σκέψεις αλλά εγώ θέλω ελεύθερο συνειρμό...και μη φοβάσαι θα είμαι εγώ εδώ για να μην παρασυρθείς.

;)

Ο Τάκης μετά από μένα ξέχασε και Δ. και Μ.

;)

mortal είπε...

'Ενας άρρωστος γαύρος είσαι...

Summertime Blues είπε...

Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως η παιδική μου ηλικία τελείωσε!
όλοι κάπως το παθαίνουμε κι είναι ένα σοκ όπως και να το κάνεις.
μετά τί γίνεται μου λες;

palalos είπε...

Αν και γαύρος, εξαιρετική η γραφή σου!!!! :))))
καλημέρα!!!

Αθανασία είπε...

Καλημέρα ασκαρούλη!και φίλοι!ε,εχμ,χμ ναί...ε,είναι γνωστό στους...επιστήμονες κυρίως,που έχουν κάνει πολλές έρευνες πάνω,στον ψυχικό κόσμο των αντρών,ότι οι άντρες είναι λίιιγο κατώτεροι όσοναφορά την ψυχοσύνθεσή τους...είναι λίγο...αυτό που ονομάζεται'νεαντερντάλιοι'...έχουνε μείνει δλδ,σε κάπως πιό 'αρχαίες'εποχές σε σχέση με το νοητικό-ψυχο-πνευματικό τους τομέα...και σε σχέση,με την εγκεφαλική τους διάπλαση, λειτουργεία το I.Q τους, αλλά και σχετικά με τις δεξιότητές τους όπως ονομάζεται,αυτό στη ψυχολογία......οι γυναίκες είναι κάπως ανώτερες σε αυτούς τους τομείς...ε,η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο δε λέω,μας εκνευρίζει και πολύυυυ ενίοτε,και ίσως και να τη θεωρούμε και γελοία,όπως η Δ σου αλλά...δ ε το κόβετε όμως....ε, νομίζω αυτά που περιγράφεις είναι τα χαρακτηριστικά του 99,99%του αντρικού πλυθυσμού,και πως ό-λοι οι άντρες έχουν περάσει,από αυτές τις φάσεις που αφηγείσαι,εδώ αυτά βέβαια είναι τελίως διαφορετικά για τις γυναίκες,της ίδιας ηλικίας (νεαρής υποθέτω)οι οποίες έχουν εντελώς άλλες ασχολίες,τελίως άλλο τρόπο να βλέπουν γενικώς τα πράματα γύρω τους και τη ζωή τους και δ εν περνάνε,από τις ίδιες φάσεις με εσάς τους άντρες...μια γυναίκα στη θέση,σου θα έκανε εντελώς διαφορετικά πράματα και κυρίως δ ε θα σκεφτόταν,τόσο...πως να το πώ?...ανώριμα?,παιδικά? και δ ε θα φερόταν έτσι...γενικώς...ε,τι να κάνουμε ασκαρούλη!έτσι είναι!έτσι σας έκανε η φύση!!και εμείς πρέπει αυτό να το δεχτούμε είτε,μας αρέσει είτε όχι,και είτε μας εκνευρίζει είτε όχι κάποιες φορές!! και κάποιες μας εκνευρίζει και πολύυυυ!!!καλημέρες,φιλάκια....

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εγώ θα μείνω στην πετυχημένη φράση που επέλεξες κι ως τίτλο.

zoyzoy είπε...

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά στο γήπεδο κατάλαβες τι σημαίνει γυναίκα αφήνοντας το γήπεδο στη μιζέρια του. Ναί??

Μόνο που πολύ φοβάμαι ακόμα δεν μας έχεις γνωρίσει Ασκαρούλη ή έχεις γνωρίσει ένα μέρος απ'αυτές που σου έχουν διαστρεβλώσει τη γνώμη:))

Λιακάδα ☼ είπε...

Πόσα μπορεί τελικα να μάθει μια γυναίκα σ΄έναν άντρα... όπως τη διαφορά του να "είσαι" από το απλά να "στέκεσαι"...

Υ.Γ. Γμτ... ΚΑΙ γαύρος???!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καντούλα, μετά από σένα όλοι «κλείσαμε» ως άντρες!

Μόρταλ, είσαι πολύ πεζός!

Πάλαλε, γαύροι και μπαόκια είμαστε σπουδαίοι «λογοτέχνες» και «επιστήμονες»...

Σάμμυ, αφού πρώτα θρηνήσουμε για την απώλεια της παιδικής μας ηλικίας, μετά ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να ξαναγίνουμε παιδιά!
Τουλάχιστον έτσι κάνουν οι άντρες.
Για τις γυναίκες δεν ξέρω...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Άθη, σαν πολύ θάρρος δεν πήρες;
Για μαζέψου σε περακαλώ!

Δείμε, το χειρότερο είναι που πάμε για να πληρώσουμε στο «εχπρές ταμείο»!

Ζουζού, όταν θα έχω ζήσει 800 χρόνια, θα έχω γνωρίσει το 20% των γυναικείων τύπων...

Λιακαδούλα, τα ετερώνυμα έλκονται!

George είπε...

καλά βρε ιερόσυλε, το ότι είσαι γαύρος το προσπερνάω καθώς είσαι πειραιώτης αλλά με την Δ στο γήπεδο?? αυτό δεν στο συγχωρώ.

candy's τετραδιάκι είπε...

Πειραιωτης απ την Παλαιοκατουνα Ευρυτανιας!

;)

Summertime Blues είπε...

να ξαναγίνουμε παιδιά...
έτσι κάνουν κι οι μεγάλοι καλλιτέχνες -βλέπε Πικάσο.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γιώργο, το ξέρω, είμαι ασυγχώρητος!

Καντούλα, αν εξαιρέσεις τη θάλασσα, τι παραπάνω έχει ο Πειραιάς απ’ την Παλαιοκατούνα;

Σάμυ, κι εμείς καλλιτέχνες της ζωής δεν είμαστε;