Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 9

Τα γκομενικά ζόρια μιας ώριμης γυναίκας! Δ' (Απ' το κρυφό ημερολόγιο της Αλήτισσας - Ο καριόλης)


Για ένα πράμα είμαι περήφανη: σ’ αυτά τα σαράντα χρόνια ξάπλωσα σ’ αναρίθμητα κρεβάτια, γονάτισα σ’ αναρίθμητες τουαλέτες, βρόντηξα τις πόρτες σ’ αναρίθμητα αυτοκίνητα!
Σχεδόν παντού άφησα τα ίχνη μου: καλτσόν, νεσεσέρ, κιλότες, σουτιέν, κινητά...
Μπορεί να μην ήμουν η πιο ψηλή, η πιο ξανθιά, η πιο έξυπνη, η πιο βυζαρού γκόμενα, αλλά σίγουρα κανένας καριόλης δεν μπορεί να με ξεχάσει...
Λιαζόμουν γυμνόστηθη στην Αμμουδάρα.
Είχα κλείσει τα μάτια, και προσπαθούσα να μην σκέφτομαι τον τελευταίο καριόλη που με είχε χωρίσει!
Ο καινούργιος καριόλης, στέκεται δίπλα μου στην ξαπλώστρα και μου απευθύνει το λόγο με τη σιχαμερή οικειότητα του καριόλη που έχει πρόσβαση στα βυζιά σου πριν μάθει τ’ όνομά σου!
Κι έχω κι αυτή την καριόλα την αλλεργία, που έχει τουμπανιάσει τη γαλλική μου μύτη, και την έκανε να μοιάζει με μελιτζάνα...
«Γεια σου Μουκόβσκι», μου λέει ο καριόλης.
Δεν θ’ άνοιγα τα μάτια μου αν η φωνή δεν ακουγόταν τόσο κοντά.
Έχω πάντα μια χριστοπαναγία πρόχειρη για τους καριόληδες, αλλά δεν την ξοδεύω προτού εξετάσω το εμπόρευμα.
Ο καριόλης φαινόταν αξιοπρόσεκτος. Γελοίος, αναμφίβολα, αλλά το βρεγμένο ανάγλυφο μαγιό του διευκόλυνε την αξιολόγησή μου!
«Δεν με λένε Μπουκόβσκι», του είπα ψυχρά.
«Κανένα κορίτσι δεν το λένε Μπουκόβσκι», είπε.
Εντάξει, είχε χάσει τα είκοσι δευτερόλεπτα!
Σε κανέναν καριόλη δεν δίνω μεγαλύτερο περιθώριο ευκαιρίας. Άντε, λόγω προσόντων, να τα κάνω τριάντα...
Έβγαλε απ’ την μικρή τσιαντούλα του ένα μικρό βιβλίο.
Εντάξει, ήμουν περπατημένη γκόμενα, με είχαν φλερτάρει με πολλούς τρόπους, είχαν εκθειάσει τα μάτια μου, τα μαλλιά μου, τα μπούτια μου, τον κώλο μου, τα βυζιά μου, αλλά με βιβλίο δεν μου’ τυχε να μου την πέσουν.
Μου έδειξε το εξώφυλλο: στην κορυφή το όνομα του συγγραφέα, «Τσαρλς Μπουκόβσκι». Στη συνέχεια ο τίτλος του βιβλίου «Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξύνομαι στη μασχάλη». Κι αμέσως πιο κάτω η σκατόφατσά του. Μάτια μισόκλειστα, σαν του ζώου που καραδοκεί. Και με τη τουμπανιασμένη μύτη του πότη! Σαν τη δικία μου της αλλεργίας...
«Είσαι φτυστή ο Μπουκόβσκι», μου είπε.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο.
Πώς λες του καριόλη να στρίψει;
Πώς του λες να μείνει;
Εσύ που εύχεσαι ο καινούργιος καριόλης να μην είναι χειρότερος απ’ τον προηγούμενο...
Για να μην σας τα πολυλογώ, εκείνος ο καριόλης έφυγε μαζί μου απ’ την παραλία!
Εγώ ξέχασα να πάρω μαζί μου το αντηλιακό, τα γυαλιά μου και τα χαμένα μου μυαλά.
Κι εκείνος ξέχασε το βιβλίο...
Ο αέρας γύριζε τις σελίδες του σαν τρελές.
Κι όταν κόπασε, το βιβλιαράκι έμεινε ορθάνοιχτο στη σελίδα 23. Με υπογραμμισμένες δυο-τρεις φρασούλες...
«Οι γυναίκες δεν θα μας αφήσουν ποτέ να κοιμηθούμε, μέχρι να πεθάνουμε... Μην εμπιστεύεσαι ποτέ τις γυναίκες που κλαίνε και πηδιούνται... Έχωσα τη ρόγα της στο στόμα μου, είχε γεύση θλίψης, ελαστικού, αγωνίας και πηγμένου γάλακτος»...

13 σχόλια:

mortal είπε...

Πάλι στα ...ληγμένα έπεσες;

Αθανασία είπε...

Ε, γειάσου ασκαρούλη...ε,ωραίο το ποστάκι..δε λέω...ε,υπάρχουν καριόληδες και καριόλες...(είδες? δε λέω μό-νο για σας τους άντρες)! βάζω και εμάς μέσα!...) αλλά...ε, σε αυτό το..'πηγμένο γάλα'που λές στο τέλος οφείλετε,την ύπαρξή σας οκ? και χωρίς εμάς, τι θα είσασταν? έχετε ποτέ αναλογιστεί τ ί θα κάνατε,χωρίς εμάς εσείς οι άντρες αν ζούσατε,μό-νοι σας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη? ε? πόσο ανιαρή και κοινότοπη θα ήταν η ζωή σας?...ε?...εεεεεεεεε? ασκαρούλη? μπορεί να μη σας αφήνουμε να κοιμηθήτε μέχρι να πεθάνετε,που λες κι εσύ αλλά, (παραδεχτείτε το) επιτέλους ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ!!!!!!!!!!!και πολύ μάλιστα...γι'αυτό λοιπόν έλα, μη λές ότι δ ε σας αφήνουμε να κοιμήθήτε...φιλάκια...

Αλητισσα είπε...

Ρε συ δεν ήταν ανάγκη να πεις στον κόσμο πως γνωριστήκαμε!!
Οπως και να έχει όμως, δε θα μπορούσα να εκφραστώ καλύτερα για τον εαυτό μου, ούτε καν αν το έγραφα εγώ η ίδια!!

Ασυλλόγιστη είπε...

Έγινες πάλι Σωκράτης βλέπω Ασκαρδαμούλη.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Τελικά, τι έκανε γονατιστή στις τουαλέτες η Αλήτισσα;

zoyzoy είπε...

Η αλήτισσα έχει πιάσει το νόημα και σας χτυπά σαν χταπόδια όπως σας αξίζει.

takis είπε...

O Τάκης ήταν σκεφτικός πάνω απο ένα ποτήρι κιρ (παγωμένο άσπρο κρασί με creme de Cassis)
τον είχε προβληματίσει πολύ το βαθύ υπαρξιακό ερώτημα του Σποριού
"τι έκανε γονατιστή στις τουαλέτες η Αλήτισσα"
καιρό είχε να τον απασχολήσει τέτοιο ερώτημα...
ακόμα πιο δύσκολο απο κάτι ερωτήματα πέριξ της εξόδου της Ψωροκώσταινας απο το Ευρώ....

μάλλον θα έχασε κανένα σκουλαρίκι και έψαχνε απεγνωσμένα να το βρεί..σκέφτηκε...

Καριόληδες, σκέφτηκε..
σαν τίτλος τιμής του ακουγόταν πια ...μετά και απο τις επεξηγήσεις της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ και ΑΛΗΤΙΣΣΑΣ

αλλά αυτός ήταν σοβαρός...
θυνμήθηκε όμως και κάποια που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί..

λες να ήταν καριόλα? αναρωτήθηκε..

μυστήρια πράγματα...
και σήκωσε το ποτήρι του,
σε υγεία των απανταχού καριόληδων
(θηλυκών αρσενικών)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μορταλάκο, λες να μου ’στειλε η Μαρίλω ληγμένες ρακές;

Άθη, χωρίς γυναίκες, ο κόσμος θα ήταν γεμάτος με αξύριστους και άπλυτους άντρες, που θα πλακώνοναν μεταξύ τους σε κάθε γωνιά των δρόμων, χωρίς αιτία κι αφορμή...

Αλητούλα, μην τα ξαναλέμε!
Εσύ τα γράφεις κι εγώ τα αντιγράφω...

Σπόρια, μπορεί και να γονατίζει για να προσευχηθεί η Αλητούλα μας!
Εσάς, πάντως, δεν σας πέφτει λόγος, ούτε και... σταγόνα!

Ζουζού, σιγά το νόημα που έπιασε η Γεωργία!
Γι’ αυτό κι ρόγα της έχει γεύσει θλίψης, αγωνίας κι ελαστικού...

Εσύ ξιπασμέμε και αλαζώνα μπουρζούα, αντί να σε προβληματίζουν τα Σπόρια, πιες το πανάκριβο κρασάκι σου (πάντα μόνος) και απασχολήσου με την απόφαση του Ανώτατου Γερμανικού Δικαστηρίου!
Άντε και με το τι νούμερο σουτιέν φοράει η Αλήτισσα, ή αν ξέρει το κόλπο να φοράει το προφυλακτικό με τα χειλάκια της...

Ανώνυμος είπε...

Γλυκέ μου μη φοβάσαι οι ρακές δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Πολύ το ευχαριστήθηκα που κάνει τοσο πολύ χρήση της λέξης καριόλης η αλήτισσα

Είδε τα προσόντα σου Ασκαρούλη και έχασε τα μυαλά της. Καταστροφή είσαι παιδί μου.

Πρόσεξες σε τί προβληματισμό... έριξαν τα σπόρια με την ερώτησή τους τον Τάκη, ούτε το κρασί του δεν θα μπόρεσε να απολαύσει.. φαντάζομαι...

ρενα

takis είπε...

Το μπλόγκ πρέπει ίσως να μετανομαστεί σε μπλόγκ βαθύ προβληματισμού.

Εχουνε μπεί θέματα..
μέγεθος του bra της ΑΛΗΤΙΣΣΑΣ,
τοποθέτηση προφυλακτικού με τα χείλια,
γεύση ρόγας απο μείγμα θλίψης,αγωνίας και ελαστικού..

αναπάντητα τα περισσότερα..

ας προσευχηθώ και εγω με την ΑΛΗΤΙΣΣΑ..γονατιστός ..
δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται

Δήμητρα είπε...

Αυτό το κόλπο με τα χείλη, δεν το βρίσκω και πολύ εύκολο...

Αλητισσα είπε...

Η αλήθεια είναι πως βαρυσήμαντα ερωτήματα όπως:
1) Τι έκανε η αλήτισσα γονατιστή στις τουαλέτες;
2) Τι νούμερο σουτιέν φοράει;
3)Τι γεύση έχει τελικά η ρώγα της;
σίγουρα θα απασχολούν πολύ κόσμο..
Φυσικά δε γίνεται να απαντηθούν καθώς συμβάλλουν στο να συντηρηθεί ο "μύθος", καθώς ποιος θέλει να μάθει αν τελικά η Χιονάτη πήρε κιλά κι έγινε μια κακάσχημη μουλάρα, αν την κεράτωνε ο πρίγκιπας της ή μύριζαν τα πόδια του ή ΄ταν τελικά γκέι και την πήρε για να καλύψει τις πομπές του..
Η αλήτισσα ουδεμία επιθυμία έχει να τον χαλάσει κι ευχαριστεί θερμά όσους τον συντηρουν με ρίσκο να χαλάσουν τον δικό τους!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νέα αναπάντητα ερωτήματα έθεσε η Αλήτισσα:
α) έγινε, τελικά, μουλάρα η Χιονάτη;
β) μύριζαν τα πόδια του γκέι (;) πρίγκιπα;

Αυτά σκεφτόταν ο Ασκαρδαμυκτί, όταν ένας κολλητός τού τηλεφώνησε και τον κάλεσε να πιούν μπύρες βαρελίσιες στην πλατεία του Αγίου Θωμά στο Γουδί...