Ανάφη 1935: ταξίδι στο χρόνο αγκαλιά με την Αθανασία ― Γ’ (Πώς θα ’ταν η ζωή μας χωρίς το Μνημόνιο)

Αν εξαιρέσεις τους ψύλλους που μας ρούφηξαν το αίμα, το πρώτο 24ωρο στην κολεκτίβα της Ανάφης ήταν υπέροχο!
Είχαμε ένα ποτήρι για τρία άτομα, μια πετσέτα ο κάθε θάλαμος, οι πόρτες δεν έκλειναν γιατί το ξύλο είχε σκεβρώσει και τα μεντεσέδια σκούριασαν.
Αντιστοιχούσε στον καθένα μας μισή κουταλιά ζάχαρη το διήμερο, ενώ αβγό ή γάλα έπρεπε να ’σαι άρρωστος του θανατά για να τα δοκιμάσεις...
Αλλά, κατά τα άλλα, ήμασταν αυτάρκεις και περήφανοι! Στο διάλολο να πάνε και τα Μνημόνια και τα ΔουΝουΤιά!
Μόνο το ψωμί ήταν μπόλικο εδώ. Αγοράζαμε το στάρι χονδρικής, τ’ αλέθαμε μόνοι μας στους ανεμόμυλους και το ψήναμε. Όταν μπαγιάτευε, το τεμαχίζαμε, το ξαναψήναμε και το κάναμε παξιμάδι για το τσάι μας.
Το ψωμί το συνοδεύαμε μ’ εκλεκτά εδέσματα: φασόλια, φασολάκια, φασολάδα, μπιζέλια, φακές και λίγες ελιές!
Για να δούμε κρέας πρέπει κάποιο δόλιο αμνοερίφιο να γκρεμοτσακιστεί σε καμιά σάρα.
Κρασί και καφές δεν υπήρχαν, το λάδι με το σταγονόμετρο, ενώ τα τσιγάρα μοιράζονταν με αυστηρότητα: δύο τη μέρα και μόνο στους καπνιστές...
Όλοι ήμασταν ίσοι! Αργίες και σχόλες δεν υπήρχαν. Ο καθένας αναλάμβανε συγκεκριμένο έργο.
Η Αθανασία τοποθετήθηκε στο μαγέρικο.
Ξύπναγε πρώτη κάθε μέρα κι ετοίμαζε το πρωινό: ψωμί με τσάι και λίγους κόκκους ζάχαρης...
Στο μεσημεριανό χώριζε τις μερίδες με ακρίβεια εισαγγελέα του Αρείου Πάγου! Η σούπα σε όλα τα πιάτα βρίσκονταν ακριβώς στο ίδιο επίπεδο!
Εμένα με είδαν λίγο ... αχαμνό, και μου ανέθεσαν τη μεταφορά του νερού απ’ το πηγάδι και του σταριού απ’ τον ανεμόμυλο. Είχα στη διάθεσή μου και τρία γαϊδουράκια: τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Γκέρινγκ!
Απ’ την πρώτη μέρα ο Γκέρινγκ με πήρε με κακό μάτι. Κάποια στιγμή το παλιογόμαρο μουλάρωσε και του ’ριξα μια δυνατή καμουτσκιά στα καπούλια.
Με είδε, όμως, ο καθοδηγητής και μου έκανε παρατήρηση: «Τα ζώα δεν πρέπει να τα χτυπάμε σύντροφε, κι ας τα λένε και Γκέρινγκ!».
Σκέφτηκα να του αλλάξω όνομα. Να το λέω «Τρότσκι», μπας κι ο καθοδηγητής κάνει τα στραβά μάτια και βρω την ευκαιρία να το ρημάξω στο ξύλο το κτήνος!
Άλλωστε απ’ τη γαϊδουρόφατσά του έδειχνε διπρόσωπο, ύπουλο, έκφυλο και ηθικά πωρωμένο στοιχείο! Επεδείκνυε στάση ύποπτη και προδοτική...

(συνεχίζεται)