Πέμπτη, Μαΐου 5

Ανάφη 1935: ταξίδι στο χρόνο αγκαλιά με την Αθανασία ― Γ’ (Πώς θα ’ταν η ζωή μας χωρίς το Μνημόνιο)

Αν εξαιρέσεις τους ψύλλους που μας ρούφηξαν το αίμα, το πρώτο 24ωρο στην κολεκτίβα της Ανάφης ήταν υπέροχο!
Είχαμε ένα ποτήρι για τρία άτομα, μια πετσέτα ο κάθε θάλαμος, οι πόρτες δεν έκλειναν γιατί το ξύλο είχε σκεβρώσει και τα μεντεσέδια σκούριασαν.
Αντιστοιχούσε στον καθένα μας μισή κουταλιά ζάχαρη το διήμερο, ενώ αβγό ή γάλα έπρεπε να ’σαι άρρωστος του θανατά για να τα δοκιμάσεις...
Αλλά, κατά τα άλλα, ήμασταν αυτάρκεις και περήφανοι! Στο διάλολο να πάνε και τα Μνημόνια και τα ΔουΝουΤιά!
Μόνο το ψωμί ήταν μπόλικο εδώ. Αγοράζαμε το στάρι χονδρικής, τ’ αλέθαμε μόνοι μας στους ανεμόμυλους και το ψήναμε. Όταν μπαγιάτευε, το τεμαχίζαμε, το ξαναψήναμε και το κάναμε παξιμάδι για το τσάι μας.
Το ψωμί το συνοδεύαμε μ’ εκλεκτά εδέσματα: φασόλια, φασολάκια, φασολάδα, μπιζέλια, φακές και λίγες ελιές!
Για να δούμε κρέας πρέπει κάποιο δόλιο αμνοερίφιο να γκρεμοτσακιστεί σε καμιά σάρα.
Κρασί και καφές δεν υπήρχαν, το λάδι με το σταγονόμετρο, ενώ τα τσιγάρα μοιράζονταν με αυστηρότητα: δύο τη μέρα και μόνο στους καπνιστές...
Όλοι ήμασταν ίσοι! Αργίες και σχόλες δεν υπήρχαν. Ο καθένας αναλάμβανε συγκεκριμένο έργο.
Η Αθανασία τοποθετήθηκε στο μαγέρικο.
Ξύπναγε πρώτη κάθε μέρα κι ετοίμαζε το πρωινό: ψωμί με τσάι και λίγους κόκκους ζάχαρης...
Στο μεσημεριανό χώριζε τις μερίδες με ακρίβεια εισαγγελέα του Αρείου Πάγου! Η σούπα σε όλα τα πιάτα βρίσκονταν ακριβώς στο ίδιο επίπεδο!
Εμένα με είδαν λίγο ... αχαμνό, και μου ανέθεσαν τη μεταφορά του νερού απ’ το πηγάδι και του σταριού απ’ τον ανεμόμυλο. Είχα στη διάθεσή μου και τρία γαϊδουράκια: τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Γκέρινγκ!
Απ’ την πρώτη μέρα ο Γκέρινγκ με πήρε με κακό μάτι. Κάποια στιγμή το παλιογόμαρο μουλάρωσε και του ’ριξα μια δυνατή καμουτσκιά στα καπούλια.
Με είδε, όμως, ο καθοδηγητής και μου έκανε παρατήρηση: «Τα ζώα δεν πρέπει να τα χτυπάμε σύντροφε, κι ας τα λένε και Γκέρινγκ!».
Σκέφτηκα να του αλλάξω όνομα. Να το λέω «Τρότσκι», μπας κι ο καθοδηγητής κάνει τα στραβά μάτια και βρω την ευκαιρία να το ρημάξω στο ξύλο το κτήνος!
Άλλωστε απ’ τη γαϊδουρόφατσά του έδειχνε διπρόσωπο, ύπουλο, έκφυλο και ηθικά πωρωμένο στοιχείο! Επεδείκνυε στάση ύποπτη και προδοτική...
(συνεχίζεται)

22 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Την Κυριακή το βράδυ (κατά πάσα πιθανότητα) το τελευταίο ποστάκι με το ταξίδι στο χρόνο.
Εκτός κι αν ο λαός θέλει να το συνεχίσω...

Περιμένω και παραγγελιές: με ποιον-ποια και σε ποια εποχή να ταξιδέψω!

Ελευθερία είπε...

χαχαχα που τα βρίσκει ρε άτιμε ;;;

Εγώ επειδή διάβαζα και ιστορία πριν θα μείνω στον Τρότσκι...
Για να δούμε.. θυμάμαι τι έλεγε....α! ναι...

'' Στο πρώτο παγκόσμιο Πανποντιακό συνέδριο, που οργανώθηκε στη Μασσαλία το Φεβρουάριο του 1918, ο ίδιος ο Κ. Κωνστντινίδης έστειλε τηλεγράφημα στον Α.Τρότσκι για να ζητήσει επίσημα την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης!!! ''

χαχα είμαι καμένη !!!!!!!

zoyzoy είπε...

Μα τι σου φταίγε μωρέ το ζώο και το χτυπούσες?
σαν την γυναίκα είναι και αυτά μόνο με τριαντάφυλλα!
Με τα πέταλα όχι με το κοτσάνι αμέσως πήρες χαρά:))

Καλά μιλάμε για την χλιδή:))

Αθανασία είπε...

Ααααααααααααααχααααααααααααχααααααααααααχααααααααααααχααααααααααααααχαααααααααααχαααααααααααχααααααααααχαααααααααααχα!ωραίο...μπράβο ασκαρούλη...ε,εμ ναί,η μαγειρική μου αρέσει...έχω να πώ...αλλά..αν και δεν είναι,και τόσο το..φόρτε μου....

Αθανασία είπε...

Αλλά από συνθήκες,διαβίωσης....τύφλα να'χουν τα πεντάστερα,ξενοδοχεία παιδάκι μου....(λόλ,λόλ,λόλ)....πάντως ο..'μέρμυγκας'του Λοίζου μ'αρέσει έχω να πώ...ένα από τα αγαπημένα μου....φιλούμπες....

Ασυλλόγιστη είπε...

Ασκαρδαμούλη, τη βαρεθήκαμε την Ανάφη.
Άλλαξε τόπο και χρόνο.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Και γκόμενα ν’ αλλάξεις!

takis είπε...

Δεν πιστεύω να σου έσπασε καμιά στάμνα στο κουβάλημα νερού?

Α μπα, τα ΣΠΟΡΙΑ ζητούν αλλαγή γκόμενας? σαν να σου λένε άλλαξε φανέλα...νεολαία....
Ασε που βαρέθηκαν την Ανάφη...
την αγαπημένη παλιά κρυφή μου αγάπη..
Δεν μας τα λένε καλά..

Ταξίδεψε όσο θέλεις,
μη σε δω στη ναυμαχία της Σαλαμίνας μόνο να κάνεις ελιγμούς....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πας καλά λε Λευτεριά;
Η δικιά μου είναι η τελευταία γενιά Ελλήνων που προικοδοτήθηκε με ολόκληρα κιλά τροτσκισμού!
Παίζαμε στα δάχτυλα τους όρους «εισοδισμός», «κεντριστής» κλπ
Εσύ όμως τι ανακατώνεσαι μ’ αυτά τα ξεπερασμένα και ντεκαυλέ πράγματα;
Αλλά επειδή «θυμήθηκες» το συνέδριο του 1918 στη Μασσαλία, σου λέω πως υπήρχαν πράγματι «ρομαντικοί επαναστάτες»!
Κάποιοι σε Σαλονίκη και Πειραιά έκοβαν βόλτες με τα ποδήλατα και σημείωναν υποσταθμούς της ηλεκτροδότησης ώστε να τους ανατινάξουν όταν «έρθει η ώρα η καλή», ώστε να λάμψουν τα φώτα του θωρηκτού Ποτέμκιν όταν θα ’ρχόταν στο Θερμαϊκό ή στο Σαρωνικό να μας λευτερώσει...

Έλα κι εσύ βρε Ζουζού! Το κτήνος το χτυπούσα ποιητική αδεία κι όχι στην πραγματικότητα...

Αθανασία, μήπως άλλαξες γνώμη και προτιμάς να πας με το τακουλίνι στο Παρίσι;
Πάντως, να ξέρεις, εγώ θα συνεχίζω τις εξοριότσαρκες και χωρίς εσένα!
Αν με προδώσεις, θα πάρω τα Σποράκια στη Γαύδο και στα Γιούρα!

Σπόρια, εσείς είστε αναπληρωματικά της Αθανασίας.
Αν αυτή μου την κάνει θα πάμε μια βολτούλα μέχρι τα Σφακιά...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τάκη, πέρασα μια βόλτα απ’ τα προπύλαια το απόγευμα, στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Περισσότεροι ήταν οι Αφγανοί απεργοί πείνας!
Στη Σαλαμίνα, δυστυχώς, δεν συμμετείχα στη μάχη.
Ο Θεμιστοκλής μου ανέθεσε να φυλάω τα γυναικόπαιδα και τις στάμνες...

αθεόφοβος είπε...

Αν το ονόμαζες Τρότσκυ μπορεί να το έβλεπες την άλλη μέρα με καμιά τσεκουριά στο κεφάλι!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αμάν, τι είπες τώρα ρε Αθεόφοβε;
Αυτά έγιναν στα Δεκεμβριανά του ’44, που η ΟΠΛΑ πρώτα σκότωνε με τσεκούρια τους τροσκιστές και μετά τους χίτες, τους δοσίλογους, τους μπουραντάδες, τους αστυφύλακες και τους αστούς!
(μ’ αυτη ακριβώς τη σειρά...)

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Άσχετο: σύμφωνα με αφήγηση του Μίκυ Θεοδωράκη, όταν ως ΚΚΕ Εσ., είχαν επισκεφθεί επί χούντας τη Ρουμανία, οι Ρουμάνοι σύντροφοι τους εκθείαζαν το καθεστώς Παπαδόπουλου, το ήθος του, τις σπουδαίες προσπάθειες που έκανε για την Ελλάδα. Είχαν μάλιστα και σημαντική εμπορική σχέση. Κατά τον Μίκυ, τα γκλόπς της ΕΣΑ, ήταν made in Romania...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η χούντα Παπαδόπουλου είχε καλές σχέσεις με όλα τα ανατολικά καθεστώτα!
Ο δε Τσαουσέσκου απ’ τη μια πουλούσε γκλοπ από καουτσούκ στο δικτατορικό καθεστώς, κι απ’ την άλλη χρηματοδοτούσε κρυφά το ΚΚΕ εσ. μέχρι πρόσφατα...

Ορεινέ, στο επόμενο ποστάκι θα μιλήσω και για τους ... οπισθογεμείς αριστερούς!

nefelokokkugia είπε...

@zoyzoy
"Μα τι σου φταίγε μωρέ το ζώο και το χτυπούσες?"
Τι να κάνει βρε Ζoyzoy μου. Αφού τα καπούλια της Αθανασίας ήταν σε άλλο θάλαμο, κάπου έπρεπε να βγάλει την ορμή του ο κ. Ασκαρδαμούλης.

zoyzoy είπε...

Εχεις δίκιο ο Ασκάρ είναι ασυγκράτητος!
δεν το σκέφτηκα:))

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πού το ξέρατε ρε κορίτσια πως η Άθη για «ν’ ανάψει» θέλει πρώτα λίγες ξυλιές στον πισινούλη της;

Αθανασία είπε...

Ε,εμ γειάσας γυναίκες και άντρες αυτού του μπλόγκ...ε,εμ ναί είναι γνωστό ότι όταν ο άντρας..θέλει να 'αυτώσει' και δεν μπορεί λόγω ανωτέρας βίας?...ε,ίσως αυτό το...βγάζει κάπου αλλού,και με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο ίσως?όπως με το να δείρει,ένα άμοιρο ζωντανό?,ή με το να σπάσει,μερικά αντικείμενα? ή δε ξέρω π ως αλλιώς τέσπα...ε,ασκαρούλη...κάθε άλλο παρά ξυλιές θέλω γιανά,'ανάψω'!δε μ'αρέσει καθόλου,η βιαιότητα στο σέξ...μα κάθόλου όμως?προτιμώ πιό ήπιας μορφής και πιό...τρυφερούς τρόπους από το..ξύλο..(μα καλά εσύ σε όολα έξω,θα πέφτεις πιαααααααα?)...φιλούμπεεεεεεεες...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Βρε Άθη, δεν είπα να σε κάνω και ... Γκέρινγκ!
Αλλά λίγες μπατσούλες στα οπίσθια, μη μου πεις πως δεν σε «φτιάχνουν»;

Sidepap21 είπε...

Έχασα συνέχειες ...
τριγυρνάς στα μέρη μου
βλέπω, τοπικά και χρονικά !!!
Καλά κάνεις και εκπαιδεύεσαι σε
υποθέσεις virtual reality ...
Προετοιμάσου για την μετά μνημόνιο
εποχή - μας περιμένουν τα ξερονήσια !!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σιδέρη, εγώ δεν είμαι της ... ξερονησίδας!
Αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω την Αθανασία που της άνοιξε η όρεξη και θέλει κι άλλες ... εξοριότσαρκες!
Κι ας της τάζει ο φλώρος ο Τάκης Κέρκυρες και Παρίσια!

Μου ’χει φάει τ’ αυτιά να την πάρω στη Γαύδο και στα Γιούρα...

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές οι άνθρωποι που ... πράγματι ζούσαν κείνη την εποχή μας εχουν κάνει ιστορίες, η διαφορά με σενα Ασκαρούλη είναι η λεπτομέρεια στην περιγραφή!!! Είναι αλήθεια έχουν περασει τόσο "μεγάλη ζωή" τί να πω ας ελπίσουμε ότι δε θα ξανάρθουν ποτέ τέτοιες μέρες.. -Πάντως συμφωνώ με την Αθανασία που δεν της αρέσει η βιαιότητα στο σεξ, η γυναίκα θέλει αγάπη και προδέρμ!!!
ρενα