Τετάρτη, Φεβρουαρίου 16

Ζουζού: η πρώτη και τελευταία μου αγάπη!

Ε, λοιπόν, όχι! Δεν αγάπησα ποτέ! Ποτέ!
Πώς έγινε αυτό; Δεν ξέρω...
Είμαι ανίκανος για το ξεμυάλισμα, και επαναστατώ στην παράλογη γοητεία!
Ωστόσο, κάποτε νόμισα πως αγάπησα. Για μια μέρα... έστω, για μια ώρα!
Ένα βράδυ γνώρισα μια νεαρή ενθουσιώδη ύπαρξη που επιθυμούσε, εξαιτίας κάποιων ποιητικών της φαντασιώσεων, να περάσει μια νύχτα μαζί μου, πάνω σε μια βάρκα στο ποτάμι. Ήταν η Ζουζού!
Προσωπικά θα προτιμούσα μια κάμαρα κι ένα κρεβάτι. Δέχτηκα, ωστόσο, και τη βάρκα και το ποτάμι...
Ιούνιος μήνας, η νύχτα είχε πανσέληνο, δειπνήσαμε σ' ένα πανδοχείο στις όχθες του ποταμού κι ύστερα μπήκαμε στη βάρκα. Κάθισα απέναντί της κι έπιασα αμέσως τα κουπιά.
Δεν το αρνούμαι, ήταν όμορφα και ρομαντικά. Από πάνω μας τα όρνια έβγαζαν τις ανατριχιαστικές κραυγές τους και παραδίπλα τα βατράχια κόαζαν δημιουργώντας ένα αίσθημα απόκοσμου τρόμου.
"Καθίστε κοντά μου", είπε εκείνη, "απαγγείλτε μου κάποιους στίχους σας"...
Δεν το πολυσκέφτηκα...
"... οι ωχρές λιγνές μητέρες έχουν χαθεί
οι καλτσοδέτες στο μπούτι σέρνονται σαν τα ποντίκια
η γοητεία των 18 έγινε 80!
Και τα φιλιά
-αυτά τα φίδια που ξερνούν ασήμι-
έχουν πάψει.
Κανένας δεν ζει
τη μαγεία για πολύ..."
Περίμενα να με κατακρίνει. Κάθε άλλο. Ψιθύρισε "πόσο αληθινό!". 'Εμεινα έκπληκτος. Είχε καταλάβει;
Αγκάλιασα τη μέση της και πλησίασα τα χείλη μου στο λαιμό της. Αλλά εκείνη μ' απώθησε με μια απότομη και οργισμένη κίνηση. "Σταματήστε επιτέλους! Τι χυδαιότης!".
Έκρινα φρόνιμο να σταματήσω τις εφόδους μου. Εκείνη συνέχισε: "Αν το ξανατολμήσετε θα σας ρίξω στο νερό, θα ανατρέψω τη βάρκα. Ονειροπολώ! Είναι τόσο ωραία... Λησμονήσατε κι όλας τους στίχους που απαγγείλατε;".
Είχε δίκιο. Σώπασα...
Βάλθηκα και πάλι να κωπηλατώ. Άρχισα να βρίσκω τη νύχτα ατέλειωτη και τη συμπεριφορά μου γελοία.
Οι απαλές κινήσεις τη νανούριζαν. Σαν σε όνειρο είπε... "Πού είμαστε, πού πηγαίνουμε; Εγκαταλείπουμε τη γη θαρρώ. Τι όμορφα που είναι; Ω, αν μ' αγαπούσατε λιγάκι"...
Η καρδιά μου βάλθηκε να χτυπά δυνατά. Δεν ένιωθα πια κανέναν δυνατό πόθο. Αισθανόμουν καλά έτσι, δίπλα της, κι αυτό μου αρκούσε.
Η μέρα πήρε να χαράζει. Η βάρκα χτύπησε πάνω σε κάτι. Ξυπνήσαμε. Καθώς η αυγή έφεγγε στο πρόσωπό της ένιωσα μαγεμένος, εκστατικός.
Εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμος να κάνω τα πάντα για κείνη.
Έσκυψα πάνω της να της εξομολογηθώ των έρωτά μου.
Αλλά εκείνη έσκουξε δυνατά "έχετε μια κάμπια στα μαλλιά σας!"!
Αυτό ήταν! Όλα γκρεμίστηκαν.
Κι από τότε δεν ξαναγάπησα γυναίκα...

29 σχόλια:

marilia είπε...

Μια κάμπια;;;; Κι έλεγα κι εγώ "τι να φταίει;"!!!

αρρωστιάρικο και στο σπίτι

Αθανασία είπε...

'Σου το'πα μιά,και δυό και τρίς αν μ'αρνηθείς δεν θέλω πιά,να ξαναειδώ γυναίκα'....που έλεγε κάποτε και ο μεγάλος,Γ.Βογιατζής!! ε,κι εσύ ρε παιδάκι μου,αμέσω στο ψητό???έ,κάτσε και λίγο να τη γνωρίσεις της γυναικούλα,να δείτε αν έχετε 'κοινά'σημεία...μου πάς 'βούρ' στο ψαχνό!!!!!....ε,τη τρόμαξες λογικό είναι!!!(λολ,λολ,λολ,λολ....)και αυτή η... κάμπια στο κεφαλάκι,σου βρήκε να έρθει?ε,είναι αηδιαστικό να έχεις μιά κάμπια στο κεφάλι,σου δε λέω...κι εγώ θα έφριτα...(λολ,λολ,λολ,λολ)χααααχαχαχαχααααααχαααααααααα!βλέπω έπιασες και τη Ζουζού μας τώρα στο στοματάκι σου ε???....καλημέρες.....ωραίο ποστάκι πάντως έχει,ωραίες εικόνες....το'χεις δουλέψεις καλά από απόψεως συγγραφικής εννοώ.....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Kαλά βρε Σνουπίτσα, εμείς μαζί αρρωσταίνουμε;
Έχουμε τα ίδια συμπτώματα και τον ίδιο πυρετό;

Αθανασία, μπορεί πότε-πότε ν' ασχολούμαι και με καμιά άλλη, αλλά εσύ είσαι η έμμονη ιδέα μου!
Μη νομίζεις πως ξέχασα...
Προσεχώς θ' ανεβάσω σε συνέχειες το έργο "τα γκομενικά ζόρια της Αθανασίας"!

ο δείμος του πολίτη είπε...

άντρα;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δείμε, σκέφτομαι κι εγώ ν' αρραβωνιαστώ άντρα, όπως είχε κάνει κι ο Κολοκοτρώνης!
Που είχε "αδελφοποιηθεί" με τον αρβανίτη τον Αλί Φαρμάκη!

zoyzoy είπε...

Σκατά δεν κρατάει το στόμα σου:))
Ευτυχώς που δεν αποκάλυψες τα μετά της κάμπιας!

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι και ο πιο δυνατός!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ζουζού, μετά την κάμπια έκλεισα ως άντρας!
Κάνω παρέα μόνο μρ τον κολλητό μου, τον Αλί Φαρμάκη!

Ταχυδρόμος! είπε...

Εγώ θα ήμουν πεζός αν έλεγα πως αγαπώ το κορίτσι στη φωτογραφία (όταν είναι νηφάλιο);

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ταχυδρόμε, είσαι μεγάλη γάτα!
Πού το κατάλαβες ρε ατιμούλη πως στο κουτάκι της κόκα κόλας η κοπελιά έχει βάλει ούζο;
Να ξέρεις, πάντως, πως η Ζουζού είναι πολύ πιο ωραία απ' την γκομενίτσα της φώτο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εμ, άμα λες ότι δε θες γυναίκα, τι να σκεφτώ ο καημένος;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τελικά δεν μας είπες Δείμε.
Ήταν ο Αλί Φαρμάκης γκόμενος του Γέρου του Μωριά;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν ασχολούμαι με αυτή την περίοδο. Εγώ το έστρεψα στην Κοινωνική Ανθρωπολογία-Θρησκειολογία (και τελευταία στις σύγχρονες κοινωνίες). Δεν ασχολούμαι με κουτσομπολιά. Είμαι υπεράνω.

Αλλά (θα το γυρίσω τώρα) έχει μεγάλη πλάκα το ότι ο εθνοκεντρισμός και η μ(mpippp) δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε έναν ομοφυλόφιλο ως ήρωα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ε ναι ρε Δείμε, δεν μας πάει να ήταν "θυμιατό" ο Γέρος του Μωριά!

zoyzoy είπε...

Τώρα επειδή είχε μουστάκι ο Γέρος του Μοριά του κόλλησαν την ρετσινιά τι διαστροφή είναι αυτή να μην δουν μουστάκι.

Οσο για σενα Ασκάρ πολλές επισκέψεις στις μονές έχεις και δε μ'αρέσουν:))

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γιατί, κι οι οπλαρχηγοί του '21 δεν είχαν πολλά πάρε-δώσε με μοναστήρια και καλογέρους;
Και τότε οι καλόγεροι γκάστρωναν γαϊδούρα στην ανηφόρα.
Όχι σαν τους σημερινούς...

zoyzoy είπε...

A!Εχεις και παράπονα για τους σημερινούς:))

Ε..δεν παίζεσαι:))

Memphis Ex Noel είπε...

Βρε Ασκαρ. τι είναι αυτά που γράφεις εδώ και αποξενώνεις τις θαυμάστριές σου; Τώρα αυτές τι θα απογίνουν που ζούσαν για την στιγμή που θα αγαπηθούν απο εσένα μου λες; :p

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ζουζού, οι "σημερινοί" το πολύ να σηκώσουν ξαφνικά τα ράσα και να φωνάξους "τσα!"...

Μέμφη, οι κοπέλες που συχνάζουν εδώ είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες και ξέρουν πολύ καλά τι ζητούν και γιατί έρχονται!
Και σίγουρα δεν έρχονται για λογάκια και λουλουδάκια...

Άθεος είπε...

Δεν κατάλαβα. Αυτή η zoyzoy είναι αυτή που σχολιάζει;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η αλήθεια είναι πως στα σχολιάκια της δεν βγάζει τον ονειροπώλο χαρακτήρα της...

takis είπε...

Μου αρέσει το σχόλιο του Αθεου πριν!..
και βέβαια είναι η ΖΟΥΖΟΥ..φαίνεται και απο τη φωτογραφία εξάλλου..

Ναι, προσπαθώ και εγω να θυμηθώ τι μου έτυχε και δεν αγάπησα γυναίκα αλλά ουτε και άνδρα..
κάμπια ήταν ή κάποιο άλλο θηρίο της φύσης στα μαλλιά μου στερεωμένο..

τώρα κοιτάζω να δω μήπως αλλάξει κάτι χωρίς μαλλιά..
"Υπάρχει ελπίδα"...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Φυσικά και υπάρχει ελπίδα!
Οι φαλακροί είναι τα πιο περιζήτητα σέντερ φορ!
Μόλις η μπάλα βρει το γλόμπο παίρνει δύναμη και φαλτσάρει απίστευα, και καρφώνεται με πάταγω στην εστία του τερματόρου!

Τάκη, θα μου λύσεις μια απορίας;
(άσχετο!)
Πώς λέγονται τη μέρα τα νυχτολούλουδα;

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ ποτέ δεν ξανααγάπησα γυναίκα άλλου άνδρα. Μπερδεύτηκα με την καλτσοδέτα και με δάγκωσε και το ποντίκι που παρεπιδημούσε εκεί... Φρίκη σου λέω!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ατάσθαλε, σε κόβω για μεγάλο μπλογκο-ταλεντάκι!
Θα κάνετε ωραίο επιθετικό δίδυμο με τον Τάκη...
Σας βλέπω να ξεδιπλώνετε το ταλέντο σας στον αγωνιστικό χώρο και εμπνέομαι ποιητικά...

Και ξάφνου
κατανοώ τους γέρους στις
κουνιστές πολυθρόνες.
Τις νυχτερίδες στο σπήλαιο
της Παιανίας.
Τις μικροσκοπικές ψείρες
που σέρνονται στα μάτια
των νεκρών πουλιών!
Κάποιες αυτοκτονίες
δεν καταγράφονται ποτέ...

Όπως καταλάβατε, σήμερα λόγω ιώσεως και πυρετού έμεινα όλη μέρα σπίτι και άνοιξα το χρυσό κουτάκι με τις μαλακίες...

marilia είπε...

Δεν είναι ν' αρρωσταίνεις εσύ! (38,7)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

38,4!

Areadne είπε...

οι παλιές αγάπες ενίοτε ξαναγυρίζουν απ τον παράδεισο ...μερικές φορές μ άλλο ψευδώνυμο γιατί έχασαν το "κλειδί"
Αλκυόνη peri-planiseis
φιλώ σε

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Aλκυόνη μου, ποτέ δεν σε ξέχασα!
Πολύ χάρηκα που ξαναβρισκόμαστε...
Εγώ δεν σε φιλώ γιατί έχω μια ίωση και φοβάμαι μη σε κολλήσω.
Σε λίγες μέρες, όμως, θα το μπουμπουνίξουμε!

Αγγελίνα είπε...

Τι αντιφατικές σκέψεις είναι αυτές; Φέρεται σαν την γυναίκα των ονείρων σου και την ερωτεύεσαι και μόλις επανέρχεται η γυναικεία φύση στο μεγαλείο της που την καθιστά ακίνδυνη (συναισθηματικά) ξενερώνεις. Μα τι άντρας είσαι εσύ!