Τρεις είναι οι μεγάλες μου αγάπες: ο Τσαρλς Μπουκόβσκι, ο Χένρυ Μίλλερ και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ.Μ' αυτή ακριβώς τη σειρά.
Τον τελευταίο καιρό, δεν ξέρω γιατί, το φάντασμα του Ερνέστου με κυνηγάει συνέχεια!
Να τος πάλι!
Ήρθε απρόσκλητος Σαββατόβραδο, μετά το τρίτο μπουκάλι μπύρας.
Βγάζω απ' τη "μπανάνα" μου την "Εστία" και στα περιθώρια της τελευταίας σελίδας, δίπλα στο αναδημοσιευμένο απ' το 1921 χρονογράφημα του Παύλου Νιρβάνα, έγραψα το παρακάτω ποιηματάκι:
Τα καφέ και τα μπαρ πάντα βρωμάνε.
Ο αέρας είναι πυκνός, δεν σε αφήνει να δεις.
Όμως όχι τόσο πυκνός για να στηριχτείς...
Τα έπιπλα δω μέσα μεταμορφώνονται
σ' ερπετά και φίδια.
Μια ουτοπική νύχτα στο χείλος του γκρεμού...
Άμμος και κάπνα και σκόνη και βρώμα.
Ένας κοριός σκαρφαλώνει στον τοίχο.
Νιώθεις σας κοριός
που κολυμπάει σ' ένα πιάτο σούπας.
Τι θαυμάσια ζωή!
(Αν αυτός είν' ο Παράδεισος, εσύ θα αποδράσεις...)
Χίλιες Μαρίες σε παρέσυραν
σε πουπουλένια στρώματα.
Διάβασες τα ημερολόγιά τους
στα σεντόνια τους πάνω...
Βρώμικα κόλπα, ζαχαρένιες νύχτες
όμορφη κοκκινομάλλα...
Η ζωή μαζί της είναι ένα σάπιο δόντι.
Ο ήχος είναι όμορφος, είναι τέλειος.
Ο ήχος των νεαρών ποδιών της μες στις κάλτσες.
Φιλάς τη φόδρα της φούστας της.
Περνάτε τη ζωή σας σε μια βρώμικη τρύπα.
Δολοφονείς το φόρεμά της μέχρι να πονέσει.
Δολοφονείς το φόρεμά της και της αρέσει...
Το κορμί της είν' ένα φέρετρο.
Βαθιά μέσα στο δάσος
μια κηδεία περιφέρεται...
"Μωρό μου, απόψε κοιμόμαστε
σε διαφορετικά χαντάκια!"
Σκουλήκια αναλαμβάνουν
τη φριχτή διακόσμηση...
Το όπλο σου φοράει τα γιορτινά ρούχα
του αλκοολισμού σου.
Ψηλαφίζει τη μποτίλια,
τη λικνίζει ακίνητο.
Απ' το κρεβάτι στον απόπατο
και πάλι πίσω...
Με το Διάβολο στο κρεβάτι σου.
Με το Διάβολο στη μποτίλια σου.
Με το Διάβολο στο κεφάλι σου.
Γαμημένα φτερά φύτρωσαν στην πλάτη σου.
(Σα να έβγαλες δόντια...)
Ο αέρας είναι πυκνός, δεν σε αφήνει να δεις.
Όμως όχι τόσο πυκνός για να στηριχτείς...
Τα έπιπλα δω μέσα μεταμορφώνονται
σ' ερπετά και φίδια.
Μια ουτοπική νύχτα στο χείλος του γκρεμού...
Άμμος και κάπνα και σκόνη και βρώμα.
Ένας κοριός σκαρφαλώνει στον τοίχο.
Νιώθεις σας κοριός
που κολυμπάει σ' ένα πιάτο σούπας.
Τι θαυμάσια ζωή!
(Αν αυτός είν' ο Παράδεισος, εσύ θα αποδράσεις...)
Χίλιες Μαρίες σε παρέσυραν
σε πουπουλένια στρώματα.
Διάβασες τα ημερολόγιά τους
στα σεντόνια τους πάνω...
Βρώμικα κόλπα, ζαχαρένιες νύχτες
όμορφη κοκκινομάλλα...
Η ζωή μαζί της είναι ένα σάπιο δόντι.
Ο ήχος είναι όμορφος, είναι τέλειος.
Ο ήχος των νεαρών ποδιών της μες στις κάλτσες.
Φιλάς τη φόδρα της φούστας της.
Περνάτε τη ζωή σας σε μια βρώμικη τρύπα.
Δολοφονείς το φόρεμά της μέχρι να πονέσει.
Δολοφονείς το φόρεμά της και της αρέσει...
Το κορμί της είν' ένα φέρετρο.
Βαθιά μέσα στο δάσος
μια κηδεία περιφέρεται...
"Μωρό μου, απόψε κοιμόμαστε
σε διαφορετικά χαντάκια!"
Σκουλήκια αναλαμβάνουν
τη φριχτή διακόσμηση...
Το όπλο σου φοράει τα γιορτινά ρούχα
του αλκοολισμού σου.
Ψηλαφίζει τη μποτίλια,
τη λικνίζει ακίνητο.
Απ' το κρεβάτι στον απόπατο
και πάλι πίσω...
Με το Διάβολο στο κρεβάτι σου.
Με το Διάβολο στη μποτίλια σου.
Με το Διάβολο στο κεφάλι σου.
Γαμημένα φτερά φύτρωσαν στην πλάτη σου.
(Σα να έβγαλες δόντια...)
18 σχόλια:
Τι να σου πω βρε τρελάρα έχεις το μεγαλείο της παρέκκλισης, του Van Gogh ή του Salvadore Dali,μόνο που εσύ γράφεις..
Αυτό το φορτίο αδειάζει μόνο γράφοντας. Σωστά;
σμακ
Κι εμένα μου αρέσει ο Χέμινγουεϊ. Λίγο ο μποέμικος τρόπος ζωής, κυρίως ο τόσο λιτός τρόπος γραφής του που συνδυάζονταν με μία κοσμοπολίτικη -θεωρία τε και πράξει- αντίληψη για τον κόσμο δίπλα σε ιδέες άκρως δημοκρατικές (ευτυχώς δεν πρόλαβε βέβαια την περίοδο Μακάρθουρ).
Και εμένα μου αρέσει πολύ ο Χέμινκγουεϊ. ξέχασα να τον βάλω προχθές στη λίστα που έκανα.
σας καλημερίζω....και σας εφιστώ την προσοχή πως στο σπιτάκι μου...σας περιμένει κάτι.....!!!
φιλιάααα
Πίστευα οτι θα σου άρεσε πιο πολύ ο ΡΕΙΜΟΝΤ ΤΣΑΝΤΛΕΡ ...
Φέρνει πιο πολύ στο Αρλεκιν και στα μυστήρια...
Τουλάχιστον εχει πιο πολύ σεξ ...απο τον "ήχο των νεαρών ποδιών της μες στις κάλτσες" !..
άκου "ήχο των ποδιών μέσα στις κάλτσες"!...
λες να εννοεί τα stockings που τρίβονται ψηλά ανάμεσα στα μπούτια?
μυστήρια πράγματα όντως.
Καλημέρες ζηλευτές...
Γειάσου ασκαρούλη μας...ε,ε ο Χέμινγουέι τεράστιος...από τους σημαντικότερους συγγραφείς του περασμένου αιώνα?...πολύ σπουδαίος τον διάβαζε,ο πατέρας μου και ακόμη τον αγαπά...και μ'αρέσει και μένα..έχω δεί και μιά ταινία,ένα βιβλίο του που έγινε ταινία,(το 'στον έρωτα και στον πόλεμο'?) αυτό πρέπει να ήταν,υποθέτω αλλά δε μ'άρεσε ο τρόπος,που το είχαν μεταφέρει ήταν τελίως,αλλιώτικος από το βιβλίο...παρουσίαζε τον Χεμινγουέι σαν έναν,αθεράπευτο γυναικά...που δεν ήταν,έτσι...δε μ'άρεσε...απίστευτος συγγραφέας... πολύ ωραίο το ποστάκι σου..μάλλον μου φαίνεται πρέπει,να ψάξω να βρώ ξανά τα βιβλία του Έρνεστ...και να τα διαβάσω....να δώ που τα έχει, ο πατέρας μου...πολύ ωραίο πόστ..και η επιλόγή του τραγουδιού,πολύυ ωραία...Σκαρίμπας...αγαπημένος αλλά λίγο απαισιόδοξος,σε αυτό το τραγούδι??...αλλά δε πειράζει μ'αρέσει...καλό μεσημέρι ασκαρούλη....
Τι έγραψες ρε άτομο!
Φοβερό
Εκτός από μεγαθήρια που ανέφερες σε βλέπω να βρίσκεσαι και πολύ κοντά με τον Μπωτλαιρ και τον Ρεμπώ
πολύ περιθωριακοί και αυτοκαταστροφικοί οι αγαπημένοι σου συγγραφείς...
Aλητούλα, λες να φτιάξω το μουστάκι κάγκελο;
Μαριλίτσα, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μεγάλο και βαρύ φορτίο...
Δείμε, μην ξεχνάς πως ήταν και δεινός κυνηγός!
Αυτό δεν συνάδει, νομίζω, με τα φιλοζωικά σου αισθήματα...
Μανούλα, τι να πρωτοθυμηθείς κι εσύ η καψερή...
Μαιράκι, σούπερ το δωράκι σου.
Ταιριάζει και με τον στίχο που άρεσε στον Τάκη:
"Ο ήχος των νεαρών ποδιών τους μες στις κάλτσες".
Τάκη, δεν υπάρχει πιο υπέροχος ήχος απ' αυτόν που κάνουν τα καλλίγραμμα γυναικεία πόδια μες στις κάλτσες τους.
Οι περισσότεροι δεν τον ακούν για λόγους που δεν είναι του παρόντος...
Ταχυδρόμε, σε παραδέχομαι που δεν μπλογκο-χάθηκες!
Αθανασία, μήπως είναι καλύτερα να διαβάζεις βιβλία απ' το να ακούς διάφορους μπελαλίδικους ραδιοφωνικούς σταθμούς;
Ξέρεις εσύ...
Αολυγκαρε, και Κέρουακ, Μπάροουζ, Φλωμπαίρ...
Ε ναι ρε Ρίτσα, τι περίμενες να 'ναι;
Υποδειγματικοί οικογενειάρχες;
Μου άρεσε πολύ το ποιημα ...
Είμαι καλά γιατρέ ;;;
χαχαχα
Δεν κάνει το μούσι τον παπά..
Τώρα αυτό ήταν δικό σου υπό την επήρεια της 3ης μπύρας!
Φαντάζομαι να πιεις καμιά Βότκα τι θα γράψεις:))
Xάλασες κι εσυ "αναγεννημένο όνειρο";
Αλήτισσα, σωστά... ούτε το τσιγγελωτό μουστάκι τον γαμιά!
Ζουζού, λες η έμπνευση να είναι αλάλογη με τους βαθμούς του οινοπνεύματος;
Εξαρτάται τι επιθυμεί καθένας να είναι..
Λες αυτοί που είναι μέσα στη Νομική να διαβάζουν Μπουκόβσκι και να μη τους νοιάζει τίποτα παραπέρα?..
μυστήρια πράγματα...
Αλητούλα, εγώ προτιμάω να καλογερέψω...
Τάκη, τους "μέσα" της Νομικής τους συμπαθώ!
Τα έχω όμως με τα τσογλάνια τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ και τους ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ που μεθόδευσαν όλη αυτή την ιστορία μπας και προκαλέσουν εξέγερση των μεταναστών της Αθήνας!
Οι άνθρωποι ονειρεύονται φωτιές, αιματηρές οδομαχίες, καταστροφές...
Οι μισοί απ' αυτούς είναι ντιντήδες των βορείων προαστείων και οι άλλοι μισοί για δέσιμο στο ψυχιατρείο...
Δημοσίευση σχολίου