Απ' το ημερολόγιο ενός θεολόγου Α' (Οδός Φυλής, πέντε χρόνια μετά, η επιστροφή! )

Είναι συνέχεια από εδώ:
http://askardamikti.blogspot.com/2010/12/blog-post_23.html

- Μαρία, ένας πελάτης σε ζητάει επίμονα. Θα τον πάρεις;
- Όχι! Είμαι πολύ κουρασμένη...
- Έχει ξανάλθει! Είν' αυτός ο καθηγητής σου.
- Ο Καλλιδρόμης; Ο θεολόγος μου; Α στο διάολο... ξανάλθε;
- Να τον διώξω; Του ΄πα να του δώσω την Κλέλια, μα δεν θέλει. Μόνο εσένα λέει...
- Το ξέρω... μεγάλη καψούρα ο κακομοίρης!
- Θα τον πάρεις τελικά;
- Ναι! Πλάκα θα 'χει!
Η Μαρία βγήκε στο σαλονάκι.
Ο νεαρός άντρας κοκκίνησε σαν μαθητούδι.
- Καλησπέρα Μαρία... περνούσα και είπα να σου πω μια καλησπέρα!
- Σας περίμενα! Την άλλη φορά φύγατε σαν κυνηγημένος. Τι πάθατε αλήθεια;
- Είχες πολύ δουλειά... δεν ήθελα να σε απασχολήσω...
- Ανοησίες! Για σας έχω πάντα καιρό!
Άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου της και τον άφησε να μπει πρώτος.
- Θα σας δείξω κάτι να γελάσετε κύριε Καλλία! Θυμάστε; Έτσι σας φωνάζαμε μεταξύ μας! Όλες στην τρίτη Λυκείου νόμιζαν πως είστε στραβόξυλο! Σας φοβόντουσαν...
- Κι εσύ; Με φοβόσουν κι εσύ Μαρία;
- Όχι! Εγώ σας θαύμαζα! Ήξερα πως σας άρεσα!
- Πώς το ήξερες Μαρία;
- Ε καλά κύριε... Καταλαβαίνω πώς νιώθουν οι άντρες για μένα...
Είχε βγάλει απ' το συρτάρι του κομοδίνου της μια φωτογραφία και του την έδειξε. Ήταν ένα μπουλούκι κοριτσόπουλα, κι αυτός στη μέση! Δίπλα του ακριβώς η Μαρία, με μια κόκκινη κοντή φουστίτσα.
- Θυμάστε κύριε; Απ' την περσινή σχολική εκδρομή στο Κιάτο.
Ο καθηγητής πήρε στα χέρια του τη φωτογραφία.
- Θυμάμαι, και πολύ καλά μάλιστα... Μα τι κάνεις εκεί Μαρία;
- Γδύνομαι κύριε καθηγητά! Αισθάνομαι πιο άνετα έτσι. Περιμένω κι εσάς...
- Τι; Να γδυθώ;
- Πώς αλλιώς;
- Δεν ήρθα γι' αυτό... περνούσα... και σκέφτηκα...
- Ανοησίες! Γι΄αυτό ήρθες κύριε καθηγητά! Και την άλλη φορά που ήρθες, αυτό ακριβώς ήθελες! Μόνο που δεν τόλμησες να με πάρεις...
- Σε παρακαλώ Μαρία...
- Μη γίνεσαι γελοίος! Δεν είμαστε στο σχολείο πια... Κι εγώ σε παρακαλώ να 'ρθεις να ξαπλώσεις δίπλα μου! Κρυώνω...
Σηκώθηκε ολόγυμνη, πήγε κοντά του, κάθισε στα γόνατά του κι άρχισε να τον ξεκουμπώνει.
Όταν του 'βγαλε και το εσώρουχο έδειξε εντυπωσιασμένη.
"Καταπληκτικό εργαλείο! Είσαι πρώτος!"
Σε λίγα λεπτά η Μαρία ξεφώνιζε ηδονικά, κυλιόταν μαζί του στο στρώμα, άλλαζε στάσεις, περιέγραφε φωναχτά τις εντυπώσεις της.
Μόλις τέλειωσαν μπήκε τρέχοντας στο μπάνιο. Βγήκε σε λίγο τυλιγμένη σ' ένα μεγάλο μπουρνούζι.
"Δέκα! Αν θες να ξέρεις σου βάζω δέκα! Άριστα! Και δεν σου φαινότανε δάσκαλε! Μπράβο! Θαρρώ πως θα σε κρατήσω για αγαπητικό! Οι προηγούμενοι πελάτες ήταν της πλάκας. Όλοι εκτός από ένα φανταράκι πριν πέντε χρόνια. Ήταν ο πρώτος μου. Μου υποσχέθηκε φεύγοντας πως μόλις απολυθεί θα 'ρθει να με ζητήσει! Έτσι κάνουν στο χωριό του, λέει. Χαχαχα. Είχε κι εκείνος μια ελιά στο δεξί μπούτι... όπως κι εσύ!"...