Ναυτικές ιστορίες Δ' (Τζαμάικα - Μέλι κι αγκίστρι!)

Σε μερικές χώρες "βράζουν τα αίματα"!
Ας πούμε εδώ, στη Τζαμάικα, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις σάουνα που να μπορείς να κυκλοφοράς χωρίς μαγιό!
Αντίθετα, στη βόρεια Ευρώπη άνετα τριγυρνάς τσίτσιδος! Κι έχει πολύ φάση μιλάμε...
Ειδικά όταν μπαίνουν κάτι γέροι με τα μακριά τους αρχίδια να κρέμονται!
Περπατάνε αργά κι αυτά ταλαντεύονται σαν καμπάνες ανάμεσα στα μπούτια τους!
Τους κοιτάζω κι αναρωτιέμαι: "Έτσι θα γίνουν κάποτε και τα δικά μου ωραία αρχιδάκια; Α πα πα... τι άσχημα που είναι".
Στας Ευρώπας οι ωραίες γυναίκες προσπαθούν να συμπεριφερθούν με την απόσταση και την αξιοπρέπεια που επιβάλλει η περηφάνια του θριάμβου τους...
Αυτό θα πει πολιτισμός: κατάπνιξε τα άγρια ένστικτά σου και μην ενοχλείς τους άλλους.
Ευτυχώς στην Καραϊβική αυτός ο "πολιτισμός" δεν έφτασε ακόμη. Εδώ οι γυναίκες ακόμα το "πνίγουν το κουνέλι" στο φτερό...
Ο κολλητός μου πάλι τραβάει πάνω του τα μάτια των κοριτσιών! Μα τι στο καλό έχει αυτό το παιδί στο πουλί του; Μέλι κι αγκίστρι;
Καθόλου δεν άργησε να διπλαρώσει μια μουλάτα...
Το βράδυ κοιμηθήκαμε σε διπλανά δωμάτια. Αυτή η γυναίκα δεν φώναζε απλά. Ούρλιαζε! Θαρρείς και τη σκότωναν.
"Αααααχ, αγριάνθρωπε, καύλα μου, πουτσαρά μου, αααααχ, χύνω, παρ' τα"
Με πήγαν έτσι "καρότσα" μέχρι το ξημέρωμα! Αυτό ξεπερνάει την υπερβολή. Αγγίζει τα όρια της γελοιότητας...
Το πρωί για να συνέλθω, βγήκα στο μπαλκόνι με το τελευταίο βιβλίο της Λ.Κ. Η τύπισσα, αν και Ελληνίδα, γράφει γαμάτα διηγήματα. Είναι η νέα μεγάλη μου καψούρα! Αλλά θα σας μιλήσω άλλη φορά γι' αυτή...
Κονόμησα κι ένα μπουκάλι χειροποίητο ρούμι. Απορώ πως υπάρχουν άνθρωποι που πίνουν αυτό το διάολο.
Απ' το δεύτερο ποτήρι νιώθεις τα μηνίγγια σου να σφυρίζουν! Γι' αυτό και οι ντόπιοι το λένε "σακαόχο", που θα πει "σου πετάει τα μάτια έξω" ή κάτι τέτοιο...
Λίγο πριν το μεσημέρι ξύπνησαν και τα πιτσουνάκια μου. Ο δικός μου με βρήκε με το βιβλίο στο χέρι.
- Έι γέρο, μη διαβάζεις τόσο πολύ γιατί θα σου στρίψει!
- Κι εσύ μη γαμάς τόσο πολύ και τόσο φωναχτά γιατί δεν ξέρω πού να κρυφτώ!
- Ακουγόμασταν;
Τι να του πεις τώρα του μαλάκα...
Ευτυχώς που το απόγευμα σαλπάραμε.
Δεν θα 'ντεχα το ίδιο μαρτύριο δεύτερη νύχτα σερί...
Ο αποχαιρετισμός τους ήταν λίγο μελό.
Εκείνη τον κοίταξε λιγωμένη στα μάτια και του είπε:
"Μωρό μου, περιμένω περίοδο στις 24 του μήνα. Και μπόλικη, γιατί τώρα τελευταία είμαι σκέτος χείμαρρος! Εάν δεν μου 'ρθει... ξέρεις εσύ. Σε παίρνω τηλέφωνο κι αρχίζεις αμέσως να μαζεύεις λεφτά για μωρουδιακά! Τα προικιά του τζούνιορ πρέπει να είναι όλα κεντημένα στο χέρι. ΟΛΑ!"