Τώρα που το καλοσκέφτομαι, έχω πολλές ομοιότητες με τον μπαρμπ-Αλέκο τον Παπαδιαμάντη!Κειός γεννήθηκε σ' ένα ωραίο νησάκι, τη Σκιάθο στα 1851. Κι εγώ γεννήθηκα στο πανέμορφο Καρπενήσι το 1968.
Ο μπαρμπ-Αλέκος έζησε, σαν κι εμένα, μόνος, απένταρος, αδιάφορος για τα χρήματα και την κοινωνική καταξίωση...
"Κολλητός" του, απ' τα παιδικά του χρόνια, ήταν ο Νικόλας, μετέπειτα μοναχός Νήφωνας! Μαζί θα μείνουν (μέχρι παρεξηγήσεως) στο ίδιο δωμάτιο και θα ζήσουν για ένα διάστημα στ'Αγιονόρος, μέχρι που ο Νήφωνας θα τα πετάξει τα ράσα, θα "τραβήξει ξουράφι", θα παντρευτεί και θα μείνει στο Χαρβάτι.
Είμαι κι εγώ φιλομόναχος, τη "βρίσκω" στ' Αγιονόρος, έχω πολλά καλογέρια "κολλητούς", αλλά δεν κοιμήθηκα ακόμα με κανένα τους στο ίδιο δωμάτιο...
Ο Παπαδιαμάντης, όσο ζούσε, δεν είδε ποτέ δημοσιευμένο δικό του βιβλίο! Το έργο του, όμως, θα αποτελέσει πολύτιμη παρακαταθήκη για πολλούς Έλληνες πεζογράφους.
Το ίδιο ελπίζω να συμβεί και σε μένα...
Κι εγώ κι ο κυρ-Αλέκος είμαστε δυο γραφικές φιγούρες της Αθήνας. Κυκλοφοράμε απεριποίητοι, με σκονισμένα παλιοπάπουτσα, κρατώντας στα χέρια μας ένα πανοφόρι που μας πέφτει μάλλον μεγάλο...
Είμαστε ιδιόρρυθμοι, εκκεντρικοί, μποέμ, άνθρωποι των καπηλειών και των τρωγλών! Κάτι μεταξύ Διογένη, Μένιππου, Λουκιανού, Ντίκενς, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι...
Ο Αλέκος σύχναζε στο μπακάλικο του Καχριμάνη στου Ψυρρή.
Εγώ στο μαγαζάκι του Τοντόρ στη Μενάνδρου, που πουλάει αλαντικά και κρασιά απ' τη Βουλγαρία. Μόλις ξελασκάρω λίγο πετάγομαι από κει κι ανταμώνω με τ' άλλα ρεμάλια της Βάρνας. Κουτσοτρώμε και κουτσοπίνουμε, σχεδιάζοντας κυνήγια αγριογούρουνων στο Βίτεσσε! Αλλά δεν λέμε και να ξεκουνηθούμε απ' την Ομόνοια...
Ο μπαρμπ-Αλέκος ήταν φιλακόλουθος. Του άρεσε να λειτουργιέται στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου στο Μοναστηράκι. Εκεί έψελνε μαζί με τον ξάδελφό του Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, και ιερουργούσε ο παπα-Νικόλας ο Πλανάς.
Κι εγώ γουστάρω να λειτουργιέμαι στα μικρά εκκλησάκια του κέντρου! Αγία Δύναμη, κάτω απ' το παλιό Υπουργείο Παιδείας, Αγίους Αναργύρους, δίπλα στη Νομική, Αγίους Ισιδώρους στο Λυκαβηττό...
Ο Παπαδιαμάντης έπινε το καφεδάκι του στη Δεξαμενή. Στο φτηνότερο απ' τα δύο καφενεία, που ο καφές έκανε το 1906 μία δεκάρα.
Κάθε φορά που κατηφορίζω τα σκαλάκια της Δεξαμενής, και περνάω απ' το σημείο που ήταν το τραπεζάκι που σύχναζε, πάντα λέω από μέσα μου ένα "Θεός σχωρέστον"...
Εγώ πίνω το καφεδάκι μου σε δυο απ' τις φτηνότερες καφετέριες της Αθήνας, στα Εξάρχεια, στη Μεσολογγίου και στη Ναυαρίνου. Δυο ευρώ ο νεσκαφές. Και συμφωνήσαμε με τ' αφεντικά να μην αλλάξουμε τις ταμειακές μηχανές. Σε πείσμα της τρόικα, ακόμα χτυπάμε αποδείξεις με 11% ΦΠΑ!
Ο κυρ-Αλέκος καθόταν στο τραπεζάκι του, μακριά απ' τους άλλους πελάτες, σταύρωνε τα χέρια του στο στήθος, έγερνε το κεφάλι κι ονειροπολούσε.
Εγώ πιάνω το γωνιακό τραπέζι, δίπλα στη τζαμαρία, απλώνω τα βιβλία, τα περιοδικά και τις εφημερίδες μου και μ' ένα μολυβάκι σχολιάζω συνεχώς στα περιθώρια!
Πάντα με συγκινούσαν οι ερωτικές, ποιητικές, αισθησιακές εικόνες των αβάσταχτων ερώτων που ξεπηδούσαν απ' τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη...
36 σχόλια:
Τη φώτο, μού την τράβηξε πριν 2-3 χρόνια η Μαριλίτσα, αφού πρώτα με "έντυσε" Κρητικό!
κουκλί ζωγραφιστο!!!
:)))
Coula
Πως κατάντησαν οι "Κρητικοί"...
Τώρα, επι του προκειμένου ,
δεν ξέρω αν σώζεσαι....
ΑΝ αρχίσεις να ζητάς καπέλο του Ναπολέοντα να ξέρεις οτι έχεις περάσει τον Ρουβικώνα...
Βρέ Καρπενησιώτη, εκεί γεννήθηκε ο πατέρας μου!
Εγώ βέβαια έχω πάει δυό φορές μόνο εκεί, αλλά είδα το ονομα μου,μιας και έχω του παπού μου, στο μνημείο που υπάρχει στο Κλαψί!
Μου φαίνεται ότι διάβασες πρόσφατα το βιβλίο που κυκλοφόρησε " Ο ερωτικός Παπαδιαμάντης" και τον θυμήθηκες.
O Παπαδιαμάντης ήταν ντροπαλός, κάτι που εσύ, Ασκάρ μου, δεν είσαι. Επίσης ήταν αλκοολικός. Ελπίζω να μην είσαι κι εσύ.
Καλή Χρονιά σου εύχομαι.
eisai foveros sti foto! :) :) tin kalimera mou!
εχεις κι εμενα "κολλητουλα" ,(οχι μονο τους καλογερους), να πινεις καφεδακι στα εξαρχεια μαζι μου...αυτο πού το πας?
ο Παπαδιαμαντης τι ειχε?
οσο για το καρπενησι...αυτο τα λεει ολα...αποθημενο μεγαλο γαυρακι μου...
Καλημέρα ασκαρούλη!!πολύυ μεγάλος συγγραφέας ο Παπαδιαμάντης!!ήξερε να 'ψυχογραφεί'πολύ καλά τους χαρακτήρες των βιβλίων του να τους φτιάχνει αυτό,που λέμε στη ψυχολογία το 'ψυχογράφημα'...ε,έχεις πολλά κοινά μαζί του??ε,ντάξει αυτό μπορεί να γίνει,να έχουμε και διάφορα κοινά με ανθρώπους,που ποτέ δε τους έχουμε,συναντήσει,δεν έχουμε μιλήσει μαζί τους,και δεν τους έχουμε ποτέ,γνωρίσει...μπορεί να γίνει και αυτό...ωραίο,το ποστάκι σου...ε,το παιδί με την ωραία φατσούλα και το σαρίκι,είσαι εσύ??..ωραία φατσούλα έχεις!!,αν είσαι εσύ φυσικά...καλήμέρες...
Tι έγινε βρε Κούλα;
Ξέχασες τους κωδικούς σου;
Και προς τι η έκπληξη; Ξέχασες που με είχες στριμώξει στις τουαλέτες σε κείνη την καφετέρια, απέναντι απ' την φοιτητική εστία Ζωγράφου;
Τάκη, ο κύβος ερρίφθη!
Αθεόφοβε, το είχαμε ξαναπεί πως ο πατέρας σου είναι Ευρυτάν.
Ο παππούς σου σκοτώθηκε στη Μικρασία;
Το βιβλίο, που λες, δεν το διάβασα ακόμη, αλλά είδα κάποιες κριτικές στις κυριακάτικες εφημερίδες της πρωτοχρονιάς...
Μεροπίτσα, κι εγώ κατά βάθος είμαι ντροπαλός και αγοραφοβικός, αλλά το καταπολεμώ υιοθετώντας το αντίθετο άκρο!
Δεν ξέρω αν κάνω καλά...
Όσο για το αλκοολίκι του κυρ-Αλέκου, αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία.
Κάποιοι που τον γνώριζαν έλεγαν πως αν ήταν νηφάλιος δεν μπορούσε να γράψει!
Πρέπει να είχε και κάποια ψυχολογικά προβλήματα...
Όπως λέει κι ο Αθεόφοβος, τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη αποκαλύπτουν έναν έντονο ερωτισμό.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι πέθανε παρθένος, σίγουρα δηλώνει μιαν κάποια ανισορροπία...
Λέβι, τη φώτο αυτή μού την τράβηξε η Μαριλίτσα στο Ηράκλειο.
Την πάνω φώτο, με τον Παπαδιαμάντη, την τράβηξε ο Παύλος Νιρβάνας στη Δεξαμενή.
Κολλητούλα, για να σε ξενερώσω λίγο και να σε βοηθήσω να "ξεκολλήσεις" απ' το Καρπενήσι θα σου πω τούτο: επί τουρκοκρατίας η κωμόπολη αυτή είχε πολλούς γύφτους.
Γι' αυτό είχε και το παρατσούκλι "γυφτούπολη"!
Πώς λέγανε τη Σαλονίκη "εβραιούπολη" και την Αθήνα "αρβανιτοχώρι";
Ένα τέτοιο πράμα...
Αθανασία, δεν είναι ακριβώς σαρίκι!
Κρουσαλωτό λέγεται, ή κάπως έτσι.
Το βράδυ που θα επιστρέψει η Μαριλίτσα θα μας το πει καλύτερα...
Όσο για τη "φατσούλα", τώρα που την παρατηρώ καλύτερα, διαπιστώνω πως έχω χάσει από τότε λίγα κιλάκια.
Βλέπεις, τότε ήμουν φιλοξενούμενος της Μαριλίτσας, που για να με περιποιηθεί με είχε στουμπώσει με ντάκους και χοχλιούς μπουρμπουριστούς (το λέω καλά Μαριλίτσα;)
Να γιατί παχαίνουν τελικά οι παντρεμένοι!
Αν όντως είσαι εσύ (άσε με να'χω επιφυλάξεις)έχεις φοβερό χαμόγελο!
Μας έχεις ξεδιπλώσει ορισμένες πτυχές του χαρακτήρα σου!
Ισως στο μέλλον να βρούμε ομοιότητες με τον μεγάλο μας λογοτέχνη.
Καλά έκανε και δεν κοιμήθηκες με καλόγερο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει ποτέ:))
Ζουζού, στο χωριό μου έλεγαν: "να φυλάγεσαι από τα πισινά του μουλαριού κι απ' τα μπροστινά του καλογέρου"!
λες να με τραβηξε το γυφτικο πανω του?
απο την αρβανιτια στη γυφτια...
μυστηρια πραγματα...
παντως γαυρακι,εγω σε προτιμω με τα λιγοτερα κιλα σου,οπως εισαι τωρα...γι'αυτο μη παντρευτεις καλε μου...
Μετά τον αρβανίτη Αθηναίο και τον γύφτο τον Καρπενησιώτη, τι σου μένει για να κλείσεις ως γυναίκα;
Ένας περιτμημένος Εβραίος της Σαλονίκης!
Αλλά τους ξέκανε όλους ο Χίτλερ γμτ μου!
Μυστήρια πράγματα...
Ο παπούς μου δεν πρόλαβε την Μικρά Ασία γιατί πέθανε στους Βαλκανικούς πολέμους.
Κοίτα που κοντεψες και να με πείσεις.. Συγγραφικά πάντως, να μη σε προσβάλω, αλλα έχεις πολύ δρόμο ακόμα για να τον φτάσεις - απ' ό,τι έχω δει εδώ βέβαια..
Μαριλίτσααααααααααααααααααααααααα! που είσαι βρεέεεεεεεεεεεεεεεε???θα έρθεις να μου πείς τ ί είναι αυτό, που έχει ο ασκαρούλης στο κεφάλι του?.....
Καλά ψωνάρα... Εκείνος πάντως δεν έτρωγε χυλόπιτες... Άντε σε λίγο σε βλέπω τόσο συντηρητικό ώστε να αρχίσεις να γράφεις σε αρχαΐζουσα.
Άσκαρ,
Κάπου κατά βάθος θα θέλαμε να ζούμε όλοι σε άλλη εποχή, ας πούμε στα χρόνια του Παπαδιαμάντη. Η πολυπλοκότητα των καιρών μας είναι που μας έχει τσακίσει. Καλά κάνεις και αντιστέκεσαι, κάντο όσο μπορείς..
Όλοι τελικά κρύβουμε έναν "μεγάλο" μέσα μας.
Εσένα έχει και κρόσια βλέπω ;-)
Φιλιά
:-)
Αθεόφοβε, τουλάχιστον εκείνος είχε ηρωικό τέλος!
Άλλο να σε φαν τα λιοντάρια κι άλλο οι σκώληκες, όπως εμάς...
Τυχαία, δεν σου άρεσαν οι χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις μου με τα μπουρδέλα και τον υπόκοσμο;
Δηλαδή οι ψυχασθενικοί χαρακτήρες στα διηγήματα του Παπαδιαμάντη ήταν καλύτεροι;
Αθανασία, κάνε λίγο υπομονή.
Όπου να 'ναι επιστρέφει το Μαριλάκι απ' το χωριουδάκι της.
Δείμε, πώς να φάει χυλόπιτα ο άνθρωπος που δεν φλέρταρε ποτέ γυναίκα;
Πάντως, αν θες τη γνώμη μου, τον Παπαδιαμάντη και τη γλώσσα του τη βρίσκω πολύ ντε-μοντέ και βαρετή!
Αντίθετα, μου άρεσαν πολύ τα άρθρα του Νιρβάνα στην Εστία!
Ορεινέ, αυτή η "πολυπλοκότητα" που λες θα μας τρελάνει όλους και κάποια στιγμή θα βγαίνουμε στους δρόμους με τα πολυβόλα και θα θερίζουμε όποιους βρίσκουμε μπροστά μας...
Βασσούλα, ξέρεις τι κατάλαβα;
Αυτόν τον "μεγάλο" που έχει κάθε άντρας μέσα του, τον "σκοτώνει" η γκόμενα που έχει δίπλα του!
Ένα απλό προσωπικό παράδειγμα: η πιο παραγωγική πνευματικά περίοδο της εβδομάδας είναι για μένα τα πρωινά του Σαββάτου!
Ε, αυτόν τον πολύτιμο χρόνο τον σπαταλούσα όταν είχα σοβαρή σχέση σε ψώνια στο σούπερ μάρκετ!
Ρε Ασκα σε λίγο θα μας πεις ότι και ο Παπαδιαμάντης γνώριζε παρθένες πουτάνες....χαχαχαχα
Είσαι μούτρο πάντως στην φώτο! Τρελοκομείο σκέτο. Είχε δίκιο η Kοσμογυρισμένη :p
Υ.Γ.: Τώρα που είπα για την παρθένα πουτάνα, πότε θα έρθει η συνέχεια της ΕΠΙΚΗΣ ιστορίας της....χαχαχα
Μέμφις, σου "κόλλησε" με την παρθένα πουτάνα! Έτσι;
Η συνέχεια είναι λίγο τραγική και δεν είχα σκοπό να τη γράψω...
Αλλά δεν χαλάω χατήρια σε καλούς φίλους.
Ραντεβού, λοιπόν, Κυριακή βράδυ...
Αλλά να ξέρεις φίλε πως οι ιστορίες αυτές έχουν αληθινό πυρήνα.
Ο Παπαδιαμάντης -παρά το τέλειο ηθογραφικό και ψυχολογικό ύφος του- ήταν εξαιρετικά συντηρητικός και επέβαλε για χρόνια την αρχαΐζουσα στην πεζογραφία, ενώ ήδη η δημοτική είχε επικρατήσει απολύτως στην ποίηση.
@Αθανασία,
ο ασκαρούλης φοράει κρουσαλιδωτό μαντίλι, χαρακτηριστικό των Κρητικών. Επίσης φοράει μαύρο φανελάκι που του πήρα εγώ, σταυρουδάκι που του φόρεσα εγώ και ελπίζω να μην το βγάλει ποτέ, στέκεται μπροστά στην κουρτίνα του σαλονιού μου και ΔΕΝ τον τάισα ΠΟΤΕ μπουμπουριστούς χοχλιούς! Άλλα τον τάιζα, συμφωνώ, αλλά χοχλιούς ποτέ! Επίσης δεν ξέρω τι λέει η κολλητούλα του, αλλά εγώ δεν τον προτιμώ... παχιά ακτινογραφία που κατά καιρούς γίνεται. Τον προτιμώ κανονικό άνθρωπο, όπως τότε στη φωτογραφία! Φυσικά το αν θα παντρευτεί ή όχι είναι άλλη ιστορία και εντελώς προσωπική του υπόθεση. ;)
Σας φιλώ πολύ, πάω να παίξω τρίβιαλ!
Υ.Γ. Ασκαρούλη, αφήνω φιλάκι στο... σταυρουδάκι σου :)
Δείμε, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω "συντηρητικό" έναν λογοτέχνη επειδή στα 1900 δεν χρησιμοποιούσε τη δημοτική!
Μην ξεχνάς πως το 1911, που πέθανε ο Παπαδιαμάντης, στο Βόλο έκλεινε το "Παρθεναγωγείο" επειδή, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιούσε στη διδασκαλία τη δημοτική...
Ρε συ Μαριλία μόνο "μελανίτσες" δεν σκέφτηκες να μου κάνεις πριν με φωτογραφήσεις!
Ασκα επειδή δεν έχω εμπειρία απο Πουτάνες στο επάγγελμα (γιατί απο Πουτάνες στα μυαλά να φαν κι οι κότες) κι επειδή επίσης με συγκινούν τα ανεξήγητα φαινόμενα (θα μπορούσα άνετα να γίνω και ουφολόγος με τόσα "ούφο" που γνωρίζω καθημερινά) έχει το κατιτίς που με τραβάει η ιστορία της.
Όσο για τον Παπαδιαμάντη παρ'όλο που τα αρχαία για μένα ήταν ο εφιάλτης μου στα σχολικά μου χρόνια καλά έκανε και επέμεινε στην αρχαΐζουσα. Το σημερινό μπαστάρδεμα της Ελληνικής γλώσσας δεν έχει προηγούμενο!
Μέμφης, όσοι ξέρουν από γυναίκες ξέρουν και για "πουτάνες στο μυαλό"!
Τόσο απλά...
Εγώ ξέρω και για "πουτάνες στο επάγγελμα", οπότε να παρακολουθείτε τακτικά τα μαθήματά μου...
Τώρα, ως προς το "μπαρστάδεμα της ελληνικής γλώσσας" που λες, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω.
Δεν συμφωνώ καθόλου με τα γεροντίδια του "Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός", που διαβάζουν μόνο Εστία και περνούν όλη τη μέρα τους σχολιάζοντας "τη νεολαία που έχει πάρει τον κατήφορο" και "τη γλώσσα μας που πάνε να εξαφανίσουν οι σιωνισταί"!
Η γλώσσα είναι κάτι το πολύ ζωντανό, που συνεχώς εξελίσσεται, εμπλουτίζεται, ανανενώνεται, αποβάλλει ό,τι έχει "πεθάνει", δέχεται εξωτερικές επιδράσεις κλπ...
Η ομηρική, η αττική, η ελληνικιστική, η αρχαϊζουσα, η "καθαρεύουσα" και η δημοτική είναι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσας που συνεχώς εξελίσσεται και προσαρμόζεται στα νέα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά δεδομένα...
Συνεπώς, δεν υπαρχει "καλή" και "κακή" γλώσσα, ούτε "γνήσια" και "μπασταρδεμένη"!
Υπάρχουν μόνο "νεκρές" και "ζωντανές" γλώσσες.
Αλλά αυτά τα ξέρουν καλύτερα οι φιλόλογοι.
Πού είσαι ρε Δείμο κι εσύ ρε Κούλα να μας τα πείτε καλύτερα;
Σκέφτηκα! Αλλά δεν ήταν στο πλάνο! :Ρ:Ρ:Ρ:Ρ
Αν υπήρχαν μελανιές θα φόραγα ζιβάγκο!
Κι αν οι "μελανίτσες" ήταν στο άλλο μισό της φώτο, θα φόραγα φουστανέλλα της προεδρικής φρουράς! Με τις 450 δίπλες!
Δεν θα υπήρχαν πειστήρια του "εγκλήματος"...
Νομίζω από τις πολύ όμορφες αναρτήσεις σου...
Ο Παπαδιαμάντης παρά την όντως αρχαϊζουσα γλώσσα του με τους αυθεντικούς όμως διαλόγους της στην τοπική του διάλεκτο, ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας των παιδικών μου χρόνων. Ο πατέρας μου θυμάμαι όταν μου έφερε τα Απαντα του στο σπίτι κάθε βραδάκι με έβαζε και του διάβαζα από εκεί διηγήματα... έτσι είχα την ευκαιρία να τα διαβάσω σχεδόν όλα!
Μου θύμισες γλυκειές στιγμές Ασκάρ!!
Σου εύχομαι εσύ να δοξαστείς εν ζωή... γιατί τι να λέμε τώρα? Ένα ταλέντοοοο στο γράψιμο, το έχεις!!!!!! Ούτε συζήτηση!!
Όσο για κείνο το καφεδάκι στα Εξάρχεια, που θα πάει δεν θα το πιούμε και μαζί?
Μαριλία.... κρύβε λόγια... πλάκα κάνωωω
χαχαχα!!
Μ' άρεσαν, αλλά όχι κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες... είπαμε!
Όσο για το γλωσσικό ζήτημα (καθ' ό,τι κάλεσες τους φιλολόγους να λάβουν θέση) συμφωνώ πως η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και απορρίπτει μόνη της ό,τι δε χρειάζεται πια, αλλά πλέον οδεύουμε προς μια οικουμενική γλώσσα με κυριότερες λέξεις το "lol" και το "wtf". ελεος.
υγ βλέπεις, κυρία, δε σχολιάζω φωτο και μαντίλια..
Ωχ! Και να σκεφθείς πως ζέστες δεν υπάρχουν τώρα και η κρίση βρίσκεται ακόμα στην αρχή...
Στο έχω ξαναπεί οτι σου πάει πολύ το κρητικό μαντίλι και τιμή μας που το φοράς!!!!
Οσο για τον Παπαδιαμάντη έτσι όπως τα παρουσιάζεις πράγματι έχετε κάποιες ομοιότητες... και το σπουδαιότερο στο γράψιμο έχεις ταλέντο όπως έγραψε και άλλη φίλη σου.
Φιλιά Ασκαρούλη
ρενα
Ασκα το πρόβλημά μου δεν είναι και τόσο με την εξέλιξη της γλώσσας που ουσιαστικά απλουστεύεται στα βάθη του χρόνου, ούτε φυσικά ανοίκω στις ακραίες περιπτώσεις που περιγράφεις... ούτε φιλόλογος είμαι ούτε καν των θεωρητικών επιστημών.
Το πρόβλημά μου είναι με την μανία που έχουμε σαν Νεοέλληνες να εισάγουμε ξένες ιδέες και γλώσσες και να τις πασάρουμε ως Ελληνικές. Γιατί πχ να επιμένουμε στην χρήση ξένων λέξεων όταν η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια, γιατί πχ να λέμε ασανσερ κι όχι ανελκυστήρας (τυχαίο παράδειγμα). Κι αυτό το μπαστάρδεμα δυστυχώς μεγαλώνει στις μέρες μας με την βοήθεια των ΜΜΕ που ούτε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι δεν ξέρουν να χρησιμοποιουν σωστά την γλώσσα.
Ακόμα όμως κι αν θεωρήσω ως ένα μεγάλο βαθμο καλό το αποτέλεσμα αυτής της "Παγκοσμιοποίησης" (μιας και ουσιαστικά θέλει να υποδηλώσει πως όλοι μας έχουμε κάποια κοινά σαν άνθρωποι και μας χωρίζουν ασήμαντα πράγματα όπως θρησκεία πατρίδα γλώσσα κλπ) δε θα αντέξω κανέναν Εθνικισταρά να μου λέει για τους αρχαίους Έλληνες και πόσο περίφανος πρέπει να νιώθω σαν Έλληνας για τους προγόνους μου, το έθνος μου και την γλώσσα μου όταν εγώ ως Νέοέλληνας δεν έχω καμία απολύτως σχέση με όλα αυτά.
Ρίξε αν θες μια ματιά σε ένα κείμενο του Νίκου Γράψα που περιγράφει πλήρως το πως βλέπω την κατάσταση για να καταλάβεις τι εννοώ.
Mαριανούλα, η γενιά μας μεγάλωσε με Καρκαβίτσες, Παπαδιαμάντηδες, Πηνελόπες Δέλτες και Ιούλιους Βερν...
Περιμένω για το καφεδάκι!
Τυχαία, δεν το 'ξερα πως είσαι φιλολογίνα!
Πάντως, κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της έχει διδακτορικό στην ... γλωσσοκοπανολογία!
Οκ... είσαι και πολύ "κυρία", το παραδέχομαι.
Ε όχι και στην αρχή η κρίση βρε Μορταλάκο.
Του χρόνου τέτοιες μέρες θα τρώμε με χρυσά κουτάλια...
Ρένα, πολύ ωραία και μεγάλη λεβεντογέννα η Κρήτη, αλλά και μεγάλη γαμπροπαγίδα αδελφούλα μου...
Μέμφης, πάντα οι Έλληνες (και όλοι οι "λαοί της θάλασσας") δεχόντουσαν εξωτερικές επιδράσεις.
Εδώ πήραμε το φοινικικό αλφάβιτο, τους αραβικούς αριθμούς και την ιουδαϊκή θρησκεία, το ασανσέρ μάς μάρανε;
Εμ σου την έστησαν αλλά τη γλύτωσες!!!! αν ήσουν ασκημούλης και δε χαμογελούσες θα είχες γλυτώσει από τη γαμπροπαγίδα .
ρρρρ
Δημοσίευση σχολίου