Δεν είναι "αριστερή" πρόταση να γίνουμε Β. Κορέα ή Κούβα!

Εδώ και δεκαετίες η Αριστερά είναι στριμωγμένη στη γωνία.
Το άνοιγμα των παγκόσμιων αγορών και η ανισορροπία δύναμης κεφαλαίου-εργασίας ανέτρεψαν τα μεταπολεμικά δεδομένα.
Κάθε προσπάθεια να "ρυθμιστούν" οι αγορές, κατευθύνει το κεφάλαιο σε χώρες που η εργασία είναι φτηνή, ο συνδικαλισμός ανύπαρκτος, οι συνθήκες εργασίας πρωτόγονες.
Έτσι, η όποια φιλεργατική πολιτική φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τι να την κάνω, π.χ., την απαγόρευση των απολύσεων αν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας;
Ένα ακραίο κομμάτι της Αριστεράς προτείνει την έξοδο απ' την Ε.Ε., την ΟΝΕ και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αντιληφθούμε τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής: επιστροφή στη δραχμή, υψηλός πληθωρισμός, απουσία επενδύσεων, κρατικοδιαιτισμός, μαζική ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, οικονομική κατάρρευση... Όπως συμβαίνει στην Κούβα και στη Β. Κορέα.
Η λύση, κατά τη γνώμη μας, δεν βρίσκεται έξω αλλά μέσα στην ΟΝΕ. Δεν αγνοούμε τα προβλήματα ούτε τρέφουμε αυταπάτες. Η Γερμανία στα πλαίσια της Ε.Ε. έχει επιβάλλει μηχανισμούς "άνισης συναλλαγής". Που μεταφέρουν διαρκώς πόρους απ' την ευρωπαϊκή περιφέρεια στο ευρωπαϊκό κέντρο. Το κόστος που πληρώνουν χώρες όπως η Ελλάδα είναι μεγαλύτερο απ' την οικονομική βοήθεια που λαμβάνουν.
Στις σημερινές συνθήκες η πιο ρεαλιστική, και γι' αυτό πιο φιλολαϊκή λύση είναι η παραμονή μας στην ΟΝΕ και η πιστή τήρηση του "μνημονίου".
Να αποφύγουμε την οικονομική απομόνωση και χρεοκοπία.
Και συμμαχώντας με τις ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και με τις χώρες του "ευρωπαϊκού Νότου" να προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε τους μηχανισμούς της "άνισης συναλλαγής".
Το όραμα μιας κοινωνικά πιο δίκαιης Ευρώπης δεν είναι ουτοπία...