Η μικρή υπηρετριούλα απ' τη Μανίλα θα ξεσκονίζει αθόρυβα και θα τριγυρνάει στο σπίτι ξυπόλυτη για να μη μ΄ενοχλεί σα διαβάζω.
Θα τη βλέπω τυχαία σκυμμένη στη λεκάνη, με μια φουστίτσα αρκετά κοντή για να αποκαλύπτει τις καμπύλες της.
Θα της σηκώνω τη φούστα, θα κατεβάζω το βρακάκι μέχρι τα γόνατα και θα προσπαθώ να την πάρω από πίσω!
"Αχ κύριε, αυτό δεν φτιάχτηκε για να μπαίνεις αλλά για να βγαίνεις"...
Στα νιάτα μου είχα τη φήμη πως έκανα και τις μουλάρες να τραγουδάνε...
Το βράδυ, πριν πάω στο κρεβάτι κοιτάχθηκα για λίγο στον καθρέφτη του νιπτήρα. Το ψωράλογο που με κοίταξε απ' την άλλη πλευρά δεν ήταν ούτε πεθαμένο ούτε θλιμμένο. Είχε μόνο ένα προγούλι σαν του Πάπα, πρησμένα βλέφαρα κι αραιές αλογότριχες...
Ως τώρα τα μπορδέλα ήταν για μένα ό,τι πιο κοντινό υπήρχε στον παράδεισο. Κάναμε έρωτα μισοντυμένοι και πάντα στο σκοτάδι, για να φανταζόμαστε τους εαυτούς μας καλύτερους!
Απόψε θ' ανακαλύψω την απίθανη ηδονή να παρατηρώ το γυμνό σώμα μιας κοιμισμένης γυναίκας χωρίς τη βιασύνη του πόθου ή τις αναστολές της ντροπής...
Ήταν ξαπλωμένη με την πλάτη γυρισμένη στην πόρτα. Στράφηκε και με κοίταξε πάνω απ' τον ώμο της. Το δωμάτιο ήταν πλημμυρισμένο απ' τη μυρωδιά της. Γύρισε μ' ένα σκέρτσο γαζέλας και μου έδειξε όλο το κορμί της. Δεν ήταν εντελώς γυμνή. Φορούσε ένα μικρό βραχιόλι στον δεξιό καρπό της...
Είχε μάτια αγριόγατας. Ένα σώμα προκλητικό τόσο με τα ρούχα όσο και γδυτή - δεν το έχουν όλες αυτό το προσόν.
Στο ράδιο θα παίζει η σονάτα νούμερο ένα για βιολί και πιάνο του Μπραμς. Κι εγώ θα ρουφώ κάθε εκατοστό της επιδερμίδας της. Καθένα θα 'χει διαφορετική θερμοκρασία και ιδιαίτερη γεύση. Και ένα νέο βογκητό θ' αντηχεί από μέσα της σαν άρπα. Με τις ρόγες της να λουλουδιάζουν χωρίς να τις αγγίζω...
Άρχισα να το συνειδητοποιώ: από δω και πέρα θα προσπαθούσα να ξαλαφρώσω με οποιαδήποτε πρασινομάτα τσούλα έβρισκα στο δρόμο μου...
17 σχόλια:
Έχω μπερδέψει τα μπουτια μου σου μιλάω ειλικρινά....
Μπήκα σε ενα σεμνό σάιτ με ταξίδια στους άγιους τόπους...και τωρα κολάζομαι η σεμνη...
χαχαχαχαχαα
και μετα λένε εμενα 2 σε 1 ....
χαχαχαχαχα
Σε φιλώ Ασκαρ μου.....
Νερένια μου, πότε Βούδες πότε Κούδες...
(ωραία τα φιλιά σου...)
Πως τα καταφέρνεις να είσαι τόσο μα τόσο μοναδικός σε αυτό το ηθελημένα παρακμιακό είδος διηγήματος;!!! Είναι απίστευτο... Απίστευτα ατμοσφαιρικός λόγος, με κάνει να μεταφέρομαι στον χώρο, να οσμίζομαι τις μυρωδιές του, να παίρνω κάτι από την γεύση της παρακμής...
μου το χουν πει κι αλλοι...χαχαχαχαχα
Σπύρο, οι παλιότεροι μπλογκόφιλοι με αποκαλούν "Μπουκόφσκι της Ρούμελης"!
Νερένια, μην ξεχνάς: ανάρια-ανάρια το φιλί για να 'χει νοστιμάδα...
Μπουκόφσκι της Ρούμελης, σου δίνω συγχαρητηρια !!...
Μη μου πεις πως ξέρεις και τον Μπουκόφσκι;
Τελικά είσαι αστεράκι...
Μα φυσικά..!!
Τι με περνάς;;
Ασκαρούλη σε βρίσκω ερωτικό και παθιασμένο εραστή!!!!
Κοίτα μικρή από την Μανίλα δεν είμαι, πρασινίζουν όμως τα μάτια μου και μαρέσει το βιολί και το πιάνο! Οταν "πατήσεις" τα 90 θέλω να με θυμηθείς!!!!!!!!!!!!!!!!
χαχαχαχα γράφεις υπέροχα
φιλια ρενα
ειπα εγω όχι;;;;;;;
ίσα ίσα ... είμαι της υπομονης!!!
Νερενια και εσύ εδώ ;;
τι να κάνω νυφούλα μου; Τον παρακολουθω τον άτιμο ...μην απλώσει χερι....
χαχαχαχαχαχα
Θα προτιμούσα τον ήρωά σου έναν ώριμο άντρα με σφιχτοδεμένο σώμα παρά ένα πορνόγερο με νερουλιασμένο κορμί.
Εντούτοις έχεις δίκιο για
τα μικρά
Υ.Γ Και βάζε ένα διακριτικό σήμα σ'αυτά τα κείμενα να προετοιμαζόμαστε για ντούζ:)
Πολύ καλό! Τέλειο θα έλεγα...
Και μια που υπάρχει και κάτι από Μάρκες:
Αχ κύριε, αυτό δεν φτιάχτηκε για να μπαίνεις αλλά για να βγαίνεις
Ενα άλλο,από άλλο βιβλίο, φοβερό δικό του είναι αυτό που λέει: Γερνάς μόνο όταν σταματάς να ερωτεύεσαι
αυτο το "καναμε ερωτα μισοντυμενοι και παντα στο σκοταδι,για να φανταζομαστε τους εαυτους μας καλυτερους" λεει πολλα...
γαυρακι,δοκιμασε στο φως...αξιζει οσο τιποτε αλλο...μπορει ν'ανακαλυψεις ο,τι δεν μπορεις να φανταστεις...
Eλευθερία, με εκπλήσσεις!
Κλείνουμε από τώρα το πρώτο ερωτικό μας ραντεβού: τη βράδυ που θα τελειώσουν οι πανελλαδικές εξετάσεις, λίγο έξω απ΄το Κιλελέρ...
Λεπτομέρειες αργότερα.
Νερένια, ο γιόκας σου να πάει να βρει καμιά σαραντάρα να του μάθει τα κόλπα!
Η Ελευθερία θέλει ώριμο άντρα...
Ζουζού, εδώ μέσα υμνούμε την παρακμή κι όχι το λάιφστάιλ!
Μιλάμε μόνο για κακόφημους δρόμους, υγρά λιμάνια, πουτάνες της λάσπης και απελπισμένους πορνόγερους...
Αούγκαρε, χάρη στον Μάρκες κόλλησα με την ηλικία των 90 ετών!
Για φαντάσου... 90 χρόνια χωρίς έρωτα και καπάκι... 100 χρόνια μοναξιάς!
Τι να πω βρε κολλητούλα...
Από τότε που ακούω τους πολιτικούς μας να λένε συνεχώς για "άπλετο φως", έχω συμπαθήσει το σκότος!
Χα χα χα χα χα!!!!!!!!
Αρε Ασκαρ !!!...
:- ) ) ) )
Δημοσίευση σχολίου