Τ' αλάνια του Περαία Δ' (ιστορίες αληθινές, χωρίς αρχή και τέλος) - Τότε που μου 'φαγε τη γκόμενα ένας ρακοσυλλέκτης...

Ήταν καλοκαίρι του '99. Ιούλιος νομίζω. Αλλά μπορεί να 'ταν και φέτος το καλοκαίρι... ή και του χρόνου!
Το 'νιωθα πως "περνούσα φάση". Ήμουν μέρα-νύχτα ξαπλωμένος στο κρεβάτι κι έβλεπα αθλητικά στη Νόβα.
Στο πάτωμα μόνο κουτιά από πίτσες και άδεια μπουκάλια μπίρας...
Τη Βάλια την πηδούσα μόνο στα ημίχρονα, όταν έπαιζαν οι διαφημίσεις!
Σίγουρα δεν ήταν η ζωή που ονειρευόταν όταν ήρθε απ' το χωριό της για να μείνει μαζί μου στον Περαία.
Κείνο το βράδυ, την ώρα που ο Μεξικάνος Ροτρίγκεζ στη Νόβα έδινε ένα φοβερό άπερκατ, η Βάλια σχόλαγε απ' το μπαρ κι ανέβαινε τη Γούναρη. Έψαχνε για ταξί, μόλις είδε τον Βαγγέλα.
"Πώς πήγε απόψε;", τον ρώτησε.
"Καλά", της απάντησε, και συνέχισε το δρόμο του...
Η Βάλια έκανε στροφή κι άρχισε να περπατάει μαζί του.
"Αν με καλέσεις σπίτι σου, θα 'ρθω", του κάνει. "Είμαι ωραία γυναίκα, εντυπωσιακή, έτσι λένε όλοι. Το βλέπω και στα βλέμματα των αντρών"...
"Και δεν έρχεσαι", της λέει ο Βάγγας ανασηκώνοντας τους ώμους.
Ήταν περίπου πενηντάρης, μετρίου αναστήματος και μυώδης. Φορούσε χειμώνα-καλοκαίρι ένα αμάνικο και σαγιονάρες. Κυκλοφορούσε πάντα με ποδήλατο. Τα βράδια χωνόταν στους κάδους, σκάλιζε τα σκουπίδια και ξεχώριζε διάφορα αντικείμενα...
Όταν είχε κακοκαιρία έμπαινε στις ταβέρνες και στα μπαρ με μια σακατεμένη κιθάρα, κοπανούσε μια χορδή και γύριζε τα τραπέζια μ' έναν σκουριασμένο δίσκο. Έτσι τον πρωτογνώρισε κι η Βάλια...
Έστριψαν σε κάτι στενά πίσω απ' τον ηλεκτρικό. Ο Βάγγας σταμάτησε σ' ένα τρίκυκλο με όλα τα λάστιχα σκασμένα. Ξεκλείδωσε το λουκέτο της καρότσας κι έβγαλε έναν βρόμικο υπνόσακο.
"Εδώ έχω όλα τα πράγματά μου", της είπε. "Ό,τι κι αν συμβεί, το βάζω μπρος και φεύγω"...
"Σαν τι να συμβεί;"
"Οτιδήποτε, σεισμός, πόλεμος, καταστροφή"...
"Καλά κάνεις", του είπε η Βάλια.
Ο Βάγγας χώθηκε σε μια σκοτεινή αυλή, γεμάτη παλιατζούρες. Μπήκε σ' ένα αχαμνό δωματιάκι κι άναψε μια μικρή λάμπα. Ήταν εντελώς άδειο. Μόνο μια καρέκλα, και πάνω της μια μικρή ασπρόμαυρη τηλεόραση που μάλλον δεν έπαιζε...
Είχε και τρία ζώα: μια γάτα, μια χελώνα κι έναν σκύλο.
"Πώς τον λένε;", ρώτησε η Βάλια.
"Σκύλο"...
Ο Βάγγας έστρωσε κάτω τον υπνόσακο και χώθηκε μέσα βγάζοντας μόνο τις σαγιονάρες του. Στράφηκε προς τον τοίχο, με την πλάτη γυρισμένη στη Βάλια.
Η γάτα σκαρφάλωσε πάνω στην τηλεόραση και παραμόνευε.
Η χελώνα έπιασε μια γωνίτσα.
Μόνο ο σκύλος χωρίς όνομα έδειχνε πρόθυμος να της κάνει παρέα...