Ένας καρπενησιώτης στα Καυσοκαλύβια!

Τα Καυσοκαλύβια, μια πετρώδης και άνυδρη περιοχή στα νότια του Άθωνα, είναι ένα ακόμα "πνευματικό ξυπνητήρι" στ' ανήσυχο, ομιχλώδες κι ανταριασμένο "σήμερα"!

Οι καλύβες, τα σπήλαια και τ' ασκηταριά που κρέμονται σ' απόκρημνα μέρη, είναι οι "φωλιές" των ασκητών Πατέρων που υποβάλλονται σ' εκούσιες και παντοειδείς στερήσεις, όχι από μίσος για τη ζωή και το σώμα, αλλά από "περίσσεια ζωής"...

Τα κατανυκτικά παρεκκλήσια, σκαρφαλωμένα συχνά σε κατακόρυφους βράχους, εναλλάσσονται με μικρούς κρεμαστούς κήπους και παράτολμα ασκηταριά χτισμένα με το μόχθο και τον ίδρωτα των ερημοπολιτών ενοίκων τους.
Οι εναλλαγές της φύσης σού κόβουν την ανάσα. Οι γραφικοί όρμοι, ο πλούτος των χρωμάτων, τ' ακούσματα απ' τ' αηδόνια. Και κάτω απ' τα πόδια σου να μουγκρίζει τ' αγριεμένο Αιγαιοπέλαγος.

Η απεραντοσύνη της θάλασσας υπογραμμίζει τον προορισμό σου: να ψάχνεις για τ' απέραντα σύνορα!
Σαν είναι τρικυμισμένη σού θυμίζει την ένταση της θεϊκής αναζήτησης.
Σαν ηρεμεί, σε μεταφέρει σε "καταστάσεις" που δεν κατακτιούνται ανθρωπίνως, αλλά σου προσφέρονται "άνωθεν", ως δώρο και παρηγοριά στην ασυνθηκολόγητη άσκησή σου...

Όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, μπορείς να δεις το Πήλιο και τη Σκόπελο.
Όταν, όμως, η πνευματική ορατότητα είναι μεγάλη, δεν βλέπεις τίποτα απ' αυτόν τον κόσμο!
Αντικρύζεις μόνο τις νησίδες του θεϊκού μυστηρίου που κολυμπούν στον ωκεανό του ελέους του Θεού...

Τούτος ο τόπος μού φαίνεται πολύ οικείος!
Ίσως γιατί εδώ έζησαν, ασκήτευσαν κι αγίασαν πολλοί καρπενησιώτες. Όπως ο όσιος Ακάκιος (17ος αι.), ο παπα-Ιωνάς κι ο μαθητής του ιερομόναχος Πελάγιος (18ος αι.).
Εδώ ενισχύθηκε πνευματικά κι ο οσιομάρτυρας Ρωμανός ο Καρπενησιώτης πριν μαρτυρήσει στην Πόλη στις 9 Γενάρη του 1694.

Εδώ βρίσκεις κι έργα των περίφημων αγιογράφων, απ' τη Φουρνά Ευρυτανίας, Διονυσίου και Παρθενίου.
Τι να τράβηξε άραγε τόσους καρπενησιώτες σε τούτη εδώ την "ακρόπολη της ησυχίας";