Σάββατο, Δεκεμβρίου 12

Ανεξίτηλα στίγματα!


(Η θάλασσα είναι απέραντη
σκαμμένη απ' το χέρι του θεού
σπαρμένη ναυάγια που δεν φυτρώσαν...

Μαύρη θάλασσα απέραντη
τ' αλάτι σου μαζεύω
απ' τους βράχους των στίχων)

Τίποτα δεν ορίζω
και από τίποτα δεν ορίζομαι.
Με διασχίζει το χάος...

Είδα ότι η λάσπη
είναι η κολυβρήθρα των κολασμένων,
και βαπτίσθηκα...

Τι ιθαγένεια να 'χω
τώρα που έμαθα ότι η ηθική
είναι η σύφιλη του πνεύματος
και η γη
πανδοχείο μιας νύχτας στο ταξίδι μου;

Τίναξα απ' το κορμί
την ψείρα της ηθικής
και έφυγα...


18 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στο "χαρέμι" έχουμε νέο μελος, τη Βάσσια!

Θα ήθελα τη γνώμη σας για δύο πραγματάκια:
α) να συνεχίσουμε το αφιέρωμα στα "ακροαριστερά άσυλα";
β) να κάνουμε κάποια αφιερωματάκια στα "Δεκεμβριανά" του 1944;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Το αλάτι της θάλασσας ειναι αστειρευτο.....
Συνέχισε να μαζεύεις....


Οι ψείρες κάποια στιγμη, σπάσε σπάσε τελειώνουν.....



ΥΓ Κάνε οτι νομιζεις

Nikos Lioliopoulos είπε...

δεν φευγουν ετσι ευκολα οι ψειρες...

George είπε...

η ηθική είναι η σύφιλη του πνεύματος. Έτσι εξηγούνται πολλά.
Καλημέρα φιλάρακι! Μια δόση μελαγχολίας την διέκρινα. :)

KitsosMitsos είπε...

Το θέμα είναι ότι και πάλι έφυγες. Μέχρι την επόμενη στάση...

marilia είπε...

Να, κάτι τέτοια κάνεις και με τρελαίνεις! :)

Υ.Γ. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ποίηση. Από τα χεράκια σου. Δαγκωτό!

Αστερόεσσα είπε...

No comment, γιατί πάλι θα προκύψω κάργια, η... κάργια!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρικούλα, θα το κόψω το αλάτι! Ανεβάζει την πίεση...

Νίκο, μια και μιλάμε για ψείρες, άκου τι θυμήθηκα ρε φίλε: πριν πολλά χρόνια ταξίδευα με τραίνο από Σέρραις για Αθήνα. Στο βαγόνι ήταν ένας γέρος που μόλις του είπα πού πήγαινα άρχισε να μου λέει πως "εσείς οι Αθηναίοι είστε η ψείρες που πίνετε το αίμα της Μακεδονίας"!
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουγα κάτι τέτοιο και είχα ψιλο σοκαριστεί...

Γιώργο, με πόσες γυναίκες βγήκες για καφέ απόψε;

Κιτσομήτσο, μην πολυανοίγεις τα παράθυρα του σπιτιού σου, θα πλευριτώσεις!

Σνουπίτσα, τι προτιμάς να σου πω; Πολιτική ανάλυση ή ιστορίες απ' το στρατό;

Αστερούλα, είσαι διασταύρωση κόρακα-κάργιας;

habilis είπε...

H ψείρες δεν φαίνονται gαμώ την πρεσβυωοπία μου gαμώ.

habilis είπε...

Τι παπαριές ρωτάς?

Αφιέρωμα στη Τζούλια αλεξανδράτου δεν παίζει ?

marilia είπε...

Από το στρατό, από το στρατό! Έχω κάνει εξάσκηση! Όχι άλλη πολιτικολογία, θα μαδήσω την ουρά μου μόνο μου!

αααααααααρφ!

Αστερόεσσα είπε...

Nαι, αλλά δεν έχω ολόμαυρα "μαλλιά, σγουρά, κοράκου χρώμα, π' ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά, χέι!"

Χριστούλη μου, γιατί; Γιατί αυτό σε μένα; Άστεγους στέγασα, θεονήστικους τάισα, ορφανά φρόντισα και κόλλησα ψείρες, σε άνεργους βρήκα δουλειά στο πόστο μου κι έχασα εγώ τη δική μου, τις προσευχές μου τις έλεγα όλες, ψευτοκαλλιτέχνες επιδότησα, την παρθενία μου τη διατήρησα μέχρι την ενηλικίωσή μου!

Είπαμε! Καλοί οι τρελοί, αλλά νισάφι με τους θεοπάλαβους!

takis είπε...

"Είδα ότι η λάσπη
είναι η κολυμβήθρα των κολασμένων,
και βαπτίσθηκα..."

Λες να βουτήξω στην λάσπη του Νείλου να δω πόσο κολασμένος θα βγώ?

homo anisorropus είπε...

Grafete kai poiimata kurie Askar?! Ypoklinomai!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πρωτόγονε, ποια Τζούλια και αηδίες; Να σου γνωρίσω την Αστερόεσσα να σου φύγει η λεοντή!

Σνουπίτσα, σου έχω κάτι ιστοριούλες μούρλια για "πλοία αγάπης", "θηριά", γόπινγκ, βισματώματα και τσιμπουκώματα!

Αστερούλα, έπρεπε να τηρήσεις παρθενία μέχρι την ώρα του γάμου σου!
Να ποια αμαρτία πληρώνεις!

Τάκη, πού να τρέχεις στο Νείλο;
Δεν επισκέπετεσαι κανένα χοιροστάσιο να κάνεις το πείραμά σου;

Ανισορροπούλα, με τόσες και τέτοιες μούσες που έχω... μέχρι και Βέδες γράφω!

spirosvii είπε...

Πςςς ρε γεράκο πολύ ωραίο!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

μαλλί βαμβάκι, ψωλή φαρμάκι ρε!

Αστερόεσσα είπε...

Mε πόσους μεγατόνους μπλε χάπια;