"Δύο είναι γαμώ την τρέλα μου!" (θερινό ανάγνωσμα)

Είχε τρεις τέσσερις μέρες "μέσα". Την ώρα που έκαναν μπάνιο τον πλησίασε ένας μελαψός, αρκετά γεροδεμένος, και του έδειξε το τεράστιο καυλί του. "Κοίτα, σ' αρέσει το τέρας; Ωραίο κώλο έχεις..."
Δεν άργησαν να έρθουν στα χέρια. Οι φύλακες με τα γκλομπς τους χώρισαν, και χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε στην απομόνωση. Απόλυτο σκοτάδι, χωρίς φως και χώρο να κινηθείς, παρέα με την υγρασία, τους αρουραίους και τις κατσαρίδες. Όταν τον έβγαλαν άρχισε να αισθάνεται και πάλι άνθρωπος. Στην απομόνωση μύριζε, σκεφτόταν και σκέφτονταν σαν κατσαρίδα...
Από κείνη τη στιγμή δεν ξαναγέλασε ποτέ σε κανέναν. Και δεν έπιανε φίλους. Καλού κακού έξυσε μια οδοντόβουρτσα και την μετέτρεψε σε αιχμηρή λεπίδα. Την είχε πάντα κάτω απ' το στρώμα του.
Το βράδυ, όταν όλοι πήγαιναν για ύπνο, τραβούσε τη μαλακία του. Ορισμένοι επωφελούνταν απ' το σκοτάδι για να πηδήξουν τα πουστράκια. Τους άκουγε να ξεφυσάνε. Κάνα δυο φορές την έχωσε κι αυτός σε κάτι αδελφές αλλά δεν τον ενδιέφερε αυτή η ιστορία. Άσε που οι πούστηδες ήταν μετρημένοι και για να τους πάρεις έπρεπε να τους διεκδικήσεις παίζοντας ξύλο...
Μια αδελφή τον έμαθε να κάνει τατουάζ. Πρώτα έφτιαχνε μελάνι με σαπούνι και καπνιά από αναπτήρα, στη συνέχεια το σχέδιο και μετά έπιανε δουλειά η καρφίτσα. Τον πονούσαν τα "χτυπήματα" αλλά του άρεσε...
Ανέκαθεν ήταν φιλομαθής. Λίγο αργότερα καταπιάστηκε με τις πέρλες στη βάλανο. Οι παλιότεροι είχαν να το λένε: "όταν ξέρεις να τις χρησιμοποιήσεις, οι γκόμενες λυσσάνε φιλαράκο"! Στην πραγματικότητα δεν ήταν πέρλες αλλά ατσάλινες σφαίρες από ρουλεμάν ποδηλάτου. Η τεχνική ήταν απλή: έπιανες το πέος, το απολύμανες με οινόπνευμα και του έκανες μια τομή στην κεφαλή. Σήκωνες λίγο το σημείο του κοψίματος κι έβαζες ένα, δύο, το πολύ τρία σφαιρίδια. Ξανάβαζες στο δέρμα στη θέση του και το έκλεινες με λευκοπλάστ για να θρέψει. Περιποιούσουν την πληγή καθημερινά με οινόπνευμα. Σε 4-5 μέρες είτε θα επουλωθεί είτε θα πάθει μόλυνση. Τότε σε πήγαιναν στο ιατρείο, σου θεράπευαν τη μόλυνση και με εγχείριση σου αφαιρούσαν τις πέρλες! Γκαντεμιά...
Τρία χρόνια αργότερα:
"Αχ μωρό μου, η πέρλα τρέμει!"
"ΟΙ πέρλες! Είναι δύο γαμώ την τρέλα μου!"
"Ναι μωρό μου, ναι, δύο είναι! Πάρε με, πάρε με καύλα μου!"
Είχε ξεφύγει... φώναζε, ούρλιαζε, δάγκωνε το χέρι της. Η εξηντατριάχρονη είχε ξαναγίνει δεκαπεντάρα!
"Αχ μωρό μου, μάτια μου, αυτός είναι πούτσος... αααχχ... να με συγχωρέσει ο μακαρίτης αλλά αυτό θα πει πούτσος!"