Δεν θυμόταν ποια ήταν η πρώτη φορά που την κοίταξε και την βρήκε κοινότυπη, που ένιωσε το κορμί της αδιάφορο, την παρουσία της ενοχλητική...Το άγγιγμα της ρόγας της στο μπράτσο του, καθώς έσκυβε να τον σερβίρει, τον έκανε να μαζευτεί...
Τα εσώρουχά της που στέγνωναν στο μπάνιο, που άλλοτε του μύριζαν απίθανα γλυκά, τώρα του φαίνονται αντιαισθητικά και βρόμικα...
Όλα όσα κάποτε τον γέμιζαν χαρά, τώρα έχουν γίνει ξινίλα στο στομάχι του!
Μπορούσε ακόμη, για κάποιον άγνωστο λόγο, να της κάνει έρωτα τα πρωινά. Αλλά δεν ήταν πια το ίδιο. Κάτι είχε χαθεί... η έκπληξη, η δύναμη, η μαγεία.
Όταν άρχισε να κλαίει, την πήρε στην αγκαλιά του. Δεν ένιωσε απολύτως τίποτα. Τη φίλησε αλλά τα χείλη του ήταν κρύα. Της ψιθύρισε κάτι, ούτε κι αυτός ήξερε τι...
Όταν εκείνη προσπάθησε να τον ξαναφιλήσει, ένιωσε κάτι σαν δυνατές αλυσίδες που τον έσερναν στη φυλακή!
Ήταν ολοφάνερο... το κορμί του δίπλα της, κάτω απ' τα χέρια της, δεν θα ξυπνούσε ποτέ ξανά.
Το επόμενο βράδυ, αγριεμένος απ' τη καύλα, ανέβαινε τα σκαλιά ενός σκοτεινού ξενοδοχείου με κάποια άλλη...
14 σχόλια:
Χμ... έτσι, ε;
ρε φίλε αυτό μου μοιάζει σαν μήνυμα σε κάποια !!!!!
Με παραξενεύεις!!!
Ετσι είναι , δεν υπάρχουν μεγάλοι έρωτες...
μόνο μεγάλα πάθη υπάρχουν..
Ετσι σκέφθηκε ο Τάκης, ετοιμάζοντας τη τσάντα του για ολοιγοήμερες διακοπές σε ξενοδοχείο λούξ...
ξέρει πως δεν είναι αυτό που θέλει...
το πάθος του είναι αλλού ...
στα ψηλά οροπέδια (τον Αύγουστο)θα έχει το χρόνο να ξανασκεφτεί για όλα, ακόμα και για τις διαδικτυακές περσόνες που τον καταλαβαίνουν όλο και λιγότερο..
ετσι βγήκε να κοιτάξει την πανσέληνο μία μέρα μετά έχοντας στη σκέψη αυτή την ανάρτηση...
Μαριλία και Γιώργο, θα σας πω την "ιστορία" αυτού του ποστ: το περασμένο Σάββατο κατέβηκα για καφέ στο στέκι μου στα Εξάρχεια. Οι κολλητοί είχαν αργήσει να ξυπνήσουν και δεν είχα παρέα. Πάντα κουβαλάω μαζί μου ένα βιβλίο για κάτι τέτοιες "δύσκολες ώρες". Αρχίζω να το διαβάζω και κάπου πέφτω στη φράση που βλέπετε στον τίτλο του ποστ.
Αμέσως εμπνέομαι, βγάζω χαρτί και μολύβι (που επίσης κουβαλάω πάντα μαζί μου) και γράφω τρεις σελίδες.
Το ποστάκι είναι ένα μικρό μέρος της "πραγματείας"...
Τάκη, μετά την απώλεια της Αστερόεσσας (λογω ... υλικοτεχνικών ελλείψεων) η δική σου απουσία θα είναι δυσβάσταχτη!
Αφού σκέφτομαι να φύγω κι εγώ για διακοπές... να σου κάνω συμπαράσταση!
όσο για την κατανόηση... τι να πώ; Εδώ, ρε συ, δεν μας καταλαβαίνουν πρόσωπα που μοιραζόμαστε χρόνια τη ζωή και το κρεβάτι μας, θα μας καταλάβουν οι "διαδυκτιακοί φίλοι";
Πάντως, Τάκαρε, πέρα απ' όσα σου σούρνω κατά καιρούς, σε θεωρώ άνθρωπο πολύ συνεσταλμένο, χαμηλών τόνων, με φυσική ευγένεια και λεπτό χιούμορ!
Το μόνο σου μειονέκτημα είναι πως, λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής σου, δεν είσαι όσο κωλοπετσωμένος απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες...
Αχα! Ξέρω ποιο βιβλίο διάβασες! Λίγο φρικουλιάρικο, αλλά καλό. Πάντως κι εγώ όταν δίνω στα παιδιά μου να γράψουν Σκέφτομαι και Γράφω (ΣκΓ) πάντα αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ έγραψαν αυτό που έγραψαν και όχι κάτι άλλο... ;)
καλημεροφιλί με γεύση σουσάμι
e oxi! stis tainies den ginetai etsi! kanenas de me proetoimase! to anakalipsa moni mou auto pou les ki epesa apo polu psila sunnefa. posa siokk na pa8w mesa s ena xrono pou apofasise o kosmos na mou apokalif8i!
Μη μου λες τετοια! Οχι πως δεν τα ξερω, μα να, οταν μου τα επιβεβαιωνουν κιολας, κατι μου ερχεται!
Ζευγάρι = σεξ και μάλιστα παθιασμένο. Τελεία και παύλα. Όλα τ' άλλα είναι "συμβάσεις" ή / και υποκατάστατα.
Κάθε φορά αλλοπαρμένος επιστρέφεις από το ΄Ορος...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
αυτο ξαναπες το.....
καλο ΣΚ Ασκαρούλη
Πες τα χρυσοστομε!
din
Βρε καλώς τις Ντίνες! Είστε αυτό που λέμε, μ' έναν σμπάρο δύο τρυγώνες!
Αφού σας άρεσε, θα βάλω και δεύτερο μέρος!
Απεναντίας! Και μάλιστα θα έλεγα ότι τα ευτυχισμένα ζευγάρια είναι τα μη καυλωμένα ζευγάρια.
Μ'άρεσε...γιατί μ'αρέσει να μαθαίνω!
Υ.Γ. Μπλοκάκι, στυλό και βιβλίο τα φετίχ κάθε blogger που σέβεται τον εαυτό του και την τρέλλα του να "συγγράφει"!! Μια από τα ίδια κι εγώ..τρελλή κι αλλοπαρμένη.
Χαιρετώ.
Δημοσίευση σχολίου