Το "λευκό μπισκότο"!

Στήθηκε μπροστά στον καθρέφτη, ξεκούμπωσε το τζινάκι του και τον έβγαλε έξω.
Αλήθεια, γιατί μας πιάνει ώρες-ώρες αυτή η απελπισία να μοιάσουμε με πορνοστάρ; Αποτελεί, άραγε, μια ειλικρινή εσωτερική ανάγκη επιδειξιομανίας ή έχει να κάνει με το ότι θέλουμε να μας ποθούν όσο το δυνατόν περισσότερες;
Δεν χρειάστηκε και πολύ για να του σηκωθεί. Άφησε να τρέξει λίγο σάλιο απ' τα χείλη του και να πέσει ακριβώς στην κορφή του για να το παίξει πιο εύκολα.
Στην αρχή τον έπιασε απ' τη βάση του και συνέχισε να ανεβοκατεβάζει την παλάμη του όλο και πιο γρήγορα, όλα και πιο δυνατά, σταματώντας που και που κοντά στη βάλανο για να τρίψει το ευαίσθητο δέρμα. Με το άλλο χέρι χούφτωνε τους όρχεις του και χάιδευε το εσωτερικό των μηρών του...
Παρακολουθούσε το πώς τεντώνονται οι μύες στο μπράτσο του όταν ξεπρόβαλε μια σταγόνα προσπερματικού υγρού, λευκή σαν λιμνούλα λιωμένου χιονιού! Χαμογέλασε καθώς έχυνε. Το πρόσωπό του φωτίστηκε ολόκληρο. Ακούμπησε τα δάχτυλά του στο πυχτό σπέρμα που είχε καθίσει στις κοντοκουρεμένες τρίχες του και κυλούσε αργά προς τα λαγόνια του...
Θυμήθηκε τις περιβόητες ομαδικές μαλακίες της προεφηβικής ηλικίας του. Το "λευκό μπισκότο" ήταν ένα απ' τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια της περιόδου εκείνης. Όλοι έχυναν πάνω σ' ένα μπισκότο κι ο τελευταίος έπρεπε να φάει όλη αυτή την αϊδία!