Βρέθηκε πάλι στο γνώριμο σ' αυτόν καπηλειό της Αλεξάνδρειας. Σ' ένα απ' αυτά που σύχναζαν τα αποβράσματα και οι μεθύστακες της πόλης.Στο στενό σοκάκι οι πουτάνες μόστραραν τα κάλλη τους κι οι Άγγλοι ναύτες προσπαθούσαν να ξεδιψάσουν πίνοντας ακόμα και τα ούρα τους...
Ήταν μόνος. Ζωντανός ή νεκρός δεν είχε και τόση σημασία. Ποιος νοιάζεται για ένα μυξιάρικο χαμένο ανθρωπάκι;
Οι κουρασμένες ανθρώπινες ψυχές, τα τελευταία σκιάχτρα της μέρας, ήταν τα γκρίζα αξιοθέατα εκείνης της υγρής νύχτας.
Ο ίδιος ήταν ένας μοναχικός ταξιδιώτης, ένας αγύρτης, ένα συμπυκνωμένο τίποτα... ήταν η εποχή που άρχιζε η κατάδυσή του στα πιο βαθιά νερά της Μεσογείου.
Άρχισε να αντιλαμβάνεται πως οι ανθρώπινες σχέσεις κινούνται σαν μαστουρωμένα ανθρωπάκια μέσα σ' έναν γυάλινο και πολύ εύθραυστο πύργο. Αρκεί ένα απλό στραβοπάτημα, ένα τρελό μεθύσι, ένα ξέφρενο γαμήσι, ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα, μια κουβέντα, ένα δευτερόλεπτο αργοπορίας, ένα λάθος χτένισμα, ένα ξινό χαμόγελο, μια εσφαλμένη ερώτηση, μια απότομη απάντηση για να κατεδαφίσουν ολοσχερώς αυτόν τον θαυμαστό πύργο...
Ήταν μόλις 17 ετών -το 1803- όταν το καράβι του κατέφυγε για προστασία στον ταρσανά της Μονής Βατοπεδίου. Ο μικρός Ιωάννης, χωρίς να διστάσει, ζήτησε αμέσως απ' τον ηγούμενο να τον κρατήσει ως δόκιμο.
(Το 1998 το Πατριαρχείο τον ανακήρυξε άγιο. Γιορτάζεται στις 2 Μαρτίου)
17 σχόλια:
Τώρα τη Σαρακοστή, θα σας αλαλιάσω στα κηρύγματα!
Σε είδαμε και τη μη-Σαρακοστή!
Πάλι μας είχες αλαλιάσει από τον άμβωνα: εκκλησιαστικό, ναυτικό, πασοκικό, σεξουαλικό ή ποδοσφαιρικό, πάντως κήρυγμα παρέμενε! :Ρ
KAΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.
Καλό μήνα!
Δεν θα σχολίαζα το βέβηλο κείμενό σου, αλλά όταν είδα τραγούδι από τους ανεπανάληπτους Ξέμπαρκους, άλλαξα γνώμη!
Κι όμως, Ερατώ. Υπάρχει τέτοιος Άγιος, όντως ναυτικός και μοναχός και αγαθός ως φύση, ο οποίος και ξεχώρισε και για τη δράση του κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κατά την επανάσταση έφυγε από το Βατοπέδι και φυγάδευσε από την Πελοπόννησο πολλούς αμάχους προς τα Επτάνησα και τους έσωσε από βέβαιο αφανισμό. Μετά γύρισε στην πατρίδα του την Ιθάκη, έζησε σε αυστηρή άσκηση, νηστεία και προσευχή και επονομάστηκε Παπουλάκης. Στήριξε πένητες, αδυνάτους, ασθενείς, πρόλαβε φόνους κι έζησε σε απόλυτη συνέπεια με την πίστη του. :)
O Άσκαρ είναι από τους πιο υγιείς "τρελάρες" της μπλογκόσφαιρας.
Ξεγελάει, γιατί αμολάει πολύ μελάνι, η παλιοσουπιά. Αλλά δεν είναι καθόλου "ακόλαστος ή κολασμένος". Προβοκάρει ναι, του αρέσουν οι πλακίτσες, είναι ξύπνιο ρεμάλι, αλλά αποκαλύπτει χαρτιά μόνο όταν γουστάρει ή έχει κέφια.
Αλίμονο σ' αυτόν που θα φάει την πρώτη φόλα που θα του πετάξει, κι αμολάει πολλές ο άτιμος. Ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα. :))
Ασκαρ είσαι άπαιχτος!
Κήρυγμα και "χορός του Ασκαρ" !!
Μας έχεις πάρει τα μυαλά!!
για λέγε λεπτομέρειες;
Πες μου τώρα, ότι τα καλοκαίρια που τρέχεις στο Άγιο Όρος, πηγαίνεις στη μονή Βατοπεδίου!
Γιατί έτσι θα εξηγηθούν πολλά...
:)
Kαλή Σαρακοστή!
ΩΡΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ...ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΜΕ ΤΟΥς ΒΑΤΟΠΑΔΙΝΟΥς [ρουσοπουλος,ωμιαδης,βουλγαρακης κλπ]
ΗΤΑΝ ΕΝΑς ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ...
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΦΩΤΟ...ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΕΣΥ ΕΙΣΟΥΝΑ ...ΜΠΑΓΑΣΑΚΟ ΕΤΣΙ???
Αυτή είναι πραγματική ιστορία;
Έχω ακούσει δύο διαφορετικές για την προέλευση της ονομασίας του μοναστιρίου του "αγίου" εφραίμ.
Πολύ χαίρομαι που επέστρεψα στην τάξη και μαθαίνω πράγματα από εσένα Ασκάρ.
...Πρόβες για τον "χορό" έχεις κάνει? ή θα είσαι σαν αγγούρι???
Συνέδεσες με απόλυτη επιτυχία, τις δυο "αρρώστιες" σου. Τη θάλασσα και τα μοναστήρια. Το Θεό και το διάολο. Την ακολασία και την προσευχή.
"ενα ξέφρενο γαμήσι"
και
"ένα λάθος χτένισμα"...
Ορίζονται αυτά?
Να ξέρω ,
μη τυχόν γκρεμιστεί κανένας παραμυθένιος πύργος και δεν ξέρω απο τί...
(αν και για το ένα απο τα δύο δεν κινδυνεύω..)
Βρε Αστερούλα, για το καλό σας το κάνω!
Σκρουτζάκο, ξέχασες να ευχηθείς και καλά ξεμπερδέματα...
Ερατώ, προτιμώ τη μουσική του Μικρούτσικου στους στίχους του Καββαδία.
Αστέρω, δεν σου έχω πει τόσες φορές να μην βγάζεις στη φόρα τα εσώψυχά μου;
Σπίθα, σου κόλλησε με τον "χορό", έτσι;
Ταχυδρόμε, μπορεί την άλλη βδομάδα ν' ανέβω στη Σαλονίκη...
Κομμούνι, οι περισσότερες λεπτομέρειες χαλάνε το υπερβατικό της υπόθεσης...
Κούκε, το Βατοπέδι δεν είναι μόνο ... Εφραίμ και Ρουσόπουλος! Ευτυχώς.
Πάντως, για να σου λυθεί και η απορία, δεν πηγαίνω σε οργανωμένα μοναστήρια. Προτιμώ τις σκήτες...
Γρηγόρη, αν αφήσω και γένεια, πάρω και καμιά 300αριά κιλάκια θα γίνω ίδιος ο Εφραίμ... Και για να ξέρεις, είμαι τρικολόρ: καστανόμαυρο μαλλί, ξανθό μουστάκι, κόκκινο γένι! Διαολοκαλόγερος δηλαδή! χαχαχα
Ιωάννη, όλες οι ιστορίες που παραθέτω στο ιστολόγιο αυτό έχουν την εξής ιδιομορφία: διαθέτουν κάποιον αληθινό-ιστορικό πηρύνα, διανθισμένο με φανταστικά-μυθηστοριματικά στοιχεία.
Ο συγκεκριμένος "όσιος" υπήρξε πράγματι ναυτικός πριν ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Τα υπόλοιπα είναι φανταστικά, αλλά, πιστεύω, πως μάλλον τα βίωσε εκείνος ο άνθρωπος...
Βατράχι, εσένα η τάξη σου είναι στο άλλο ιστολόγιο (ξέρεις εσεύ!) γι' αυτό τρέχα...
Όσο για τον χορό... είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Σαν κάτι παλιομούλαρα, το ένα πόδι μπερδεύεται με το άλλο!
Ορεινέ, αλήθεια, πώς μπορεί να τα διαχωρήσει κανείς αυτά; Όλα μέσα μας δεν τα έχουμε;
Τάκη, αν σου λείπουν μαλλιά μην ανησυχείς... σημαίνει πως έχεις ανεβασμένη τετοστερόνη, άρα θα κάνεις ξέφρενα γαμήσια!
Δημοσίευση σχολίου