... το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ!
Σάββατο, Νοεμβρίου 15
In memoriam
Το ζήτημα είναι να δώσουμε στους δυνάστες να καταλάβουν ότι δεν είμαστε ζυμάρι για πλάσιμο! Θα χρειαστεί να ιδρώσουν πολύ για να μας ξαναπλώσουν στον ήλιο για τραχανά ή να μας ανοίξουν στο τραπέζι φύλλο για πίτα …
Ασκάρ μου, πολύ συγκινήθηκα με την ανάρτηση σου. Ξέρεις εγώ η Μαθουσάλας είμαι από τη γενιά του Πολυτεχνείου και φυσικά συμμετείχα κι εγώ στα γεγονότα. Πέρνα από το ιστολόγιο μου αν θέλεις και δεν βαριέσαι να πάρεις μια μικρή γεύση.
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία ήταν τα συνθήματατα και τότε και τώρα...
Τα παιδιά του Πολυτεχνείου ήταν αποφασισμένα να πολεμήσουν για την ελευθερία τους ακόμη και με προσωπικό κόστος.Και κέρδισαν την ελευθερία τους. Πολλοί από αυτούς το πλήρωσαν ακόμη και με τη ζωή τους.
Σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που θα θυσίαζαν ακόμη και τη ζωή τους για κάποια ιδανικά...
Οι εικόνες από την εξέγερση του Πολυτεχνείου όσα χρόνια και αν έχουν περάσει εξακολουθούν να συγκλονίζουν....
ασκαρ πρεπη και εμεις να ιδρωσουμε πολυ.αυτοι δουλευουν συνεχως να μας αλοτριοσουν,και να μη χαλαρονουμε ποτε... αλιος θα εχουμε αλου τυπου δικτακτορια.. ΥΣ και εχουν κανη πολλα βηματα...
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου μόνο σιωπή ταιριάζει... σαν ελάχιστη ένδειξη σεβασμού σε αυτούς που "έφυγαν" ή έμειναν ανάπηροι στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας.... αδίκως θα πρόσθετα.
Τα υπόλοιπα φανταχτερά και ηρωϊκά λόγια (που και εσύ ψελίζεις εδώ) είναι ιστορίες για παιδιά.
ΥΓ Αυτό ελπίζω να είναι και το τελευταίο μου πολιτικό σχόλιο σε αυτό το μπλόγκ.
Immemores σημαίνει άσκεφτα. Προφανώς στα ελληνικά θέλεις να πεις "επιλήσμονες", το οποίο βρίσκει λατινικό αντίστοιχο το oblitus, oblitii, ή το obliviosus απ' όπου προήλθε και η αγγλική λέξη oblivion (λήθη).
Εάν όμως θέλεις να πεις εις μνήμην, τότε μπορείς να επιλέξεις ως τίτλο το "in memoriam".
Ιn memoriam θα πω λοιπόν κι εγώ απλά. Γιατί τα μεγάλα γεγονότα ευτελίζονται με πολλούς υπρθετικούς βαθμούς και βαρύγδουπες λέξεις.
Δηλαδή σε σένα πόσους δασκάλους και δασκάλες να δώσουμε για να καταλάβεις και να πλάσουμε το ζυμάρι που έχεις κρυμμένο μέσα σου, ασκαρ !! Δεν βάζω ερωτηματικό, γιατί ουκ έστι αριθμός ικανός, προς το παρόν. Ελπίζει η κοινωνία μας και αποβλέπει στην πρόοδο της επιστήμης, Ασκαρδά μου:))
............ "Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους....... "
Πάψε κι εσύ, βρε Σπίθα! Ο Άσκαρ έβαλε τον Ορεινό στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Λογαριασμό θα σου δώσει; Μπορεί αύριο να θέλει να τον κάνει Υπουργό Επικρατείας ή κυβερνητικό εκπρόσωπο, όταν γίνει Πρωθυπουργός. Καουμποϋλίκι του! Μπα, σε καλό σου!
Δεν θα άλλαζα ποτέ το γέλιο της καρδιάς μου με όλα τα πλούτη του κόσμου. Ούτε θα ήμουν ικανοποιημένος με το να μεταλλάξω τα δάκρυά μου, τα δάκρυα της αγωνίας μου, σε γαλήνη. Φλογερή μου ελπίδα είναι ότι όλη μου η ζωή σ' αυτή τη γη θα αποτελείται από Δάκρυα και Γέλιο... Δάκρυα πoυ εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου αποκαλύπτουν το μυστικό και το μυστήριο της ζωής, Γέλιο που με φέρνει πιο κοντά στους συνανθρώπους μου, Δάκρυα που με κάνουν να αισθάνομαι τους πονεμένους, Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ύπαρξή μου...
24 σχόλια:
Aστερούλα, την έγραψα σωστά τη λατινικούρα, ή να τη διορθώσουμε;
Χμμμμμμ....για το θέμα του ζυμαριού...δεν ξέρω!Μακάρι!
Ασκάρ μου,
πολύ συγκινήθηκα με την ανάρτηση σου. Ξέρεις εγώ η Μαθουσάλας είμαι από τη γενιά του Πολυτεχνείου και φυσικά συμμετείχα κι εγώ στα γεγονότα. Πέρνα από το ιστολόγιο μου αν θέλεις και δεν βαριέσαι να πάρεις μια μικρή γεύση.
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία ήταν τα συνθήματατα και τότε και τώρα...
Τα παιδιά του Πολυτεχνείου ήταν αποφασισμένα να πολεμήσουν για την ελευθερία τους ακόμη και με προσωπικό κόστος.Και κέρδισαν την ελευθερία τους. Πολλοί από αυτούς το πλήρωσαν ακόμη και με τη ζωή τους.
Σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που θα θυσίαζαν ακόμη και τη ζωή τους για κάποια ιδανικά...
Οι εικόνες από την εξέγερση του Πολυτεχνείου όσα χρόνια και αν έχουν περάσει εξακολουθούν να συγκλονίζουν....
Μακάρι να ειναι αλήθεια αυτο Ασκαρδά μου
Είμαστε πολλοί άλλα σκορπισμένοι
Να οργανωθούμε ρε παιδιά
τσιου????
καλό Σαββατοκύριακο
ασκαρ πρεπη και εμεις να ιδρωσουμε πολυ.αυτοι δουλευουν συνεχως να μας αλοτριοσουν,και να μη χαλαρονουμε ποτε...
αλιος θα εχουμε αλου τυπου δικτακτορια..
ΥΣ και εχουν κανη πολλα βηματα...
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου μόνο σιωπή ταιριάζει...
σαν ελάχιστη ένδειξη σεβασμού σε αυτούς που "έφυγαν" ή έμειναν ανάπηροι στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας....
αδίκως θα πρόσθετα.
Τα υπόλοιπα φανταχτερά και ηρωϊκά λόγια (που και εσύ ψελίζεις εδώ) είναι ιστορίες για παιδιά.
ΥΓ Αυτό ελπίζω να είναι και το τελευταίο μου πολιτικό σχόλιο σε αυτό το μπλόγκ.
Immemores σημαίνει άσκεφτα.
Προφανώς στα ελληνικά θέλεις να πεις "επιλήσμονες", το οποίο βρίσκει λατινικό αντίστοιχο το oblitus, oblitii, ή το obliviosus απ' όπου προήλθε και η αγγλική λέξη oblivion (λήθη).
Εάν όμως θέλεις να πεις εις μνήμην, τότε μπορείς να επιλέξεις ως τίτλο το "in memoriam".
Ιn memoriam θα πω λοιπόν κι εγώ απλά. Γιατί τα μεγάλα γεγονότα ευτελίζονται με πολλούς υπρθετικούς βαθμούς και βαρύγδουπες λέξεις.
Σεβασμός διά της σιωπής.
Δηλαδή σε σένα πόσους δασκάλους και δασκάλες να δώσουμε για να καταλάβεις και να πλάσουμε το ζυμάρι που έχεις κρυμμένο μέσα σου, ασκαρ !!
Δεν βάζω ερωτηματικό, γιατί ουκ έστι αριθμός ικανός, προς το παρόν.
Ελπίζει η κοινωνία μας και αποβλέπει στην πρόοδο της επιστήμης, Ασκαρδά μου:))
αυτές οι παρομιώσεις σου με τα φύλλα για πίτα με σκοτώνουν! χε χε.
καλό ποστ.
να σαι καλα τιγράνθρωπε, χαιρετίσματα από Ελσίνκι!
Με παρακίνησες να ασχοληθώ με το θέμα από άλλη ματιά.. έλα να δεις.
Πάντως έχει δίκαιο η μνήμη δεν λεκιάζει..
Το ζήτημα είναι να μη φτάνουμε σε καταστάσεις δικτατορίας και γεγονότων τύπου Πολυτεχνείου, αλλά να προλαμβάνουμε..
Δύσκολα βάζεις!
Μάλλον έχουμε γίνει τραχανάς πια!!
Πές τα άσκαρ,πες τα!
............
"Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους....... "
Μ. Κατσαρός ( Η Διαθήκη μου)
Παιδιά, το θέμα, όπως καταλαβαίνεται, δεν χωράει πολυλογία!
Απόψε, θέλω απλά να υποδεχθούμε στην αντροπαρέα τον Ορεινό και να καλοσωρίσουμε τη νέα μπλόγκερ "ίφι"!
Καλοσωρίζουμε την...if!
Αλλά θα πεις τα καλύτερα για μένα...
μην σε πάρει μπροστά το τανκς.
Ο ορεινός είναι στην αντροπαρέα.
Άντε και επισήμως, τώρα!
Σιδεροκέφαλος:)
Kαλωσορίσανε!
Αν και τον Ορεινό τον κόβω πολύ ευαισθητούλη για ν' αντέξει... Είναι και πολύτεκνος... Αν αμαρτήσει για τα παιδιά του;
Καλά μωρέ... δε βαριέσαι... αν χρειαστεί να τον καθαρίσουμε, θα τα υιοθετήσουμε, οπότε όλα ok! ~☺~
Dόξα και τιμή στους αγωνιστές..
ευχαριστώ παιδιά :)
Ασκαρ
Γιατί έβαλες τον ΟΡΕΙΝΌ πρώτο στην λίστα??
Έχει "δόντι", εσένα?
Ή επειδή είναι πασόκος σαν και σένα!
Θέλετε και εξουσία προοδευτικοί!!
Πάψε κι εσύ, βρε Σπίθα!
Ο Άσκαρ έβαλε τον Ορεινό στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Λογαριασμό θα σου δώσει;
Μπορεί αύριο να θέλει να τον κάνει Υπουργό Επικρατείας ή κυβερνητικό εκπρόσωπο, όταν γίνει Πρωθυπουργός.
Καουμποϋλίκι του!
Μπα, σε καλό σου!
Καλά ας δώσουν πρώτα τη σημαία του Πολυτεχνείου που την έχουν πάρει σπίτι τους, λες και είναι δική τους.
Ας την βάλουν σε μουσείο, εν τέλει.
Δημοσίευση σχολίου