Το άδοξο τέλος του τροτσκισμού!

Αυτή η γυναίκα τον αποπλανούσε με το βλέμμα της! Μελαχρινή, ομορφούλα, σφιχτή… Η Στέλλα ήταν γύρω στα εικοσιπέντε, δεκαπέντε χρόνια μικρότερη απ’ αυτόν.
Του φαινόταν κάπως ελαφρόμυαλη, αλλά είχε θανατηφόρο κορμί! Ωραίο κώλο, ωραίο στήθος, οπότε το ίδιο του έκανε αν είχε μυαλό ή πίτουρο …
Εκείνη την περίοδο ήταν απένταροι και τους φιλοξενούσε ένα ζευγάρι τροτσκιστών σε μια σοφίτα στα Εξάρχεια. Έμεναν και οι τέσσερις σε μια καμαρούλα 3Χ4!
Εκείνο το βράδυ είχε πάρει μια έκφραση σαν διαβολάκι το παλιοκόριτσο και τον είχε τρελάνει! Της ξεκούμπωσε την μπλούζα της. Δεν φορούσε σουτιέν και κυλούσαν ακόμα σταγόνες ιδρώτα στο στήθος της.
Υπέροχα τα βυζάκια της, με στρογγυλές ρώγες, εφηβικά… Της τα φίλησε, τα έγλειψε… εκείνη αφέθηκε ευχαριστημένη. Είχαν καυλώσει… Του τον έσφιξε κανονικά. Παίξανε λίγο, η Στέλλα άρχισε να του διηγείται τις πορνοϊστορίες της με τους προηγούμενους άντρες της κι εκείνος τις δικές του.
Τις ψιθύριζαν ο ένας στο αυτί του άλλου με πλούσιες λεπτομέρειες, κι ο ένας οργασμός ακολουθούσε τον άλλον και συνέχιζαν …
Έκαναν μια διακοπή για να πιούν λίγη βότκα. Δίπλα στο κρεβάτι ένας σορός απ’ τα προπαγανδιστικά φυλλάδια που ‘χαν αφήσει οι τροτσκιστές. Η Στέλλα τα κοιτάζει σκεφτική και ρωτάει:
- Λες οι τροτσκιστές να γαμιούνται όπως εμείς;
- Δεν ξέρω, ε … ναι! Γιατί όχι;
- Επειδή αυτοί είναι τόσο επαναστατικοί!
- Δεν έχει καμιά σχέση αυτό…
- Δεν είναι το ίδιο, αυτοί αφιερώνουν πολύ χρόνο σ’ αυτό … ίσως «το κάνουν» μόνο τις Κυριακές το βράδυ, αλλά σίγουρα όχι όπως εμείς!
Πάνω-πάνω ήταν ένα φυλλάδιο με μια σοβιετική γυναίκα, νεαρή, ντυμένη στα μαύρα, με αμπέχονο, σοβαρή αλλά τίποτε το άγριο. Ο τίτλος έγραφε με έντονα γράμματα «Η απελευθέρωση της γυναίκας μέσω της Σοσιαλιστικής Επανάστασης»! Και σε μια γωνιά «Φύλακας της σοβιετικής τιμής»!
Η Στέλλα προσπάθησε να το διαβάσει, αλλά δεν κατάλαβε τίποτα.
Έτσι, αρχίσαμε σιγά-σιγά να το χρησιμοποιούμε όταν πηγαίναμε στην τουαλέτα …