Απ' το ημερολόγιο ενός καταδρομέα Α' (απόψε το φεγγάρι του θυμίζει εκείνη!)

Η μέρα στο στρατόπεδο ξεκίνησε με κέφι!
Ανέβαιναν τρέχοντας την πλαγιά και τραγουδούσαν:
«- Γεια σου Γιώργη, τι χαμπάρια
πες μας πότε παίρνεις άδεια
- Το Σαββάτο παίρνω άδεια
και με περιμένει η Τάνια!
Θα γεμίσω, θα οπλίσω
κι ύστερα θ’ απασφαλίσω …»
Το μεσημέρι ο Διοικητής θα διάλεγε τους τρεις καλύτερους

που θα περνούσαν «απέναντι»!
Το ήθελε πολύ να είναι ένας απ’ αυτούς!

Άλλωστε, όνειρο κάθε καταδρομέα

είναι ν’ αποβιβαστεί απέναντι με φουσκωτό …
Το βράδυ φόρτωσαν τα τρία βαριά κιβώτια που έπρεπε ν' αφήσουν

σε προκαθορισμένα σημεία της απέναντι ακτής.
Η αποστολή ήταν επικίνδυνη.

Αν τους έπιαναν,

η κυβέρνηση θα τους χαρακτήριζε «λαθρέμπορους όπλων»

και θ’ αρνιόταν κάθε ανάμιξη!

Στην χειρότερη περίπτωση θα τους άφηνε στην τύχη τους

και στην καλύτερη θα προσπαθούσε να τους ανταλλάξει

με κάποιους Τούρκους πράκτορες

που πιάστηκαν το καλοκαίρι στη Θάσο …
Το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από ένα μάτσο σύννεφα!
Θυμήθηκε εκείνο το βράδυ που ήταν μαζί της

σε ένα φτηνό ξενοδοχείο «ημιπαραμονής» στον Σκαραμαγκά!

Βυζιά, μπούτια, κώλος … πήγε να εκραγεί το δωμάτιο!
Σε λίγο έπρεπε να σβήσουν τις μηχανές

και να συνεχίσουν κωπηλατώντας με τα χέρια….