Μια φωτογραφία ...

Η πρώτη εντύπωση, άψογη η εκτύπωση:

γνήσιο χαρτί Kodak,

ζωντανά χρώματα,

σωστή η γωνία λήψεως

κι ο φωτισμός.

Αναμφισβήτητα,

αναγνωρίζω τον εαυτό μου

στο εικονιζόμενο πρόσωπο.

Όμως,

το σκοτάδι που μόνιμα κατοικεί στα μάτια

βγήκε καστανού χρώματος,

η δίνη του στόματος

έχει περιοριστεί σε δυο κόκκινα χείλη,

αυτά τα καλοχτενισμένα μαλλιά

δεν αντανακλούν,

επουδενεί,

την αταξία στο κεφάλι μου,

κι αυτό το μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο

-πως να το πω;-

ασυστόλως ψεύδεται

αγαπητοί μου φίλοι...