Έχει κι η Σαλονίκη ... Αμπελόκηπους!

(αφιερωμένο στη Doratsirka)

Φύσηξε στη ζωή του αγέρας δυνατός! Τον πήρε και τον σήκωσε ... Τον ξερίζωσε απ’ τον Περαία και τον έριξε στη Σαλονίκη! Δεκαεξάχρονο αγόρι ... μόνο ... το πρωί στις οικοδομές και στο μεροκάματο και το απόγευμα στο ... «Νυχτερινό»!
Την πρώτη κι όλας μέρα στο νέο σχολειό εμφανίστηκε με φανέλα του Ολυμπιακού! Καλού κακού είχε πάντα κρυμένο στη δεξιά μπότα ένα στυλέτο! Κανείς δεν τον πείραξε ... οι μόρτες το πήραν το μήνυμα...
Δεν άργησε να γνωρίσει και την Έφη. Τού ριχνε τέσσερα χρόνια αλλά ήταν ότι έπρεπε για σταθερό γαμήσι! Εκείνος ήθελε δράση κι όχι βολτούλες χεράκι-χεράκι κι αγνάντεμα στα ηλιοβασιλέματα...
Η Έφη δούλευε σε σούπερ-μάρκετ και τον χαρτζιλίκωνε κανονικά! Τα βραδάκια, μετά το σχολειό, τού κανε συχνά το τραπέζι. Είχε ωραία και στητά βυζάκια. Αλλά ήταν και πολύ ζηλιάρα η καριόλα... Τού δωσε και μια γυμνή φωτογραφία της ... «... έτσι, για να τραβάς μαλακία όταν δεν βλεπόμαστε!»...
Τα σπίτια στη γειτονιά που έμενε ήταν μες τη μιζέρια! Ούτε θέρμανση ούτε αποχέτευση! Είχε αγοράσει μια μεταχειρισμένη θερμάστρα που την άναβε μόνο σαν ερχόταν η Έφη για πήδημα.
«Σού άρεσε η φωτογραφία μου αγόρι μου;»
«Σκέτη καύλα...»
«Και πόσες μαλακίες έριξες μωρό μου; ... πεντ-έξι;... μόνο;»
Εκείνος πήρε ύφος θυμωμένο. Του στυλ ... «τι έχεις αγόρι μου απόψε;».
«Και ποιος σου τράβηξε τη φωτογραφία;»
«Ένας φίλος μου φωτογράφος!»
«Και πώς τον λεν αυτόν τον φίλο σου μωρή πουτάνα;»
Την άρπαξε απότομα από τη μέση, τη σβούριξε μπρούμητα πάνω στο κρεβάτι νά ρθει στα τέσσερα, την πίεσε δυνατά στην πλάτη να τουρλώσει και της τον έχωσε στον κώλο...
Τώρα άρχιζαν να συνεννοούνται! Μιλιά δεν έβγαλε η χαμουρίτσα! Έκατσε σαν κότα και τον έφαγε! Έκανε κάτι απόπειρες να κουνηθεί αλλά δεν της βγήκε. Πέσανε και κάτι μπάτσες, του κουνήθηκε και λιγάκι κι έχυσε...
Άναψε τσιγάρο και της ξήγησε τις νέες της υποχρεώσεις: σφουγγάρισμα, πλύσιμο, σιδέρωμα, πήδημα! Δεν έφερε καμία αντίρρηση...
«Άντε... σπάσε τώρα, έχω διάβασμα!»
«Δεν θα με πας μέχρι τη στάση;... είναι αργά»
«Όχι! Είμαι πτώμα...»
«Νά ρθω αύριο να σε πάρω στο σχόλασμα;»
«Νά ρθεις! Αλλά μην σταθείς έξω απ’ το σχολειό και σε πάρουν χαμπάρι τα λιγούρια και κρεμαστούν στα παράθυρα... στη γωνιά... στο περίπτερο ... έτσι;»
Άνοιξε την πόρτα να φύγει, μουρμουρίζοντας...
«Θα μπορούσες νά σαι λίγο πιο καλός μαζί μου...»
Όταν ήταν κακός ... ήταν κακός! Αλλά κι όταν γινόταν καλός ... ήταν χειρότερος!