Εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας (ΤΕΛΟΣ)

Η τελική επίθεση θα γινόταν τα ξεμερώματα της επομένης. Όσο βρίσκονταν στη Βλασένιτσα και στο Βοϊκοβίτσι όλα ήταν μια καθημερινότητα. Εδώ όμως θα έκαναν έφοδο, θα χτυπιόταν πρόσωπο με πρόσωπο με τους εχθρούς...

Ένοιωσε την ανάγκη να προσευχηθεί. Δεν ήταν καλός χριστιανός, το αντίθετο μάλιστα... Όμως είναι καλό να προσεύχεσαι κάποιες στιγμές. Κανείς δεν ξέρει τι δυνάμεις κρύβονται εκεί εξώ...

Πιο πολύ απ' το θάνατο τον τρόμαζε η αναπηρία. Φαντάζονταν ήδη τις κακεντρεχείς φάτσες κάποιων στην Ελλάδα. "Δείτε τον ήρωα πώς κατάντησε! Ήθελές τα και παθέστα! Εθελοντής σου λέει ... χα!"...

Γύρισε προς τον Α. και του είπε: "Ξέρεις ποιο λουλούδι μ' αρέσει; Ο βασιλικός! Γιατί και πεθαμένος μοσχοβολάει...".

Τοποθέτησε τη γεμιστήρα με τις 29 σφαίρες στο όπλο. Στο σακίδιο βρίσκονταν άλλες τρεις. Έλεγξε τις δύο χειρομβομβίδες και τις τοποθέτησε στις δερμάτινες θήκες τους. Άλλες δύο αναπαύονταν στις τσέπες του τζάκετ. Στις επωμίδες φόρεσαν λευκές κορδέλες για ν' αναγνωρίζουν τις φίλιες δυνάμεις...

Η ανιχνευτική τους ομάδα θα χτυπούσε ακριβώς στο κέντρο των εχθρικών γραμμών. Δυτικά και ανατολικά θα επιτίθονταν διμοιρίες απ΄ το Ζβόρνικ και το στρατόπεδο Τσίτσα του Σεράγεβο...

Ανηφόριζαν την πλαγιά ακολουθώντας τον ανιχνευτή που εντόπιζε τα ασφαλή σημεία διέλευσης του ναρκοπεδίου. Κάθε βήμα και μια ανακούφιση. Βρίσκονταν ήδη πολύ κοντά στις εχθρικές γραμμές. "Σκορπισθείτε και καλυφθείτε!". Σα φαντάσματα χάθηκαν πίσω απ' τις βελανιδιές και τα φυλλώματα.

Όμως η εντολή για επίθεση αργούσε να δοθεί. Πού ήταν επιτέλους αυτή η γαμημένη η διαταγή; Μια ριπή ακούσθηκε ξαφνικά και μια έκρηξη συγκλόνισε το έδαφος. Η συνέχεια ήταν εφιαλτική. Πολυβόλα και όλμοι σφυροκοπούσαν τις θέσεις τους. Είχαν γίνει αντιληπτοί. Ένας όλμος έπεσε δυο μέτρα απ' την τρύπα του αλλά δεν έσκασε. Έβλεπε τα πτερύγιά του χωμένα στο στρώμα των φύλλων.

Η εντολή δόθηκε μετά δέκα ώρες! "Αναδίπλωση!". Οι μισοί του αποσπάσματος σταματούσαν κατά διαστήματα καλύπτωντας την υποχώρηση των άλλων μισών. Κάποια στιγμή έφτασαν στα δικά τους χαρακώματα ... στη "γη της επαγγελίας". Κοιτούσε ο ένας τον άλλο σα να μην πίστευαν πως ήταν ζωντανοί. Μέτρησαν μόνο δυο ελεφρά τραυματίες...

Η επιχείρηση απέτυχε παταγωδώς ... αλλά την επόμενη φορά δεν θα ξανάκαναν τα ίδια λάθη. Η Σρεμπένιτσα θα έπεφτε στα χέρια τους πάση θυσία...

Έβγαλε απ' την τσέπη το μπλογκάκι του και έγραψε: "Η απόσταση του θανάτου απ' τη ζωή είναι τόσο μεγάλη όσο η απόσταση των χειλιών του ερωτευμένου από τα χείλη της αγαπημένης του σ' ένα ερωτικό παθιασμένο φιλί...".

(ΤΕΛΟΣ)