Σάββατο, Μαρτίου 17

Ο χορός της BlacK Diamond...


Φορούσε μαύρο μίνι εφαρμοστό που καμπύλωνε προκλητικά στους γλουτούς κι άφηνε να ξεχύνονται ατέλειωτα τα πόδια της θαμπώνοντας τα μάτια των θαμώνων.
Έκλεισε τα μάτια, σήκωσε αργά τα χέρια, ταίριασε τις παλάμες της στον αφαλό, ανέμισε τη λάμψη των μαλλιών της πετώντας πόθους κι αστραπές ολόγυρά της…
Μίλησε τότε μέσα της το αιώνιο θηλυκό! Κι άρχισε αργά με πάθος να λικνίζει το κορμί, να περιστρέφει μ’ έναν ρυθμό υπνωτιστικό τη μέση της, τινάζοντας μπρος πίσω την κοιλιά, τον αφαλό, τα λαγόνια, σύμβολα της χαράς, της γονιμότητας, της παραδείσιας μήτρας που ισόβια λαχταράμε…
Λάγνες οδαλίσκες της Ανατολής, αραπίνες, χανούμισσες απ’ τα ξακουστά χαρέμια των πασάδων ξυπνούσανε στο λογισμό του κάθε αρσενικού, πετάγαν χαχανίζοντας τους φερετζέδες και προβάλλαν μάτια πλάνα, χείλια κατακόκκινα που λήστευαν καρδιές…
Κανείς δεν είχε μάτια πια παρά για κείνη, που δεν χόρευε αλλά παραληρούσε ερωτικά, μυσταγωγούσε ερωτευμένη από πόθο και κρασί, με τα μαλλιά της να σκεπάζουνε τα μάτια και τρεμούλιαζε το λάγνο της κορμί…
Όλα τ’ αρσενικά βύζαιναν τ΄ αρώματα του πόθου κι εκείνη ρούφηξε άπληστα του πάθους τις πνοές απ’ τα τραπέζια, τους γέλασε πλατιά. Η ύπαρξή της ρίγησε καθώς αναλογιόταν το πόσο την ποθούνε, τόσα κορμιά να λιώνουνε για πάρτη της μεσ’ στα υγρά τους όνειρα τα βράδια…
Η σκέψη επέδρασε σαν αφροδισιακό επάνω της, ξεχείλισε από έρωτα και πρόκληση το είναι της… σήκωσε τότε ως τον αφαλό την μπλούζα, πήρε ανάσα, είδε τα μάτια τους πώς έλαμπαν, έριξε το μαλλί μπροστά κι άρχισε να δονεί το κάθε μέλος της ακόμη πιο πρωτόγονα, ακόμη πιο ελεύθερα, ασυγκράτητη, σάτυρος θηλυκός και νύμφη και μαινάδα που την τρέλαινε ο πόθος…
Όλο το μαγαζί κρατούσε την ανάσα του … ώσπου άρχισε απροκάλυπτα να κάνει έρωτα μ’ όλα τ’ αρσενικά εκεί μέσα… έρωτα μανιασμένο χωρίς έλεος, χωρίς όρια, τους κοίταζε στο πρόσωπο έναν-έναν, με τα μάτια της τους έγδυνε και τους ποθούσε ολόψυχα, λαχταρώντας να τους καταπιεί στις σκοτεινές σπηλιές της δίχως να λογαριάζει νιάτα, ρυτίδες, ομορφιά… Τα πρόσφερε όλα σ’ όλους όπως πρόσταζε η καρδιά, κάνοντας έρωτα ολικό με τ΄ αντρικό το γένος…
Σα μαγεμένο το μπουζούκι συντονίστηκε… κι άρχισε να παίζει πιο γοργά… κι εκείνη έγειρε πίσω το κεφάλι, το σώμα της διπλώθηκε στα δυο, τινάζοντας μπροστά το φοβερό της όπλο! Τα μάτια των αντρών γεμίσαν έρωτα και φόνο… κάποιος δεν άντεξε και κάτω απ’ το τραπέζι έμπηξε στις φλέβες του γυαλί! Οι γυναίκες από δίπλα παγωμένες απ΄ της ζήλιας το φαρμάκι, δεν μιλούσαν…
Τέλειωσε το τραγούδι κι έτσι αθόρυβα ήρθε να κάτσει δίπλα του.
Τότε σηκώθηκε εκείνος, αργά περπάτησε μέχρι την πίστα και φώναξε, κάπως βραχνά, στον μπουζουκτζή:
- «Αντιλαλούν οι φυλακές»… στην προπολεμικιά εκτέλεση… τη γνήσια!
Βαρύς, σκυφτός, με το τσιγάρο δαγκωτό άρχισε να χορεύει το ζεϊμπέκικο … κουτσαβάκικα, φυλακίσια όπως ταίριαζε στην ιερότητα της ώρας. Το ζεϊμπέκικο είναι θάνατος, ανάσταση και κλάμα… θέλει σέβας!
Στην αρχή, σχεδόν ακίνητος, μα ύστερα πετάγονταν επάνω, έπαιρνε φόρα κι άρχιζε να στριφογυρνά όλο πιο γρήγορα, πιο μανιασμένα σα μαινόμενος δερβίσης στην τελετουργία του τεκέ…
Σε κάποιο «γύρισμα» του μπουζουκιού τράβηξε απ’ την κάλτσα του έναν σουγιά… πάτησε την ασφάλεια κι ακούστηκε ψυχρός ο ήχος της λεπίδας. Φρύδια ανασηκώθηκαν, κορμιά ανατρίχιασαν, στομάχια σφίχτηκαν…
Κι εκείνος, μη σταματώντας το χορό, άρχισε να καρφώνει τους μηρούς, τις γάμπες, τα μεριά του… Σαν τους παλιούς πολεμιστές ζεϊμπέκηδες που με τις σπάθες τρύπαγαν τα άμοιρα κορμιά τους πάνω σ’ αυτόν τον άγριο εκστατικό χορό …
Μόλις έσβησε κι η τελευταία πενιά, μια λίμνη αίματος είχε σχηματιστεί στην πίστα…

15 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μου άρεσε πολύ το κείμενο, απροσδόκητο τέλος μα τόσο ερωτικό (συνηθισμένο σε εσένα, ε;) όλο το πρώτο μέρος.

Αλητισσα είπε...

Παναγια μου..!!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ασπρόμαυρη ταινία δεκαετίας '60, με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο και μοναδικό Κούρκουλο ή το Γιώργο Φούντα (να το, πάλι, το σκηνοθετικό μου δαιμονιο....)

3 parties a day είπε...

Πω, πω... Πολύ ωραίο. Ζηλεύω καμιά φορά το θάρρος σου να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι. Είναι φαντάζομαι και θέμα εμπειριών στη ζωή. Οι πολύ έντονες εμπειρίες εξαφανίζουν τις αναστολές.

Νεραϊδόνα... είπε...

εγώ ...γιατί γιόμισα "εικόνες " Καββαδία, τωρα?!

"Ολονυχτίς τον πότιζες με το κρασί του Μίδα"

"Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος"

"Πέτα στο κύμα τον παλιό που σκούριασε σουγιά σου"



υ.γ:και μη μου απαντησεις

"Κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς"

;-)

Black Diamond είπε...

Tέλειο, λαμπρό, εξαιρετικό !!!
Αλλα καλέ αχόρταγη είμαι.. όλους τους πήρα? :P

Σε ευχαριστώ πολύ Άσκαρ :)

Ανώνυμος είπε...

O γνωστός Άσκαρ... σκληρός μαζί και τρυφερός, πεζός και ποιητικός!

Catherine είπε...

Θα καταλάβαινα καλύτερα αυτό που διάβασα αν είχα καταλάβει τι το ξεχωριστό έχει το ζεϊμπέκικο σαν χορός...Αλλά και με αυτήν μου την "ημιμάθεια" δεν μπορώ να κρύψω ότι διάβασα ένα ξεχωριστό κείμενο γεμάτο εικόνες. Είσαι ο άνθρωπος που ενώ γράφει, φωτογραφίζει!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όλες οι ιστορίες μου (το λέω για μια ακόμη φορά) έχουν ιστορικό πυρήνα!
Πρόκειται για καταστάσεις που έζησα προσωπικά, διανθισμένες όμως με κάποια μυθιστορηματικά στοιχεία ώστε να γίνονται πιο ευχάριστες στον αναγνώστη...

Δείμε, πιστεύω πως ο άνθρωπος αρχίζει να γερνά αν χάσει την ερωτική του διάθεση...
Το ξαναλέω κι αυτό: το μυστικό της αιώνιας νεότητας είναι: σωματική άσκηση, σωστή διατροφή, πνευματικά ενδιαφέροντα, ερωτική διάθεση!

Αλήτισσα, μην τρομάζεις! Κάποτε η διάκριση των δύο φύλλων ήταν σαφέστατη! Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα "μηνύματα" του ποστ! Η φύση της γυναίκας είναι να σαγηνεύει και του άντρα να μάχεται...

Στρειδίτσα, δίκιο έχεις! Πρέπει να γυρίσουμε στις ταινίες του '60 για να γνωρίσουμε τι σημαίνει γυναίκα και τι άντρας!
Σήμερα οι γυναίκες χορεύουν ζεϊμπέκικο και οι άντρες τσιφτετέλι...

Μπαλαρινίτσα, οι εμπειρίες αποτελούν τον μεγάλο θησαυρό κάθε ανθρώπου!
Μόνο μία "αναστολή" έχω: δεν μπορώ να βλάψω (πλέον) άνθρωπο...

Νεραϊδόνα, είμαι πράγματι πολύ επηρεασμένος από Καβάφη, Καββαδία, Μπουκόφσκι κλπ Αν όμως δεν έχεις και τα "εμπειρικά αποθέματα" δεν μπορείς...

Διαμαντάκι, οι μοιραίες γυναίκες που γνώρισα τέτοιες ήταν... έκαναν έρωτα μ' ολόκληρο το αντρικό γένος... (ο έρωτας δεν είναι μόνο σεξ...)

Μαρία, εσύ με ξέρεις καλά... με όλες μου τις αντιφάσεις!

Κατερινούλα, δεν χρειάζεται να μάθεις περισσότερα για το ζεϊμπέκικο! Όπως δεν χρειάζεται κι εγώ να ξέρω πολλά για αποτρίχωση και απολέπιση...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σας ενημερώνω και για κάποιες αλλαγές στην παρέα μας...

Η Black Diamond πέρασε από τα ντραφτς στον "γυναικωνίτη" ως "διαμαντάκι"...

Στα ντραφτς προστέθηκαν δύο παλιές και πολύ καλές φίλες: η Μάικα ως "δελφινοκόριτσο" και η 3 parties a day ως "μπαλαρίνα"...

Στην "αντροπαρέα" προστέθηκε ο "ονειροπόλος πάνθηρας" ως "ροζ πάνθηρ"...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, Ασκάρ. Όσο σταματάμε να ερωτευόμαστε, όσο σταματάμε να τιμάμε το σεντόνι γερνάμε πρόωρα. Ο έρωτας είανι ανάγκη ψυχολογική. Όνειρα ερωτικά και λαγνεία στο νου κάθε στιγμή της μέρας, είναι η αιωνιότητα του ανθρώπου. Αυτά εξάλλου, χαίρεται στη ζωή του.

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλά, ο Φούντας σύχναζε στα ίδια μέρη με την Μπάσιντζερ;;;
.............................
Το κείμενο -όπως πάντα- έντονο & γλαφυρότατο!
Και συμφωνώ απόλυτα καλέ μου με το μήνυμά που μας περνάς!
Φιλιά

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εύχομαι σε όλους καλή εβδομάδα!

Το νέο μέλος της παρέας ... η sevarose, το γατουλίνι μας...

AVRA είπε...

''Είσαι ο άνθρωπος που ενώ γράφει, φωτογραφίζει!''καλυτερο απο το σχολιο της κατερινας δεν βρισκω να σου αφησω και ας με απερριψες αλλη μια φορα! :-))

ο ερωτας ειναι η πνοη,

ο ερωτας ειναι η τροφη,

ο ερωτας ειναι η αρχη, η μεση, και το τελος,

η ολοκληρωση της ζωης!!

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Σαν να τη ξέρεις....