Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι! (Β')

Τέτοια εποχή ήτανε, Μάης του εννιακόσια πέντε, που μας τον έφαγαν το γερο-Δηλιγιάννη.

Τον ξεκοίλιασε ένας μπράβος μπροστά στα σκαλάκια της παλιάς Βουλής, στην οδό Σταδίου.

Ο μακαρίτης είχε φέρει ένα νομοσχέδιο που έβαζε χέρι στις χαρτοπαιχτικές λέσχες.

Ε, αυτό ήταν! Βρήκαν οι λεσχιάρχες έναν μαστούρη και τον σουγιάδιασε το γέρο.

Του 'δωσε κανονικά τα 'ντερα στο χέρι...

Εμείς τότε ψιλοορφανέψαμε. Το κομματάκι μας διασπάστηκε στους Ραλλικούς και στους Μαυρομιχαλικούς.

Εγώ ήμουν με τον Δημητράκη το Ράλλη. "Αττικάρχη" τον έλεγαν, αλλά εμείς τον φωνάζαμε "πλανητάρχη"! Σαν τον Ίβκοβιτς ένα πράμα.

Μεγάλοι μας αντίπαλοι οι Θεοτοκικοί, που να τους κάτσει η πατσά στο λαιμό.

Αλλά το μεγάλο χουνέρι μάς το 'καναν οι καραβανάδες, λίγες μέρες πριν της Παναγίας στα ενιακόσια εννιά.

Μαζόχτηκαν στο Γουδή κι έκαναν, λέει, "κίνημα  ανανεωτικόν"!

Αν είναι δυνατόν, δηλαδή! Το πιο σύντομο ανέκδοτο: "καραβανάς ανανεωτικός"! Σαν τον Κώστα...

Ας γελάσω όπως η Άθη: Αχχχχαααααχχχχαααααχχχχχααααααααχχχχχχχααααααα

Τι λέγαμε; Α, για το Κίνημα στο Γουδή. Τα θαλάσσωσαν οι τενεκέδες, αλλά τη ζημιά μάς την έκαναν:

Μας κουβάλησαν στην Ελλάδα αυτόν τον τρισκατάρατο τον Κρητικό, το Λευτεράκη το Βενιζέλο.

Εγώ εκείνη την εποχή δεν ήθελα ν' ακούω Κρητικό.

Ίσως φταίει που μ' είχε σουτάρει στεγνά η Μαριλίτσα.

Θα μου πείτε η Μαρίλω είναι Ηρακλειώτισσα κι ο Λευτεράκης Χανιώτης.

Δεν έχει σημασία, και στο Ηράκλειο υπάρχει Χανιόπορτα!

Μας μπαστικώθηκε, που λέτε, ο τρισκατάρατος στην Αθήνα και προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 8 Αυγούστου του εννικόσια δέκα.

Τι να κάνουμε κι εμείς, είδαμε το χάρο με τα μάτια, κι αποφασίσαμε να ενωθούμε με τους μισητούς Θεοτοκικούς. Κι από κοντά όλα τα ρετάλια: μαυρομιχαλικοί, ζαϊμικοί, δραγουμικοί, γουναρικοί. "Όλα τα πολιτικά αντρείκελα του παρελθόντος", όπως γράψαν τότε οι παλιοφυλλάδες.

Το νέο κόμμα είχε για σήμα τα κλαδιά του πεύκου και το ονομάσαμε "Ηνωμένα Κόμματα". Αλλά οι ρουφιάνες οι φιλοβενιζελικές φυλλάδες μάς έλεγαν "Ηνωμένα Βουστάσια", Άι να χαθούν...

Όταν μίλησε ο Αρχηγός μας στο Σύνταγμα, έγινε πανζουρλισμός.

Ξελαρυγγιαστήκαμε να φωνάζουμε "Ρά-ρά-ρά-λα-ρος" και στο καπάκι "Βενιζέλος-Κουκουτσέλος"!

Του κάναμε και μια χοντρή πουστίτσα του παλιο-Εβραίου (γιατί αυτός ούτε φάτσα ούτε μυαλό κρητικού είχε!): φέραμε απ' την Κρήτη τέσσερεις πολιτικούς του αντιπάλους (Κούνδουρο, Μιχελιδάκη, Πωλογεώργη και Παπαμαστοράκη) και τους βάλαμε στους συνδυασμούς μας.

Όλοι αυτοί δεν είχαν ελληνική αλλά οθωμανική υπηκοότητα.

Δεν μπορεί, θ' αντιδράσει η Τουρκία, θα μπλεχτούν και οι ξένες δυνάμεις και, τάχα μου, θα τους αποσύρουμε αρκεί να αποσυρθεί μαζί τους κι ο τραγόμορφος διάολος...

Αλλά τι να λέμε τώρα... οι εκλογές έγιναν και πήραμε τα παπάρια μας!