Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι (Α')

Στις αρχές του 20ού αιώνα, θυμάμαι, πουλάγαμε τον ψήφο μας στην ψύχρα.

Εγώ ήμουν του Δηλιαγιαννικού κόμματος.

Ο αρχηγός μας, ο Θοδωρής, "γέρο" τον εφωνάζαμε γιατί είχε καβατζάρει τα 80, το 'χε μεγάλο μαράζι να κερδίσει τις εκλογές  στις 20 του Φλεβάρη το 1905.

Στους συνδυασμούς μας βάζαμε μόνο όσους είχαν γερό κομπόδεμα και συνεισέφεραν στο "εκλογικόν ταμείον".

Απ' αυτό το ταμείο πλερώναμε 25 δραχμές το κεφάλι ή, καλύτερα, την ψήφο.

Οι Θεοτοκικοί δίναν λιγότερα, ενώ οι Ζαϊμικοί κάτι ψύχουλα.

Θυμάμαι πως δούλεψε ρολόι και το "σύστημα των δεκαρχιών"!

Μαζευόμασταν σε κάθε γειτονιά δέκα φανατικοί Δηλιγιαννικοί και με τα λεφτά του ταμείου γυρνάγαμε από καπηλειό σε καπηλειό και παίρναμε σβάρνα τα κουρεία και τους καφενέδες και φτιάναμε κλίμα.

Φανατίζαμε τους δικούς μας και σπάγαμε τον τσαμπουκά των αλλονώνε.

Στη Σύρα το 'χαμε παραχέσει λίγο.

Οι δικοί μας εργοστασιάρχες μάζωξαν Κυριακή πρωί όλους τους εργάτες τους και τους μοίρασαν δυο μεροκάμματα για να μας ψηφίσουν.

Στην Ερμούπολη, επειδή πολλοί έπαιρναν το παραδάκι αλλά έριχναν το κουκί αλλού, αλλάξαμε το τροπάρι.

Έπαιρναν τις 15 δραχμές μπροστάτζα και τις υπόλοιπες 10 μετά, αν κέρδιζαν οι δικοί μας.

Κάναμε "καθαρές" δουλειές. Αμ πώς. Με χαρτιά και υπογραφές. Και για να μην δίνουμε στόχο, το εμφανίζαμε σαν "στοίχημα": και καλά, ο ψηφοφόρος στοιχημάτιζε υπέρ του συνδυασμού μας, κι αν κέρδιζε εισέπραττε το δεκάδραχμο! Έτσι δεν είχε συμφέρον να την κάνει γυριστεί.

Όσο για τον Περαία, δεν το συζητάμε.

Είχαμε μαζέψει όλα τα αποβράσματα του υποκόσμου και γύρναγαν τις συνοικίες λιανίζοντας με τις μαγκούρες τους όσους ψηφοφόρους δεν ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί μας!

Οι αντίπαλες εφημερίδες κάτι έγραψαν για "περιφερόμενους τραμπούκους μαγκουροφόρους", αλλά σκασίλα μας.

Εμείς έτσι θέλαμε και τον φέραμε το "γέρο"!