Κάποιοι από μας είμαστε εραστές του χειμώνα.Μας αρέσουν οι συννεφιές, τα κρύα, οι βροχές, οι καταιγίδες, τα αστραποβρόντια...
Πίσω απ’ αυτή την αθώα λατρεία του κακού καιρού σίγουρα κάτι κρύβεται.
Ίσως η έλλειψη θαλπωρής, οικογενειακής εστίας, ανθρώπινης επαφής...
Η κακοκαιρία επιβάλλει την ανθρώπινη εγγύτητα, ευνοεί το χουχούλιασμα, το γούτσου-γούτσου, την κλεισούρα.
Και μην ξεχνάμε πως όσο πιο κακός είν’ ο καιρός έξω, τόσο πιο φλογερό γίνεται το πάθος μέσα!
Ο κακός καιρός είναι συνώνυμος του καλού έρωτα.
Η καλοκαιρία ευνοεί την ξετσιπωσιά, το ναρκισσισμό, την ξεπέτα...
Οι ιδρώτες, η αποχαύνωση, ο θόρυβος των κλιματιστικών, δεν συγκρίνονται με το τρίξιμο του τρεμάμενου παραθυρόφυλλου, που τινάζει τη λίμπιντο στα ουράνια...
9 σχόλια:
Γειάσου ασκαρούλι...ε,εμ ναί έχεις δίκιο έχω να πώ....το χειμώνα,είναι κάπως διαφορετικά...ο έ ρ ω τας...ο αληθινός έ ρ ω τας όμως,έτσι όχι το πάθος επειδή, υπάρχει διαφορά μεταξύ του έρωτα,και του πάθους δ εν είναι το ίδιο πιστεύω...ε,ναί 'ανθίζει'περισσότερο σε τέτοιες φάσεις και με τέτοιες....΄καιρικές συνθήκες'....'κρύο καιρός για δύο' που λένε δε το ξέρεις καλέ μου?...έ,έτσι είναι, όταν έχει τέτοιο καιρό θέλεις,να έχεις μια αγκαλίτσα ένα φιλάκι..κάτι τέσπα λίγη στοργή,ζεστασιά...έτσι είναι...και μένα,μ'αρέσει περισσότερο η σχέση σε τέτοιο καιρό παρά σε κάποια άλλη καιρική φάση!ωραίο ποστάκι...μπράβο...πολύυ ζεστό,τρυφερό και γλυκό δ ε σε έχουμε συνηθήσει έτσι!!!...να το ξανακάνεις!!!φιλάκια...
Μμμμμμ....
νομίζεις οτι θα αγγίξεις τις ευαίσθητες χορδές μας?
Εγω εχω δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ποιά εποχή προτιμώ.
Πρώτα χειμώνα, μετά φθινόπωρο με άνοιξη μαζί και μακρυά πίσω το χαζοκαλόκαιρο.
Πάω να δώ τώρα κανένα βιντεάκι με κορμιά που λιάζονται στις καυτές παραλίες της Μυκόνου..
εκτός αν είναι της Κοπακαμπάνα...
τα μπερδεύω αυτά τα δύο.
Άθη, μίλησες για «αληθινό έρωτα», κι ο από πάνω δεν ήπιε ούτε μια γουλιά κονιάκ αναρωτούμενος «τι να ’ναι αυτό πάλι», καθώς κοιτάζει απ’ το μπαλκόνι του μια ανθισμένη μυγδαλιά...
Εσύ, μάθε πρώτα να διακρίνεις την πίπα απ’ το «κανονικό», και μετά κάτι θα γίνει με το Ρίο...
Κρύος καιρός έξω, ζέση μέσα, φωτιά στο σεντόνι, πυρκαγιά στο κρεβάτι. Κι ούτε νηστεύουμε...
Ο χειμώνας είναι εποχη δοκιμασίας για τα μπακούρια, συμπεριλαμβανομένου και εμού, που τα πόδια μου δε ζεσταίνονται με τπτ..
Αντε βρε κακομοίρη θα γηροκομήσουμε διαδικτυακά ο ένας τον άλλο απ' ότι βλέπω..
ΥΓ μην πεις στο κόπο να μου τι παίξεις τζόβενο..
χαχαχα
Τι έγινε σε πλάκωσε το πάπλωμα με καμιά αιθέρια ύπαρξη!
Εγώ πάλι τρελαίνομαι να κυλιέμαι στο χορτάρι κάτω απ'τον καυτό ήλιο!
ο χειμώνας αρέσει για ένα παράξενο λόγο στους άντρες. τσεκαρισμένο!
το τραγουδάκι πολύ ωραίο. μ αρέσει αυτός ο τύπος. έχει ένα σεμνό προφίλ κι οι στίχοι του ένα ποίημα.
καλό βράδυ Ασκαρ!
Δείμε, νηστεύουμε μόνο απ’ τα «εξερχόμενα» κι όχι τα «εισερχόμενα»!
Αλητούλα, γιατί δεν φοράς σοσονάκια;
Έχω πρόταση: θα μας γηροκομήσουν και τους δυο μας τ’ αλλητάκια σου!
Ρε Ζουζού, η φοράδες κυλιούνται στα λιβάδια...
Σάμμυ, οι άντρες δεν είναι και πολύ της γυμναστικής και της δίαιτας, οπότε δεν τους πολυπαίρνει το καλοκαίρι...
Ασκαρ η αγαπημένη μου εποχή ειναι το φθινόπωρο εκεί τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν, και μετά είμαι και γω ανάμεσα στους εραστές του χειμώνα. Μου άρεσε το κείμενο σου ρομαντικό αλλά και μελαγχολικό...
φιλια ρενα
Δημοσίευση σχολίου