Τα δικά μου, λίγο-πολύ, τα ξέρετε: βρίσκομαι σε μια φάση (και ηλικία) που οι γυναίκες είναι ένα φορτίο που, απ’ τη μια μεριά, δεν μπορώ να κουβαλήσω, κι απ’ την άλλη δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεφορτωθώ!
Το ξέρω πως στον κόσμο γύρω μου συμβαίνουν (ή μπορεί να συμβούν) πολύ χειρότερα πράγματα: πλοία βουλιάζουν με εκατοντάδες πνιγμένους, παιδάκια στην Αφρική πεθαίνουν της πείνας, σε λίγους μήνες μπορεί να συμβεί ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, ακόμα κι ο Θρύλος ενδέχεται να χάσει το πρωτάθλημα...
Το ξέρω, όλ’ αυτά είναι πολύ τραγικά, αλλά, ντρέπομαι που το λέω, καθόλου δεν με παρηγορούν ούτε ανακουφίζουν το προβληματάκι που έχω με τις γυναίκες...
Αλλά, μέρες που ’ναι, ας γυρίσω σελίδα, κι ας πάψω να σκέφτομαι μόνο ως άντρας: τι θα φάμε, τι θα πιούμε, τι θα χουφτώσουμε και τι θα κλωτσήσουμε! Κι ας μπω λίγο στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Λοιπόν, ακόμα δεν μπόρεσα να εξηγήσω για ποιο λόγο μπήκε στα Ευαγγέλια ο μύθος του Άστρου της Βηθλεέμ. Το πράγμα «μπάζει» από παντού:
- Η σύνδεση της γέννησης του Χριστού με κάποιο αστρικό φαινόμενο, ουσιαστικά δικαιώνει την αστρολογία και, κατ’ επέκταση, τη μαντεία και τη μαγεία.
- Είναι αδιανόητο η γέννηση του Χριστού να συνδέεται με τη σφαγή χιλιάδων αθώων νηπίων απ’ τον Ηρώδη.
- Παραμένει ανερμήνευτο πώς η υποτιθέμενη αυτή γενοκτονία (γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η γενική σφαγή χιλιάδων νηπίων) δεν διασώθηκε από κανέναν ιστορικό, ούτε καν απ’ την εβραϊκή παράδοση.
Παρ’ όλα αυτά, στο άστρο της Βηθλεέμ διακρίνω έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό:
Σύμφωνα μα τα Ευαγγέλια, οι τρεις μάγοι ακολουθούν τον δρόμο που τους δείχνει το αστέρι. Αλλά καθώς μπαίνουν στην Ιουδαία το αστέρι εξαφανίζεται. Κι οι μάγοι χάνονται, μένουν μετέωροι, απελπίζονται.
Έτσι συμβαίνει και με μας.
Στην αρχή της πνευματικής μας προσπάθειες τα σημάδια της παρουσίας του Θεού είναι έντονα. Μας δείχνουν σταθερά το δρόμο.
Έρχεται όμως κι η ώρα που πρέπει ν’ απογαλακτισθούμε. Να αποδείξουμε την πνευματική μας ωριμότητα. Και τότε το «αστέρι» χάνεται απ’ τον ορίζοντά μας. Ο Θεός μοιάζει να κρύβεται. Κι εμείς, χωρίς πυξίδα, βολοδέρνουμε στα άγρια κύματα της αμφιβολίας και της δυσπιστίας...
Το ξέρω πως στον κόσμο γύρω μου συμβαίνουν (ή μπορεί να συμβούν) πολύ χειρότερα πράγματα: πλοία βουλιάζουν με εκατοντάδες πνιγμένους, παιδάκια στην Αφρική πεθαίνουν της πείνας, σε λίγους μήνες μπορεί να συμβεί ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, ακόμα κι ο Θρύλος ενδέχεται να χάσει το πρωτάθλημα...
Το ξέρω, όλ’ αυτά είναι πολύ τραγικά, αλλά, ντρέπομαι που το λέω, καθόλου δεν με παρηγορούν ούτε ανακουφίζουν το προβληματάκι που έχω με τις γυναίκες...
Αλλά, μέρες που ’ναι, ας γυρίσω σελίδα, κι ας πάψω να σκέφτομαι μόνο ως άντρας: τι θα φάμε, τι θα πιούμε, τι θα χουφτώσουμε και τι θα κλωτσήσουμε! Κι ας μπω λίγο στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Λοιπόν, ακόμα δεν μπόρεσα να εξηγήσω για ποιο λόγο μπήκε στα Ευαγγέλια ο μύθος του Άστρου της Βηθλεέμ. Το πράγμα «μπάζει» από παντού:
- Η σύνδεση της γέννησης του Χριστού με κάποιο αστρικό φαινόμενο, ουσιαστικά δικαιώνει την αστρολογία και, κατ’ επέκταση, τη μαντεία και τη μαγεία.
- Είναι αδιανόητο η γέννηση του Χριστού να συνδέεται με τη σφαγή χιλιάδων αθώων νηπίων απ’ τον Ηρώδη.
- Παραμένει ανερμήνευτο πώς η υποτιθέμενη αυτή γενοκτονία (γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η γενική σφαγή χιλιάδων νηπίων) δεν διασώθηκε από κανέναν ιστορικό, ούτε καν απ’ την εβραϊκή παράδοση.
Παρ’ όλα αυτά, στο άστρο της Βηθλεέμ διακρίνω έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό:
Σύμφωνα μα τα Ευαγγέλια, οι τρεις μάγοι ακολουθούν τον δρόμο που τους δείχνει το αστέρι. Αλλά καθώς μπαίνουν στην Ιουδαία το αστέρι εξαφανίζεται. Κι οι μάγοι χάνονται, μένουν μετέωροι, απελπίζονται.
Έτσι συμβαίνει και με μας.
Στην αρχή της πνευματικής μας προσπάθειες τα σημάδια της παρουσίας του Θεού είναι έντονα. Μας δείχνουν σταθερά το δρόμο.
Έρχεται όμως κι η ώρα που πρέπει ν’ απογαλακτισθούμε. Να αποδείξουμε την πνευματική μας ωριμότητα. Και τότε το «αστέρι» χάνεται απ’ τον ορίζοντά μας. Ο Θεός μοιάζει να κρύβεται. Κι εμείς, χωρίς πυξίδα, βολοδέρνουμε στα άγρια κύματα της αμφιβολίας και της δυσπιστίας...
14 σχόλια:
Αχ αυτή η πυξίδα ?
Ολες κινέζικες μαιμού είναι
αν πάρεις δυο και ένα μοιρωγνομόνιο χέστα και άστα.
Χρόνια πολλλλά !
και όλα όπως τα επιθυμείς!
Γειάσου ασκαρούλη...ε, καταρχήν ο καθένας βλέπεις έστω,και το όποιο 'προβληματάκι'του όπως το λες σαν το μεγαλύτερο του κόσμου!άρα σε αυτό το σκέλος δικαιολογήσε!!!οκ?...ε,τώρα όσο για...τη μαζική ΄σφαγή΄των νηπίων από τον Ηρώδη,αυτό όντως παρά-μένει ακόμη και σήμερα ένας μεγάλος γρίφος που πάρ'αυτά δ εν έχει εξηγηθεί,πο-τέ από τους αρμόδιους επιστήμονες όσες έρευνες κι αν έκαναν,πάνω σ'αυτό (και πρέπει να το έχουν ψάξει πολύ) το θέμα..πάαααρα πολύ μάλιστα,κάποιοι λένε ότι,αυτό δ εν είν'αλήθεια ότι δ ε διέταξε,πο-τέ να σκωτόσουν αυτά τα μερικές,χιλιάδες βρέφη που υποτίθεται ότι σκώτοσε,άλλοι λένε ότι σκώτοσε κάμποσα,βρέφη αλλά δ εν ήταν και τόοοσες,χιλιάδες πιά πολλά έχουν ακουστεί,έως τώρα πάνω σ'αυτό..αλλά τίποτε σίγουρο...ε,υπάρχει όμως και κάτι άλλο που είναι,πολύυ περίεργο και αυτό είναι το ότι,(με βάση αυτά που λένε πολλοί,επιστήμονες)ο Ηρώδης πέθανε με πολύ απαίσιο τρόπο καθότι είχε,πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας (σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια?και κάποιο σοβαρό πρόβλημα στο δέρμα του?)και λένε ότι βασανίστηκε πολύ,να πεθάνει και ότι πέθανε,μέσα σε φρικτούς πόνους...το περίεργο είναι,το γ ι α τί πέθανε έτσι?πολλοί λένε πως αυτή ήταν,η τ ι μω ρία του επειδή σκώτοσε πολλά από τα μέλη της οικογένειάς του,(τη γυναίκα του,και δύο γιούς του?)γιανά μ η του πάρουν το θρόνο...για όποιον θεωρούσε ότι αποτελεί,απειλή ή ότι κατ'αυτόν,πάντα 'επιβουλέυεται'το θρόνο του έβαζε,έτσι πολύ απλά και στη ψύχρα και τον έβγαζαν από τη μέση!!ε,αυτό δ εν είναι και λίγο! είναι διεστραμμένο,αν το καλόσκεφτεί κανείς!!ο άνθρωπος είχε ψυχασθένεια με την εξουσία...τώρα όσο για το άστρο και τα περί,πυξίδας...ε,ο κόσμος έχει χάσει τη μπάλα καιρόοο τώρα όχι τώρα μόνο,έχουμε γενικώς ξεφύγει που λεώ κι εγώ...και άντε να δούμε,π ως θα ξανάβρούμε το δρόμο μας...που πολύυ χλωμό το βλέπω....(το να τον βρούμε εννοώ).......καλησπέρες,φιλάκια...
Πρωτόγονε, θέτεις το πρόβλημα σε εντελώς νέα βάση: λές το άστρο να ήταν κινέζικο;
Άθη, και γαμώ τις αναλύσεις έκανες για τον Ηρώδη.
Αν και ζήλεψα λίγο, γιατί σε μένα αφιέρωσες μόνο τρεις ταπεινές σειρούλες ενώ σε κείνον ολόκληρο παπά-κατεβατό!
Πολύ ομορφη ανάρτηση!
Ναι δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να καταμαρτυρούν ότι η σφαγή αυτή έγινε πράγματι.
Και ναι...!
Πρέπει κάποια στιγμή το παιδί να απογαλακτιστεί από τη γνόφο του Πατέρα να βαδίσει το μονοπάτι του και στο τέλος να μπορέσει να βρει το δρόμο πίσω σε Εκείνον...
Δε χρειάζεται πυξίδα...
Οσο έχουμε Φως μεσα μας βρίσκουμε τον δρόμο γιατί μας τον δείχνει Εκείνος.
Υ.Γ Την επόμενη που θα κάνεις "ψυχικό" ας μην είναι σε γυναίκα ας είναι σε ένα ζώο. Μέρες που είναι μπορείς να κάνεις μια καλή πράξη... http://dogw0rld.blogspot.com/2011/12/blog-post_9979.html
αν λάβουμε υπόψιν το τραγούδι σε βλέπω αποφασισμένο...
Λιάκα, σόρυ, αλλά τα ψυχικά σε γυναίκες και ζώα αποφάσισα να τα κόψω!
Σάμμυ, το ’παμε: οι γυναίκες είναι ένα βάρος που δεν μπορώ να απαλλαγώ...
Πολύ σωστός ο συλλογισμός σου περί του πνευματικά ανερμάτιστου που οδηγεί σε δυσπιστία. Άλλωστε ο σίσσυφος του ανθρωπου είναι οι ελάχιστες ίσως και μηδαμινές στιγμές αποθέωσης που μέλλεται για να ζήσουμε κι όλοι τελικά κουβαλάμε αυτό τον βράχο ως να συμβιβαστούμε με την πλάνη.. Ακατόρθωτο συχνά να έχουμε τα κανάλια μας ανοιχτά τις αισθήσεις διψασμένες αυτά που μας φέρνουν στα πίσω του καθρέφτη.. Για να το κάνουμε και λίγο πιο γήινο γιατί οι γιορτές αυτές ειναί προσφορά και σε αυτή την υπόσταση ο ολυμπιακός αποκλείεται να χάσει το πρωτάθλημα, ολά τα άλλα μπορεί να συμβουν. Επίσης στο θέμα που σε απασχολεί με τις γυναικές και μιας κι είναι μέρες ευχών, εύχομαι να βρείς τη δύναμη να ασχολήσε λιγότερο με δαύτες(πράγμα πολύ δύσκολο για όλους) ή τέλως πάντων να κάνεις την προσπάθεια εκείνη που θα σε οδηγήσει σε άλλες σκέψεις χωρίς αναγκαστικά να βρίσκεται μέσα σε όλα η γυναίκα(το θέμα το σαρκικό δυστηχώς δεν αποσυνδέεται). Είναι ζήτημα εσωτερικού ισοζυγίου..
Κώστας
Κώστα, πολύ μου άρεσε το σχολιάκι σου, ειλικρινά...
Όσο για το «προσωπικό μου πρόβλημα», ένα θα πω κι ας ακουστεί πολύ εγωιστικό: αν δεν υπήρχαν οι γιναίκες να απασχολούν τόσο πολύ το μυαλό μου (κυρίως αυτό) μπορεί και να ήμουν ένας νέος Πλάτωνας, Καζαντζάκης, Χατζηπαναγής... κάτι πολύ σπουδαίο τέλος πάντων!
Εσύ έχεις χάσει τον δρόμο του Θεού παιδί μου γιατί πάντα βρίσκεται στο δρόμο σου μια γυναίκα και σ'αποπροσανατολίζει!
Εδώ αγίους κολάζει εσύ θα την γλυτώσεις?
Χαρούμενα Χριστούγεννα με ότι σ'ευχαριστεί τέλος πάντων γιατί με μπερδεύεις:))
Zoυζού είναι νωρίς ακόμη για ευχές.
Εκτός κι αν δεν έχεις σκοπό να τα πούμε αύριο...
Πάντως, το σχολιάκι σου μου έδωσε αφορμή για το επόμενο ποστάκι.
Θα το ανεβάσω αργότερα το βράδυ...
Δυο παρατηρήσεις μόνο.
1.Αυτό το άστρο της Βηθλεέμ είναι που οδήγησε και τον ΕΦΡΑΙΜ (αυτόν του Αγ, όρους) στη φυλακή?...
πάντα πεφωτισμένοι οι καλόγεροι....
2. Δεν κατάλαβα πως ξεπέρασες το σχόλιο της ΛΙΑΚΑΔΑΣ..
εδω σου είπε με άλλα λόγια να το κάνεις και με ζώο...
αλλά βέβαια θυμάμαι και τις αγελάδες που ανέφερες κάποτε οπότε το έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου..
Για το σχόλιο της ΑΘΗ εχω να πω μόνο οτι περιγράφει τις διαστροφές με χαρακτηριστική άνεση..
Να την έχεις υπόψη για σύμβουλο αν χρειασθείς να αναπτύξεις κάτι "λογοτεχνικό".
Η Λιάκα είναι φιλόζωη και δεν θα μου το συγχωρούσε ποτέ αν ασελγούσα σε κάποιο ζωάκι!
Όσο για την Άθη... την έχει φάει τη διαστροφή με το κουταλάκι του γλυκού, εξού και η σχετική άνεση!
Κάτσε να βράσω ένα χαμομηλάκι, να ζεσταθεί λίγο το μέσα μου, για να ανεβάσω νέο ηθικοπλαστικό ποστάκι!
Χρόνια πολλά και χρόνια ευτυχισμένα φίλε!
Δημοσίευση σχολίου