Αυτοψυχανάλυση Ζ’ (Είμαι σαρανταφεύγα και ξέρω πολύ καλά τι επιδιώκουν οι γυναίκες!)

Την παρακάτω ιστορία δεν ξέρω αν την έζησα ή απλά τη φαντάστηκα ή την ονειρεύτηκα.
Δεν ξέρω καν αν την άκουσα κάπου ή τη διάβασα.
Το μόνο που ξέρω είναι πως την ώρα που τη γράφω έχω μπροστά μου ολοζώντανες τις εικόνες...
Είμαστε, λέει, σε μια μικρή αγγλική πόλη, όχι μακριά απ’ το Λονδίνο.
Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, Δ’ Κατηγορίας, δίνει τον πιο κρίσιμο αγώνα της χρονιάς. Με νίκη ανεβαίνει κατηγορία.
Πάω γήπεδο με τη γκομενίτσα μου και την κολλητή της.
Δέκα λεπτά πριν λήξει ο αγώνας οι αντίπαλοι βάζουν γκολάκι.
Η δικιά μου κάνει ακριβώς αυτό που θα περίμενες από μια γυναίκα να κάνει την κρίσιμη στιγμή: λιποθυμάει ή προσποιείται πως λιποθυμάει!
Εγώ δεν κάνω τίποτα απολύτως. Μόνο προσεύχομαι να ισοφαρίσουμε!
Η κολλητή της την τραβάει στα σκαλάκια της κερκίδας για να τη δουν οι τραυματιοφορείς του γηπέδου.
Δεκατρία χρόνια μετά νιώθω ακόμα ντροπή για την απροθυμία μου, για την ανικανότητά μου να βοηθήσω τον άνθρωπο που υποτίθεται πως αγαπούσα.
Και νιώθω ακόμα μεγαλύτερη ντροπή όσο συνειδητοποιώ πως δεν έχει αλλάξει κάτι πάνω μου...
Με φαντάζομαι στο Καραϊσκάκη, να παίζουμε έναν κρίσιμο νοκ-άουτ αγώνα. Το αντίπαλο εξτρεμάκι βγαίνει μόνο του από θέση έξω δεξιά κι η κοπέλα μου δίπλα αποφασίζει ξαφνικά να τα παίζει!
Τι κάνω;
Στους αγώνες δεν θέλω να έχω το νου μου σε κανέναν!
Οπότε; Θα έχω τη στοιχειώδη ευπρέπεια, ωριμότητα και κοινή λογική να σιγουρευτώ ότι κάποιοι θα τη φροντίσουν;
Ή θα σπρώξω πιο πέρα το πεσμένο της σώμα, ελπίζοντας πως θα συνεχίσει να αναπνέει μετά από ενενήντα λεπτά, και πάντα με την επιφύλαξη πως δεν θα υπάρξει παράταση και πέναλτι;
Πολύ με προβληματίζει αυτή η σκοτεινή πτυχή του χαρακτήρα μου.
Κατ’ αρχήν την απέδωσα στο μικρό αγόρι που κρύβεται μέσα μου! Στο παιδί που αποχαλινώνεται μόλις βρεθεί στο γήπεδο, που αισθάνεται πως οι γυναίκες είναι αδύναμες και πάντα θα λιποθυμάνε στο γήπεδο...
Τώρα, όμως, που έγινα σαρανταφεύγα, και τις έφαγα τις γυναίκες με το κουταλάκι, ξέρω πολύ καλά γιατί το ένστικτό μου φωνάζει «χέστες!»!
Γιατί το μόνο που επιδιώκουν οι γυναίκες είναι να τραβήξουν την προσοχή μου, να μου τη σπάσουν στο καλύτερο, να μου καταστρέψουν τη βραδιά, να μου γαμήσουν την ψυχολογία, να φέρουν την καταστροφή...