Μεγάλο τραπέζι ετοίμασε για χάρη μας ο Θεός!
Και μας καλεί να δειπνήσουμε μαζί του.
Η πρόσκληση δεν είν’ ομαδική. Όχι «καλούνται οι κλάσεις...», ή «να προσέλθουν όλοι οι υποψήφιοι...».
Τον καθένα μας τον καλεί προσωπικά!
Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν ούτε μαζικά προσκλητήρια ούτε συλλογικές ευθύνες.
Δεν είμαστε πρόβατα αλλά πρόσωπα.
Ατομική η πρόσκληση, ατομική η απόφαση κι ατομική η ευθύνη...
Πάμε τώρα παρακάτω...
Πιάνουμε στα χέρια μας τις ατομικές και τιμητικές προσκλήσεις, κι αντί να ενθουσιαστούμε αρχίζουμε τα σούξου-μούξου!
Εγώ, λέει ο ένας, αγόρασα καινούργιο σπίτι και θέλω να το χαρώ!
Εγώ, λέει ο άλλος, πήρα καινούργιο αμάξι και θα πάω μια βόλτα μέχρι τη Χαλκίδα να το στρώσω!
Κι εγώ, λέει ο τρίτος, έπιασα καινούργια γκόμενα κι είμαστε πάνω στα μέλια! Απ’ το κρεβάτι σηκωνόμαστε μόνο για τουαλέτα...
Ε, πώς να μην τα πάρει στο κρανίο κι ο Θεός;
Και καλεί στη θέση μας όλους τους αμαρτωλούς!
Που τρέχουν μ’ ευγνωμοσύνη στο παλάτι του.
Κι επειδή έμεινε ακόμη χώρος στην τραπεζαρία, καλεί και τους εγκληματίες!
Αυτοί, στην αρχή διστάζουν από συστολή, αλλά Εκείνος με τη βία τους καθίζει στο τραπέζι του!
Κι εμείς οι Χριστιανοί μένουμε στην απέξω. Να «στρώνουμε» τ’ αμάξια μας και τις γκόμενες...
Υ.Γ.: Είναι παρατηρημένο πως εκεί που προσεύχεσαι, νιώθεις καμιά φορά μια ανεξήγητη κατάνυξη. Μια ευφορία κι εσωτερική γαλήνη.
Το συζήτησα μ’ ένα κολλητό μου καλογέρι.
Εκείνος γέλασε και μου ’δωσε την κατάλληλη απάντηση:
«Αυτό που νιώθουμε είναι ένα σοκολατάκι που μας το δίνει ο Θεός για να καταλάβουμε τι μεγάλο ζαχαροπλαστείο μας περιμένει κει πάνω»...
Και μας καλεί να δειπνήσουμε μαζί του.
Η πρόσκληση δεν είν’ ομαδική. Όχι «καλούνται οι κλάσεις...», ή «να προσέλθουν όλοι οι υποψήφιοι...».
Τον καθένα μας τον καλεί προσωπικά!
Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν ούτε μαζικά προσκλητήρια ούτε συλλογικές ευθύνες.
Δεν είμαστε πρόβατα αλλά πρόσωπα.
Ατομική η πρόσκληση, ατομική η απόφαση κι ατομική η ευθύνη...
Πάμε τώρα παρακάτω...
Πιάνουμε στα χέρια μας τις ατομικές και τιμητικές προσκλήσεις, κι αντί να ενθουσιαστούμε αρχίζουμε τα σούξου-μούξου!
Εγώ, λέει ο ένας, αγόρασα καινούργιο σπίτι και θέλω να το χαρώ!
Εγώ, λέει ο άλλος, πήρα καινούργιο αμάξι και θα πάω μια βόλτα μέχρι τη Χαλκίδα να το στρώσω!
Κι εγώ, λέει ο τρίτος, έπιασα καινούργια γκόμενα κι είμαστε πάνω στα μέλια! Απ’ το κρεβάτι σηκωνόμαστε μόνο για τουαλέτα...
Ε, πώς να μην τα πάρει στο κρανίο κι ο Θεός;
Και καλεί στη θέση μας όλους τους αμαρτωλούς!
Που τρέχουν μ’ ευγνωμοσύνη στο παλάτι του.
Κι επειδή έμεινε ακόμη χώρος στην τραπεζαρία, καλεί και τους εγκληματίες!
Αυτοί, στην αρχή διστάζουν από συστολή, αλλά Εκείνος με τη βία τους καθίζει στο τραπέζι του!
Κι εμείς οι Χριστιανοί μένουμε στην απέξω. Να «στρώνουμε» τ’ αμάξια μας και τις γκόμενες...
Υ.Γ.: Είναι παρατηρημένο πως εκεί που προσεύχεσαι, νιώθεις καμιά φορά μια ανεξήγητη κατάνυξη. Μια ευφορία κι εσωτερική γαλήνη.
Το συζήτησα μ’ ένα κολλητό μου καλογέρι.
Εκείνος γέλασε και μου ’δωσε την κατάλληλη απάντηση:
«Αυτό που νιώθουμε είναι ένα σοκολατάκι που μας το δίνει ο Θεός για να καταλάβουμε τι μεγάλο ζαχαροπλαστείο μας περιμένει κει πάνω»...
20 σχόλια:
Καλό ξημερωμα :)
Καλημέρα ασκαρούλη...ε,αυτό που λες το νιώθουμε δυστυχώς?...πολύυυ λίγες φορές...πάααρα πολύυυ λίγες όμως...αλλά κάποιες ναί ίσως να το νιώθουμε....χα!ωραίο αυτό που σου είπε το καλογεράκι...καλημέρες Υσ-ε,όσο γι'αυτό,που μου'πες στο μπλόγκ μου...θα γίνει κι αυτό όταν θα ξεθωλόσει επιτέλους,το μυαλό μου από όολες αυτές,τις μαλακίες που το σκοτίζουν τελευταία...(που είναι πάααρα πολλές δυστυχώς)μου'ρθαν όλα μαζεμένα ΔΕΝ είναι ότι δ ε θέλω να βγώ,ΔΕΝ μπ ο ρώ είμαι πολύ χάλια,καλέ μου έχω κατάθλιψη...δ εν έχω διάθεση ούτε να σηκωθώ να πιώ ένα ποτήρι νερό...μ'έχει επηρρεάσει,πολύυυ η άσχημη κατάσταση,που επικρατεί μέσα στο σπίτι,μου τον τελευταιο καιρό....αυτό...εάν, δ εν καταλήξω με τα χάπια στο τέλος....αν και για'κεί το πάω όπως βλέπω....καλημέρες...
Αυτό που συνδυάζεις τις γκόμενες με την κατάνυξη, με τρελαίνει!
Λέβη, καλό ήταν το ξημέρωμα, κι ο ήλιος λάμπει στον ουρανό!
Άθη, δεν σου έκατσε το Τακουλίνι κι έπαθες κατάθλιψη;
Αθηνά, κατ’ αρχήν να σε καλωσορίσουμε και να σου ευχηθούμε καλό σ-κ.
Λοιπόν, η ανωτερότητα των ανθρώπων απ’ τους αγγέλους εδώ ακριβώς εστιάζεται: εμείς έχουμε και σάρκα, άρα και πλουσιότερο ρεπερτόριο...
Αν και αμαρτωλός δεν συμμετέχω σε θεϊκά γεύματα.
εκτός αν με καλέσει καμιά "θεά"...
Οσο για τα ζαχαροπλαστεία που μας περιμένουν μου θυμίζουν τα πιλάφια των μουσουλμάνων..
οι πεινασμένοι παντού και πάντα καρβέλια ονειρεύονται..
ΥΓ Ο Τάκης είναι έτοιμος να "κάτσει"..και να δεί τι μπορεί να κάνει για καταθλιπτικές καταστάσεις..
Αθηνούλα, άκυρο το καλωσόρισμα! Είσαι απλά το παλιό γνώριμο Αθηνόβιο...
Εσύ ρε παλιόσκυλο μη μυρίσεις γυναικεία περίοδο, κι ορμάς!
Και ναι, οι «πεινασμένοι» τι θες να ονειρευτούν;
Εσύ κάτσε μαγκούφης στη χλιδή και στις πόρσε σου...
Κόψαμε φλέβες!
Ασκαρδαμούλη, ζεις σε άλλη εποχή.
Κορίτσια σιγά τα αίματα!
στην εποχή του ζει...
μην σας προβληματίζουνε τα ουράνια ζαχαροπλαστεία ....
αν δει μπροστά του κανένα τρυφερό αχνιστό και επίγειο "γαλακτομπούρικο θα ορμήσει με χίλια...
Εμένα πάντως δε με κάλεσε κανενας..
Τάκη, η αλήθεια είναι πως μ’ αρέσουν τ’ ανατολίτικα γλυκά και γενικά ... όλα «τ’ ανατολίτικα»!
Ρε Αλητούλα, δεν σου είπα να μην κλείνεις το κινητό σου τη νύχτα;
Εγώ γιατί δεν πήρα πρόσκληση ούτε σε ομαδική δεν ήμουν:((
Καλά ο Τάκης με στο πνεύμα είναι πάντα το Χριστιανικό!
Περιμένει τη Θεά να τον προσκαλέσει χωρίς γλυκά μόνο αλμυρά θα'χει το τραπέζι:))
Ασκάρ αφού δεν σου βγαίνει το θεολογικό γιατί το παιδεύεις για άλλα είσαι γεννημένος!
Κορίτσια, βλέπω πως έχετε ένα προβληματάκι με το ταχυδρομείο και τις επικοινωνίες σας.
Όταν σας καρφώνει κανένας γκόμενος στο μπαράκι, αμέσως το πιάνουν τα ραντάρ σας!
Ο καημένος ο Θεός που ουρλιάζει στ’ αυτάκια σας εδώ και χρόνια, περνάει απαρατήρητος...
Μυστήρια πράγματα, που λέει κι ο Χριστομάχος!
ταχυδρομείο;
επικοινωνία;
χμμμ...
στο "όσοι πιστοί προσέλθετε" καλά είναι να εννοούν οι ενάρετοι.
Οι τυπολάτρεις καραδοκούν!
Σάμυ, δεν ξέρω για τυπολάτρες, αλλά από σαρκολάτρες γεμίσαμε εδώ μέσα!
Δηλαδή ρε ασκαρίδη με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι, αν προκύψει ένα ξανθό σαν αυτό πάνω στο καπό να μην το "στρώσουμε"; Απαρνιόμαστε τα βέβαια επίγεια για τα απατηλά επουράνια..?
Κώστας
Λοιπόν, για να λήξουμε με τα θεολογικά:
ο Θεός καλεί τον κάθε άνθρωπο με έναν μοναδικό τρόπο, προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του.
Εσένα Κώστα, π.χ., μπορεί να σου στείλει το «ξανθό» κι εσύ να μερακλωθείς και να πεις το «ως εμεγαλύνθεις τα έργα σου Κύριε»...
Μόλις γύρισα απ’ το Πάρκο Τρίτση, ψήνω κούπα καφέ κι ανεβάζω άλλο ποστάκι...
Βλέπω κάνουμε και διασκευές στις παραβολές;
Ελεύθερη απόδοση του Ευαγγελίου κάθε Κυριακής!
Σήμερα έτυχε η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου...
Αν θες γίνε κι εσύ πνευματικοπαίδι μου!
Να πεις στον φίλο σου το καλογεράκι πως αν δεν δοκιμάσει κανένα σοκολατάκι σαν αυτό της φωτογραφίας εδώ και τώρα όταν θα πάει επάνω μπορεί πλέον να έχει ζάχαρο και να μην μπορεί να το δοκιμάσει!
Δημοσίευση σχολίου