Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ!

Η Χριστίνα χώρισε πρόσφατα.
Πέρασε μια βδομάδα κλεισμένη στη γκαρσονιερούλα της, με τις πιτζάμες, ξαπλωμένη στα πατώματα.
Απόψε αποφάσισε να ξεμυτίσει, και μας κάλεσε «να πιούμε κάνα ποτάκι».
Εντάξει, τις δυο κολλητές της το καταλαβαίνω, αλλά εμένα τι με ήθελε;
Τέσπα, πήγαμε σ’ ένα μπαράκι της Ασκληπιού κι αναλάβαμε να τη συνεφέρουμε...
Οι δυο κολλητές ξεσάλωσαν εντελώς.
Δεν λέγεται το το έσερναν του τύπου που την παράτησε... του «εγωπαθή μαλάκα, που έχανε το χρόνο της μαζί του».
Εγώ δεν έβγαλα άχνα.
Δεν είμαι, άλλωστε, χθεσινός.
Εκτός του ότι τον πάω τον τύπο, ξέρω τι θα επακολουθήσει.
Η Χριστίνα θα τα ξαναφτιάξει μαζί του και πάνω στις τρυφερότητες και τα σιρόπια, θα τα ξεράσει όλα.
Χαράματα στο κρεβάτι, κάτω απ’ τα παπλώματα, θα του ξύνει ναζιάρικα το μπράτσο με το νυχάκι της και θα του λέει: «Ξέρεις τι μου έλεγε ο φίλος σου ο γαύρος για σένα; Πως είσαι μεγάλο καθίκι»!
Στην καλύτερη, θα βάλουν κι οι δυο τα γέλια.
Στη χειρότερη, θα μου κόψουν κι οι δυο για πάντα την καλημέρα...