Τρίτη, Οκτωβρίου 18

Η Χριστίνα μού ζήτησε να γράψω κάτι για μένα! Έτσι... για να γνωριστούμε καλύτερα, λέει.

Καταρχήν, αντιπαθώ τους σούπερ επιτυχημένους!
Και λυπάμαι τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν την ευχέρεια της βρισιάς! Που η «αστική τους ευγένεια» δεν τους επιτρέπει να κατεβάσουν κανένα καντήλι, ή, έστω, να πουν ένα ... ταπεινό «μαλάκα»!
Μου τη σπάνε οι κουλτουριάρικες λέξεις που αν τις έλεγα στη μάνα μου θα έλεγε «ε;».
Δεν έχω καμία διάθεση να πάω διακοπές. Αλλά κι αν πήγαινα, θα γούσταρα να μένω πάντα στο ίδιο μέρος...
Μάλλον ανήκω πλέον στη μέση ηλικία. Νομίζω είναι η πιο ζόρικη φάση της ζωής μας. Γιατί πρέπει να προσέχουμε κάποιους πιο μικρούς και κάποιους πιο μεγάλους από μας...
Γενικά, δεν μου πολυαρέσουν οι άνθρωποι. Τους θεωρώ «ζωντανά σκατά»!
Δεν τον φοβάμαι το θάνατο. Αλλά θα προτιμούσα να πέθαινα πριν έρθει ο θάνατος! Το να ζεις μέχρι το θάνατο φαντάζομαι πως είναι μεγάλη κούραση...
Κάθε πρωί μού αρέσει να βλέπω την ανατολή του ήλιου. Αλλά το κάνω πάντα μέσα από βρόμικα στόρια...
Κατά βάθος είμαι πολύ πουριτανός! Αλλά συχνά οι πουριτανοί το διασκεδάζουν περισσότερο από κάθε άλλον...
Με τις γυναίκες έχω κάποιο προβληματάκι...
Ακόμη κι αυτές που ανταπέδωσαν τα φιλιά μου, το έκαναν σα να ένιωθαν πολύ μόνες!
Δεν τρέφω αυταπάτες!
Την ώρα που εγώ βλέπω ποδόσφαιρο ή πίνω μπίρες ή διαβάζω τα «Ιπποδρομιακά Νέα», εκείνες σκέφτονται, αυτοσυγκεντρώνονται, συνωμοτούν κι αποφασίζουν! Αν θα με πάρουν, αν θα με πετάξουν, αν θα με κάνουν τράμπα, αν θα με σκοτώσουν, ή αν απλώς θα με εγκαταλείψουν...
Ό,τι και να κάνουν, ένα είναι σίγουρο: εγώ θα καταλήξω μόνος και με σπαραλιασμένο μυαλό!

23 σχόλια:

George είπε...

Χριστίνα να τον προσέχεις, είναι μεγάλη μουχρίτσα .... γειά σου φίλε!!!!

takis είπε...

Ο Τάκης έβγαλε το μαντήλι και σκούπισε τα δάκρυα που τρέχαν διακριτικά απο τα μάτια του....

Το μόνο που δεν κατάλαβε είναι αν βγαίνουν ακόμα τα «Ιπποδρομιακά Νέα»...
και αλογομούρης δηλ...

Ανώνυμος είπε...

Διακρίνω μια... αισιοδοξία σε βάθος... γλυκέ Ασκαρούλη;;;;
Εχεις δίκιο φταίει η μέση ηλικία...
-Αλλά να κάνεις και το Τάκη μεσάνυχτα να κλαίει;;; μάρεσε... η φιλία πάνω απ' όλα...

Καλησας μέρα
ρένα

Αλητισσα είπε...

Ταυτισμένος με τον Μπουκόφσκι θα έλεγα..
Τελικά τι είναι πραγματικό και τι απλά η ταύτιση σου με τον "μέντορα"
σου τον Μπουκόφσκι;
Ωραίος τύπος δε λέω, αλλά η αυτοανάλυση του καθένα πρέπει να ξεκινάει απ' τον καναπέ του ψυχοθεραπευτή..
Νομίζω οι απαντήσεις μάλλον κρύβονται στη μανούλα σου..

Λιακάδα ☼ είπε...

"....Μου τη σπάνε οι κουλτουριάρικες λέξεις που αν τις έλεγα στη μάνα μου θα έλεγε «ε;». "

Δηλαδή αν πεις στη μάνα σου ασκαρδαμυκτί θα καταλάβει τι της λες? Εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι θα νομίζει ότι τη βρίζεις? :-p

Καλημέρα!

Υ.Γ Ενα "θεματάκι" με το άλλο φύλο το'χω και γω αλλά μάλλον στην επόμενη ενσάρκωση θα λυθεί... :))

ZouZouna είπε...

και αντιγραφεύς.
κάτι δικό σου, δεν έχεις να μας πεις.

Τάκηηηη, σταμάτα να κλαις, θα μουλιάσει η μοκέτα!

Leviathan είπε...

marese i analisi tou provlimatos me tis ginaikes...

poli kalimera sou! :)

zoyzoy είπε...

Τα μόνα που πίστεψα ότι βλέπεις την ανατολή κάθε πρωί το θεματάκι με τις γυναίκες είναι εμφανές τώρα το λόγο εσύ μόνο τον ξέρεις!

Και αλογομούρης ο Ασκάρ???

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πού χάθηκες ρε Γιώργο;
Δεν μου λες, μια και είσαι ειδικός: ποιος είναι πιο επικίνδυνος, ο βέλιουρας ή η μουχρίτσα;

Ρε Τάκη, πολύ γουστάρω που κρατάς τις παραδόσεις: ποτέ απ’ το κουστουμάκι σου δεν λείπει το μαντηλάκι!
Κανονικά, διαβάζω το «γκανιάν», αλλά δεν χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη γιατί πολλοί εδώ μέσα θα λέγαν «ε;».
Περί ... αλογομουρισμού δεν παρακάτω απαντήσεις μου.

Ρενούλα, κι εγώ λυπήθηκα που έκλαψε ο Τάκης. Είναι καλό παιδί, καλός φίλος και ευσυγκίνητο άτομο...

Αλητούλα, για τον «μέντορα» θα πω παρακάτω περισσότερα.
Όσο για τη «μανούλα», είμαι σίγουρος πως έχεις δίκιο...

Λιακαδούλα, αν είναι να το λύσουμε το «θεματάκι» στην αμέσως επόμενη μετενσάρκωση, έχει καλώς.
Φαντάζεσαι, όμως, να το λύσουμε μετά 1000 χρόνια;
Όσο για τη μανούλα μου, αν της έλεγα «ασκαρδαμυκτί», μάλλον θα νόμιζε πως της ζητάω να μου φτιάξει ένα φαγητό χωρίς σκόρδο.
Πάντως, σίγουρα δεν θα έλεγε «ε;»!

Κεράσω, να τη βγάλεις τη μοκέτα. Μαζεύει ακάρεα!
Περί Μπουκόφσκι δες παρακάτω.

Λέβη, κάτι ανάλογο, φαντάζομαι, θα ισχύει και στις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών.
Για κάνε κι εσύ μια ανάλυση...

Ζουζού, η σωστή λέξη δεν είναι «αλογομούρης» αλλά «φίλιππος»! Το θέμα της ορολογίας έχει λήξει προ πολλού!
Λοιπόν, ναι, ήμουν κάποτε φίλιππος.
Απ’ το 2004, περίπου, που το ιπποδρόμειο (έτσι μου αρέσει να το λέω) μεταφέρθηκε στις κυριλέ εγκαταστάσεις του Μαρκόπουλου, δεν ξαναπάτησα.
Εμένα μου άρεσε η «παρακμή» του φαληρικού Δέλτα.
Είχα, μάλιστα, την τύχη να παρευρίσκομαι και δυο φορές που οι φίλιπποι εξοργισμένοι απ’ τις στημένες κούρσες, είχαν κάψει το ιπποδρόμειο δύο φορές!

ZouZouna είπε...

Περί Μπουκόφσκι(και άλλων) να πεις στα κοριτσάκια που κανεις παρέα και που δεν τον γνωρίζουν...!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τα σχόλια της Αλήτισσας και της Κεράσως μου έδωσαν μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο παραπάνω για τον Μπουκόφσκι, και να τον συγκρίνουμε με τον Ασκαρούλη.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
α) Ο Μπ., γενικά, ήταν μισάνθρωπος. Και δεν γούσταρε καθόλου τους γραβατωμένους σαν τον Τάκη. Αλλά εκτιμούσε αφάνταστα τους «σούπερ επιτυχημένους» μποξέρ και αναβάτες ιπποδρόμου.
β) Με τη μάνα του δεν είχε πάρε-δώσε, και δεν της μιλούσε καθόλου, ούτε κουλτουριάρικα ούτε λαϊκά.
γ)Ο Μπ. ποτέ δεν φρόντισε κανέναν. Ούτε και κανείς φρόντισε γι’ αυτόν.
δ) Τον θάνατο δεν τον φοβόταν, αφού πολλές φορές κατέβηκε μέχρι τον Άδη και επέστρεψε. Κάποτε του πρότειναν να δοκιμάσει ένα ναρκωτικό για να νιώσει «το υπέροχο αίσθημα του τρόμου». Κι εκείνος τους είπε «ζω καθημερινά με τον τρόμο, δεν χρειάζομαι βοηθήματα».
ε)Ο Μπ. δεν έβλεπε ποτέ την ανατολή του ήλιου. Ως συνεπής αλκοολικός δεν ξυπνούσε ποτέ πριν το μεσημέρι. Πάντως «βρώμικα στόρια» σίγουρα θα είχε.
στ)Ο Μπ. ήταν σίγουρα «κατά βάθος πουριτανός» (σαν κι εμένα!). Και είμαι σίγουρος πως αν ζούσε σήμερα στην Ελλάδα, θα υποστήριζε τον Καρατζαφέρη (εδώ διαφέρουμε...)
στ) Με τις γυναίκες είχε κι αυτός σχέσεις μίσους και πάθους. Και τη σεξουαλική σχέση την έβλεπε κάπως περίεργα. Την περιέγραφε κάπως σαν... «δυο πτώματα που πηδιούνται»!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κεράσω, εσύ δεν χρειάζεται να διαβάσεις Μπουκόφσκι.
Στον Μπύθουλα γεννήθηκες, στη Φυλής μεγάλωσες, είσαι ξεσχολισμένη!

Ασυλλόγιστη είπε...

Σε καλό δρόμο είσαι Ασκαρδαμούλη!

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Πάνω τους και τις έφαγες τις γυναίκες!

Ασυλλόγιστη είπε...

Πάντως έχει δίκιο ο κύριος Τάκης που λέει πως τα σχόλια είναι καλύτερα απ’ το κείμενο.

Αθανασία είπε...

Ωραίο ποστάκι...πολύ αυτοψυχαναλυτικό θα'λεγα...μιά πολύυυ εμβριθής ψυχανάλυση στον ίδιο σου τον εαυτό...μπράβο πολύ ωραίο...καλησπέρες...

Summertime Blues είπε...

έτσι μ' αρέσεις, πουριτανός!!
σε ποιο θέμα ακριβώς; ;)

PiciFriki είπε...

και ωραίο γούστο στη μουσική

George είπε...

η μουχρίτσα σου λέω ......

Κορίτσια προσοχή παρακαλώ .... ο σκύλος δαγκώνει ............

BUTTERFLY είπε...

Ασκαρουλη τεινω να συμφωνησω με τη Ζουζου! Σαν να μου φαινεται πως πας να μας παραπλανησεις με το παιξιμο σου! Οσο για μισανθρωπο, δεν σε εχω, θεολογος ανθρωπος, μαλλον μας υπεραγαπας και για αυτο φροντιζεις να μας βαλεις στον ισιο δρομο και αγαπας και τις αδυναμιες μας. Ωστοσο, στο "ζωντανα σκατα" δεν επεσες κι εξω...
Λοιπον, πολυ χαιρομαι που επαιξες, αν και απαντηση στα καυτα ερωτηματα που σου εθεσα δεν ειδα...
Καλημερα!

Αστερόεσσα είπε...

Eκδοχή Νο 1: "δεν είσαι αυτός που λες". Αν είναι, δικαίως θα γυρίσει και θα πει "εγώ σου το 'πα, εσύ δεν ήθελες να ακούσεις".
Εκδοχή Νο 2: "είναι αυτός που λέει". Προσωπική ένσταση: θα ήθελε να είναι αυτός που λέει, δεν έχει όμως νόημα, γιατί ο στόχος ταυτίζεται με το στοχεύοντα.

Το παιχνίδι είναι σικέ, στημένο στο τερραίν του, γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια έχουν επί της ουσίας νόημα;

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς εκ Δανιμαρκίας
Αστέρω ή Κάργια ή Μουχρίτσα
(ακούω και στο Δάκος και το Πυρηνοτρήτης)

Summertime Blues είπε...

θεολογος άνθρωπος;;;;;;!!!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σποράκια, τι βλέπω;
«Ασυλλόγιστη»-«Χρόνια» 2-1;

Άθη, να σε έχω υπόψιν μου για ψυχαναλύτρια;

Σάμμυ, πουριτανός και θεολόγος!
Πού βρίσκεις το ασυμβίβαστο;

Φρίκι, με δουλεύεις, έτσι;

Γιώργο, δαγκώνει η μουχρίτσα;

Χριστινάκι, έτσι είναι ο Άσκαρ.
Ακόμη κι όταν παίζει το παιχνίδι σας, το κάνει με τους δικούς του όρους!

Εσείς, κυρία μου Αστερόεσσα, είστε και δάκος και κάργια και μουχρίτσα και οι 10 πληγές του Φαραώ μαζί!