Ο Άσκαρ αλλάζει ριζικά!

Τελικά, πολύ σοφή η παροιμία «πες μου ποιον έχεις φίλο, να σου πω τι είσαι»!
Τον τελευταίο καιρό, που άρχισα κάτι κολλητιλίκια με δυο-τρεις Άραβες, μουσουλμάνους Αλεβίδες, παρατηρώ σημαντικές αλλαγές στον εαυτό μου.
Η πλέον εκπληκτική: έχω κόψει εντελώς το οινόπνευμα!
Μ΄έχουν «κολλήσει» και πίνω μόνο τσάι!
Απ’ το πρωί ίσα με το βράδυ είμαι μ’ ένα κύπελλο στο χέρι.
Μιλάμε πως καταναλώνω πάνω από 15 λίτρα τη μέρα!
Κι όλο το βράδυ τρέχω στην τουαλέτα...
Δε λέω, καλή κι άγια ή νέα συνήθεια, αλλά με χαλάει που πέφτω απ’ τη μια υπερβολή στην άλλη.
Από οινόπνευμα, άντε να πιω κανένα κρασάκι, και μόνο σε κουτουκοκατάσταση με χριστιανοπαρέα.
ΥΓ.: Το ’χω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω: οι Έλληνες χριστιανοί είμαστε οι πιο κομπλεξικοί άνθρωποι του κόσμου με τη θρησκεία μας!
Πας, π.χ., στην Αμερική, στα πολυτελέστερα εστιατόρια και βλέπεις ανθρώπους κάθε θρησκείας να κάνουν την προσευχή τους πριν αρχίσουν να τρώνε. Εδώ, αν πριν αρχίσεις το χλαπάκιασμα τολμήσεις να κάνεις το σταυρό σου και να πεις «δόξα τω Θεώ, πλούσια τα ελέη του», σε περνάνε για ούφο!
Αν πεις «απόψε είναι Παρασκευή και δεν τρώω κρέας», πρέπει να υπομένεις το δούλεμα των άλλων μέχρι να φύγετε!
Αν πεις, όμως, «ο διαιοτολόγος μού είπε να φάω σήμερα μόνο σαλάτες», όλοι θα πουν «σεβαστόν!»...
Και για να μην σας κουράζω, θα πω και κάτι τελευταίο, γιατί κοντεύω να σκάσω με την υποκρισία μας:
Γνωρίζω πολλούς από μας που όταν βρισκόμαστε σε θρησκευτικούς κύκλους είμαστε όλο «κατάνυξη» και «πνευματικές συζητήσεις»!
Κι αν βρεθούμε σε κοσμικό περιβάλλον, το παίζουμε άνετοι, μοντέρνοι, καλοφαγάδες, γλετζέδες, ακόμη κι άπιστοι...