Σήμερα στο Παρακαταθηκών και Δανείων είχε πολύ κόσμο.Δίπλα μου, ένας ηλικιωμένος κύριος έψαχνε κάποιον να πει τον πόνο του.
«Κι εγώ, που είμαι 80 χρονών, έχω ανάγκη από ελπίδα! Όλοι χρειαζόμαστε την ελπίδα. Αλλά μας την σκότωσαν κι αυτή»...
Έχω βαρεθεί να συζητάω με τον κάθε πικραμένο, γι’ αυτό και δεν απάντησα.
Αλλά ο παππούς συνέχισε απτόητος:
«Πού να δεις φως πια γύρω σου; Εμείς τον ήλιο, αφού πρώτα τον μεθύσαμε, στο τέλος τον θάψαμε»...
15 σχόλια:
Ο παππούς είπε ακόμη πως λυπάται που δεν θα προλάβει να ζήσει το τέλος της κρίσης.
Εγώ, επειδή ευελπιστώ να το προλάβω, ανεβάζω αυτά τα ποστάκια για να τα διαβάζω μετά από 10 χρόνια και να συγκινούμε...
ade na doume pote 8a perasei kai auti i krisi...poli diskolos pados o dromos...
kali evdomada!
είναι εντυπωσιακό το ότι μεγάλοι άνθρωποι που συνήθως είναι πιο στωικοί να εξίστανται. αυτό σημαίνει πως τα πράματα δεν πάνε καθόλου καλά...
καλό βράδυ!!
Αιδιόδοξο σε βρίσκω...
και μετά την ταφή του ήλιου ήρθε η απαγόρευση για χρήση του τραγουδιού έπρεπε να πεις στον παππού.
Λέβη, εσύ μια χαρά τα πας στην Καβάλα!
Με κρίση και χωρίς κρίση, τούρμπο είσαι!
Σάμμυ, τώρα πλέον το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι οι κομματικές μας αλυσίδες!
Μορταλάκο, δέκα χρόνια είπα;
Πράγματι, πολύ αισιόδοξο ακούγεται...
Μανούλα, το τραγούδι, ούτως ή άλλως, είχε «αποσυρθεί»!
Δεν περίμενε την «απαγόρευση»...
Τι να πω τώρα?... Ο ήλιος δεν πεθαίνει...είναι σταθερή αξία... λάμπει και αν δεν τον βλέπετε είναι που έχει πολλά σύννεφα τελευταία... Αν νομίζετε ότι λέω ψέμματα πετάξτε με ένα αεροπλάνο πάνω απ'τα σύννεφα.
Εκεί είναι!
Και μόλις φύγουν τα σύννεφα θα λάμψει και πάλι... Γιατί τα σύννεφα σε αντίθεση με τον ήλιο έρχονται και φεύγουν... ενώ εκείνος είναι πάντα παρόν και ζωοδότης.
Αυτό το λαλά ταιριάζει καλύτερα με την κατάσταση ως έχει http://www.youtube.com/watch?v=M3MD3ngA53g Καλημερα! :)
πωπω απαισιοδοξία !!!!!
βρε δες γύρω σου. Ο ήλιος συνεχίζει να ανατέλλει από το ίδιο σημείο. Να τριγυρνά όλο τον κόσμο και να δύει εκεί που το έκανε πάντα.
Γιατί λοιπόν απαισιοδοξία; Και εσύ είσαι εδώ γερός δυνατός και με πολλές γυναίκες στο μπλόγκ σου...
Τι άλλο θέλεις δλδ?????
Ασκαρούλη αυτό το τραγούδι πρίν 30χρόνια κατέβαζε όλον το κόσμο στις πλατείες για φαντάσου για να μην ακούγεται αυτό το τραγούδι πάλι κατεβαίνει ο κόσμος στις πλατείες.
Στο παρακαταθηκών πληρώνεις το χαράτσι μανάρι μου:))
Λαλά μου, σε αεροπλάνα δεν μπαίνουμε, έχουμε υψοφοβία, όπως και ενεσοφοβία και γαμοφοβία!
Προσφάτως πάθαμε και ... φοροφοβία!
Γιώργο μου, έχεις πολύ δίκιο.
Και το ’χω παράπονο, βρε αδελφέ, ν’ ακούσω από έναν άνθρωπο το «δόξα τω Θεώ, έχω την υγεία μου, τη δουλίτσα μου και την οικογενειούλα μου, περνάω υπέροχα»!
Όλοι μέσα στην γκρίνια και τη μιζέρια...
Ζουζού, επειδή τα χαράτσια μου έχουν στο τέλος πολλά μηδενικά, μόνο στο ΤΠΔ πληρώνονται!
Μελό είσαστε όλοι εδω μέσα..
ή μου φαίνεται?...
ή σας έχει πειράξει η κρίση σε μεγάλο βαθμό?..
Αυτό με τις "κομματικές αλυσίδες" τι το ήθελες?..θα με πάρουν τα δάκρυα πάλι...
Δεν κατάλαβα καλά, τι ελπίδες είχατε όλοι για να τις χάσετε τώρα.
Υπερβολές..μόνο οι ρεαλιστές μπορεί να έχουν ελπίδες.
Απο το 2004, "το έτος των μεγάλων προσδοκιών", τα έλεγαν κάποιοι...
αλλά αυτοί ήσαν "γραφικοί" τότε..
Αυτά σκεφτόταν ο Τάκης κοιτάζοντας το φλυτζάνι του καφέ...
ήταν έτοιμος να μιλήσει για το μέλλον..κάτι πόρτες έβλεπε..
όταν χτύπησε το τηλέφωνο..πάλι η Μέρκελ γμτ.
Καλά, μίλα εσύ με τη Μέρκελ, κι άσε εμένα να πετάξω πάνω απ’ τα σύννεφα με τη Λιακαδίτσα!
Ασκαρούλη επειδή γενικώς δεν πάμε καλά ας μη το σκεφτόμαστε και ας ζουμε ... γιατι η ζωή περνάει γρήγορα.
Ομως εχω μια ιδέα.. μήπως να πηγαίναμε στον Τάκη με ένα φλυτζάνι ίσως κάτι καλό βρει για το μέλλον μας...
φιλια ρενα
Ρένα, είδες που κατάντησε η κρίση έναν πρώην αριστοκράτη;
Φλυτζανού κατέληξε ο καψερός...
τώρα πλέον το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι οι κομματικές μας αλυσίδες!
σωστότατος!!
φιλί.
Δημοσίευση σχολίου