Στο καφέ της Μπενάκη η παρέα ήταν μεγάλη και περιλάμβανε όλες τις επαγγελματικές και κοινωνικές τάξεις.Καλά ξεκινήσαμε, αλλά κάπου στράβωσε η κουβέντα.
Κι ήρθε στην επιφάνεια όλος ο βόθρος που κρύβουμε μέσα μας.
Ο ένας έκανε επίθεση στον άλλον!
Ο ιδιωτικός υπάλληλος κατά του φοιτητή και του δημοσίου υπαλλήλου, ο δημόσιος κατά του ελεύθερου επαγγελματία, ο φοιτητής εναντίον όλων εκτός του εαυτού του...
Το τι ακούστηκε δεν λέγεται. Κι όλ’ αυτά μεταξύ, υποτίθεται, φίλων...
Δεν είπα κουβέντα. Βρήκα μια πρόφαση κι έφυγα...
Καθώς περνούσα έξω απ’ την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ένιωσα την ανάγκη να προσευχηθώ.
«Θε μου, φύλαξέ μας απ’ την ανθρωποφαγία»
Λίγο πιο κάτω, έξω απ’ του Πατάκη, ένα ζευγάρι φιλιόταν με πάθος στο πεζοδρόμιο.
Μου φάνηκε πως έλαμψε όλη η Ακαδημίας!
Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου...
16 σχόλια:
Δεν τα έμαθες τα νέα; Μεταβληθήκαμε λέει σε καταναλωτές-μονάδες κατοικήσαμε τις μεγάλες μητροπόλεις χάσαμε την κοινότητα κι αντάμα την αλληλεγγύη που πηγάζει απο την ανθρώπινη επάφη. Γίναμε λυκόρνια, βαφτίσαμε την μοναξιά ατομικότητα και κάναμε τη συντεχνία σημαία. Ο καπιτάλισμος δεν είναι το τέρας που κατατρώει τις ψύχες μας, είναι οι ίδιες οι ψυχές μας κι η καθημερινή πρακτική γενεών. Αντί να ψέγουμε τις κακές τράπεζες (γεγονός αναμφισβήτητο..) ας ψέξουμε τον κακό μας το φλάρο.. Τώρα που δεν θα έχει πλάσμα τηλεόραση και σκ εκτός με το τζίπ τι θα έχει..; Αγάντα μη φαγωθούμε..
Κώστας
Παραμύθια...
διαφωνίες και τσακωμοί πάντα υπήρχαν στις παρέες..άσε που για μένα αυτό είναι το αλατοπίπερο.
Οσο για τα ζευγάρια που φιλιόντουσαν ήταν όντως δώρο θεού..
αν πήγαινες προς την αντίθετη κατεύθυνση θα έβλεπες τους άλλους που τρυπιούνται ας πούμε..
δώρο του διαβόλου θα το έλεγαν κάποιες θεούσες.
Λοιπόν τι λέγαμε?
α για την κρίση...
ΥΓ Μήπως ο Καμίνης άναβε τα φώτα εκείνη την ώρα και έλαμψε η Ακαδημίας?
ΥΓ2 Τώρα θυμήθηκα κάτι που είχε πει ο ΔΕΙΜΟΣ (χάθηκε αυτό το παιδί)για τις θεούσες ....
πολύ σεξουάλες!
μένει να το διαπιστώσω αλλά που να πάω να τις βρώ....
μπουζούκια δεν πάω με τίποτα...
σε κανένα Μέγαρο?...μμμμμ
Γειάσου ασκαρούλη...ε,γενικά ο κόσμος έχει σαλέψει,και δε ξέρει τι λέει και τι κάνει,λίγο η κρίση λίγο η μουρλαμάρα που μας έχει χτυπήσει γενικώς...με όσα ακούμε και βλέπουμε...όολο αυτό το καιρό που μας τριβελίζουν,το μυαλό με κρίσεις,χρεωκοπίες,παπαριές και μπλά,μπλά,μπλά...ε,δε θέλει και πολύ γιανά σαλέψει κάποιος και ως γνωστόν η πάγια τακτική του έλληνα εδώ και χρόνια, είναι παραπομπή από τον ένα, στον άλλον και ρίξιμο ευθυνών στους 'άλλους' που είναι αρμόδιοι ενώ όχι στον εαυτό μας γιατί δ εν είμαστε,εμείς οι αρμόδιοι κλπ,κλπ...ωραία τα ζευγαράκια στους δρόμους δε λέω...κάτι όμορφο μέσα στη ζούγκλα που έχουμε καταντήσει να ζούμε....το τραγουδάκι ωραίο και μου θυμίζει αξέχαστες,όμορφες εποχές που δυστυχώς δ ε θα γυρίσουν πο-τέ πίσω...φιλάκια,καλησπέρες...
μήπως είσαι σε ηλικία...γάμου;
χι χι χι!!
το αγαπάτε αλλήλους είναι για μετά το ματς -και μουτς και ματς και μουτς, χι χι.
εντάξει υπάρχει και το "γλυκά φιληθείτε χείλη με χείλη..."
ωραίο πράμα τα φιλιά αλλά κι οι τσακωμοί έχουν το χάζι τους. σε λίγο να δεις τί θα γίνεται, μα μήπως επερχόμενου χειμώνα θα το ρίξουμε στον ύπνο;
μπα, λέω, μάλλον θα ανάψουνε τα αίματα!!
καλό βράδυ.
Κώστα, για όλα τα «κακά της μοίρας μας» δεν φταίνει ούτε οι ηγέτες μας ούτε οι διάφοροι «-ισμοί»!
Όλοι αυτοί βρήκαν πρόσφορο έδαφος μέσα μας και έσπειραν τον ατομισμό, την αλλοτρίωση, τη μοναξιά...
Απ’ τη στιγμή που προτιμάς την πλάσμα τηλεόραση απ’ τη σοντροφιά ενός φίλου ή της οικογενείάς σου, δεν ανέχεσαι την «πολυκοσμία» του λεωφορείου και επιλέγεις το «περίπτερο ΙΧ», μισείς τη φύση και τρέμεις μη ζεσταθείς το καλοκαίρι και κρυώσεις το χειμώνα κλπ κλπ, είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποια στιγμή θα μισήσεις και τον διπλανό σου και, στην τελική, και τον εαυτό σου!
Εσένα, ρε Άθη, κάθε τραγούδι το ’χεις συνδυάσει και με κάποιον γκόμενο!
Μην πω και με τρεις γκόμενους το καθένα!
Κάνε τον πολλαπλασιασμό να βρεις πόσοι άντρες πέρασαν απ’ τη ζωή σου!
Τάκη, για να βρεις «σεξουάλες θεούσες» να πας την Κυριακή στη λειτουργία του «Σωτήρα», στην οδό Μαυρομιχάλη.
Απ’ ό,τι ξέρω, σου αρέσουν οι κότσοι και οι αξύριστες μασχάλες...
Σάμμυ, ναι, κι εγώ νομίζω πως έφτασα σε ηλικία γάμου.
Αλλά διαπιστώνω πως οι γυναίκες δεν αντιλαμβάνονται την έννοια «συζυγία»!
Την έχουν δει κάπως... «μονοζυγία»!
Ερωτας... το φάρμακο δια πάσα νόσον και πάσαν μλκαν...
μερικοί τουλάχιστον το'χουνε καταλάβει και ξεσπάνε εκεί...
Οι άλλοι απλά βράζουνε στο ζουμί τους...
Χμμ... έτσι από περιέργεια μήπως να μου πεις το όνομα του cafe αυτού στη Μπενάκη? Αν όχι εδώ στείλε μου μέηλ.
Καλό ξημέρωμα να έχουμε... :)
το μονοζύγιο δεν είναι καλό, ρώτα και μένα που έχω καταντήσει σαν τον Ρόμπερτ ντε Νίρο σ εκείνη την αρχαία ταινία που λεγόταν αποστολή και κουβαλούσε όλα τα κλαπατσίμπαλα στην ανηφορίτσα.
πρέπει να είναι οι άνθρωποι πρακτικοί και να χρησιμοποιούν και τα δύο μέρη του εγκεφάλου τους. για καλύτερα.
του Ευαγγελισμού ε;
είναι η εποχή των κρίνων;
μια ζωή στα μαχαίρια. σιγά το νέο.
Αχα! ενδιαφέρουσα διαπίστωση.. ο Ασκαρ έφτασε σε ηλικία γάμου, αλλά πάλι κάποιος άλλος φταίει που δεν μπορεί να εκπληρώσει το όνειρο του..
Κάτι σαν την προηγούμενη παρέα που τον "έδιωξε" που ο ένας κατηγορούσε τον άλλο..
Μάλιστα ανθρωποφαγία λοιπόν σα να λέμε ο τρόπος που μας διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις δλδ "διαίρει και βασίλευε"..
Είναι εύκολο να φταίει ο διπλανός..
Το ζήτημα είναι πως ο ατομισμός είναι πλεον στο DNA μας δεν βλέπω καμιά ελπίδα σ' αυτή τ χώρα θα συνεχίσουμε να φυτο-ζωούμε μπροστά στην τηλεόραση και θα οικειοποιούμαστε στις εκάστοτε αποψεις του βολεμένου τηλεπαρουσιαστή που πηρε πτυχίο στη σχολή του ΑΝΤ1 και έγινε καριερίστας εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του "αφεντικού"..
Στο μεταξύ θα συνεχίσουμε να απαξιώνουμε όσα δεν έχουν σχέση με το χρήμα και το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν τελικά θα γίνει η αποτίμηση της ιστορικής μας πορείας το μόνο που θα έχει απομείνει είναι μια αρνητική υστεροφημία..
Όσο περνάει ο καιρός ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα ντρέπομαι στ' αλήθεια..
Λιακαδίτσα, στην Barhelona ήμασταν, Μπενάκη και Γραβιάς.
Σάμμυ, εσύ κάνεις Σάββατο από Δευτέρα, κι εγώ Ευαγγελισμού από τ’ άι Δημήτρη!
Μανούλι, η αλήθεια είναι πως εμείς οι Έλληνες το ’χουμε το ... μαχαιροβγάλτικο!
Πάντα μας έτρωγε ο φθόνος και η ζήλεια για τον διπλανό.
Αλητούλα, το πόσο κωλολαός είμαστε φάνηκε μετά το 1980, όταν συνδυάστηκε το εύκολο χρήμα και η σεξουαλική απελευθέρωση.
Από τότε τα ΠΑΝΤΑ για τον Έλληνα ήταν ΜΟΝΟ σεξ και χρήμα!
Για τόσο μαλάκες μιλάμε...
Δεν ξέρω αν μπορούμε πια ν’ αλλάξουμε, αλλά το ελπίζω.
Γιατί εγώ πρόλαβα λίγο την εποχή της μπέσας και του φιλότιμου.
Που οι γονείς ήταν παρήφανοι γιατί τα παιδιά τους ήταν εργατικά και τίμια, κι όχι γιατί είχαν τρεία αμάξια, δυο κότερα και πέντε εξωχικά...
προσκλησηηη! να ξεχαστουμε λιγο!
Ασκαρούλη πολύ συνειδητοποιημένος γύρισες απ'τις μονές.
Μια σοβαρότητα διακρίνω που δεν την είχα εντοπίσει στις προηγούμενες.
Να είσαι πάντα προσεκτικός στο τυρί μην πέφτεις με τη μούρη για να βρεις την ιδανική σύζυγο!
Είσαι πολύ παιχνιδιάρα, τελικά, Χριστινούλα!
Ζουζού, χαίρομαι που με παρακολουθείς και με αναλύεις εις βάθος!
Όσο για τη «φάκα» που λες, εγώ ποτέ δεν πάω στο τυράκι με τη μούρη.
Κρατάω πισινή και πάω με τον πισινό μου!
Γι’ αυτό και είμαι «κοψοκώλης»!
Άντε, καλό μας σαββατοκύριακο!
Αυτό το πάθος... είναι τόσο γλυκό τοσο υπέροχο αλλά και τόσο επικινδυνο. Μακαρι όλοι οι άνθρωποι να βάλουμε την αγάπη ανάμεσά μας και όχι τις επιθέσεις και τις φασαρίες.
Καλό ΣΚ Ασκαρούλη
ρενα
Φιλί - Ανθρωποφαγία : 1- 0, ναι, ίσως και να έχεις δίκιο, αλλά δεν μπορείς να φιλήσεις όλους τους ανθρώπους για να σταματήσουν να δουλεύουν τη γλωσσίτσα τους έχοντας την περάσει μέσα από την ωραία τους χολή πρώτα...
Την καλημέρα μου :)
Ρενούλα, για να βάλουμε την αγάπη στη ζωή μας, πρέπει να υπάρχει και «εύφορο έδαφος» στην ψυχή μας.
Όχι μόνο πέτρες κι αγκάθια...
Ζωίτσα, ναι... 1-0, αλλά ο αγώνας δεν τέλειωσε ακόμη!
Δημοσίευση σχολίου