Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξαναβρέθηκα στο θέατρο του παραλόγου!
Δε λέω... καλό το εργάκι, με ενδιαφέρουσα πλοκή, κι όπως δείχνουν τα πράγματα θα έχει πολύ σασπένς!
Ευχαρίστως θα το παρακολουθούσα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος.
Αλλά το εισιτήριο είναι πανάκριβο, γμτ μου...
Πριν από μερικά χρόνια ένιωθα έτοιμος να εκραγώ από ενεργητικότητα και διάθεση δημιουργίας.
Τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται σαν ξεφουσκωμένη σαμπρέλα.
Σαν άδεια μπαταρία.
Ελπίζω να ’ναι προσωρινό...
Δε λέω... καλό το εργάκι, με ενδιαφέρουσα πλοκή, κι όπως δείχνουν τα πράγματα θα έχει πολύ σασπένς!
Ευχαρίστως θα το παρακολουθούσα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος.
Αλλά το εισιτήριο είναι πανάκριβο, γμτ μου...
Πριν από μερικά χρόνια ένιωθα έτοιμος να εκραγώ από ενεργητικότητα και διάθεση δημιουργίας.
Τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται σαν ξεφουσκωμένη σαμπρέλα.
Σαν άδεια μπαταρία.
Ελπίζω να ’ναι προσωρινό...
20 σχόλια:
sou euxomai na einai prosorino :) kalo vradi!
άκου. σε δέκα χρόνια από τώρα, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και θα πεις.
"ανάθεμα! και τί έκανα δέκα χρόνια πριν που ήμουν νέος; ε;"
άσε τις μελαγχολίες ή γίνε ποιητής.
Ο Σουρής ας πούμε!
τώρα ακούω "εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα.."
http://www.youtube.com/watch?v=pd_dF5r7XKM&feature=related
έτσι για ν ανέβεις λίγο.
Nα φταίνε τ'άστρα?
Η Πανσέληνος?
Οι προφητείες του γέροντα Παϊσιου?
Η "ομηρία" της χώρας μας?
Τα πεσμένα νούμερα της Μενεγάκη στην πρωϊνή ζώνη?...
Ποιος ξέρει... και γω δε μπορώ να πιάσω πινέλο πια...
Νοιώθω τόσο κενή σαν ένα ξεφουσκωμένο μπαλόνι... :(
Λέβι, είσαι αθώο παιδάκι κι ελπίζω να πιάσει η ευχή σου!
Σάμμυ, το κακό είναι πως δεν μοιάζει με προσωρινή μελαγχολία, αλλά πραγματικότητα!
Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία, η κωλοκατάσταση που ζούμε τα 4 τελευταία χρόνια...
Μπορεί και να φταίει και κάτι άλλο: μέχρι τώρα σε όλες τις καταστάσεις μόνο εγώ «έδινα»!
Πώς να μην «αδειάσω» ο καψερός...
Ευχαριστώ για το τραγούδι!
Σα να το ΄ξερες πως ξημεροβραδιαζόμουν στα κλαριτζήδικα της Βάθης...
Λιακαδούλα, τώρα που το καλοσκέφτομαι αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί πηγαίνω μόνο σε φοιτητοστέκια (κι ας είμαι σαρανταφεύγα): έχω ανάγκη απ’ την ενέργεια που εκπέμπουν οι νέοι.
Κάπου διάβασα πως ο μεγάλος Γκάντι κοιμόταν γυμνός στο ίδιο κρεβάτι με την νεαρότατη ανηψιά του.
Πολλοί τον παρεξηγούσαν, αλλά εκείνος έλεγε πως «με τον τρόπο αυτό παίρνω ενέργεια από τη νεαρή κοπέλα»...
Παραμύθια για τον Γκάντυ...
αφου ήταν με τους "άλλους" τους "χαρούμενους"...
όμως σαν ιδέα δεν είναι άσχημη..
σε ποιά στέκια είπες οτι πας?
μόνο να πάω σε διαφορετικές ώρες να μη βρεθούν σε δύσκολη θέση οι φοιτήτριες να επιλέξουν.......
Ναι, ρε εγωϊσταρε.."μόνο έδινα"!
έλεος..
Η Αθήνα μια χαρά είναι, με τα σκουπίδια της, τις απεργίες της, τις διαδηλώσεις..
ίσως ζούμε την πιο ενδιαφέρουσα περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας
ζούμε λέμε, όχι επιζούμε.
ΥΓ θυμάμαι τα λόγια του Ολυ Ρεντ πριν 1 1/2 χρόνο, "kalo kouragio"..
Μεγάλε Ολυ!
πω πω σε πήρανε τα χρόνια!!!
Α! και να μην το ξεχάσω.
Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.
τα δίνω και τα παίρνω είναι σχετικά...
ΥΓ. τσώπα, μην κλαις.
αν το αφήσεις δεν θα είναι προσωρινό. θα γίνει η μόνιμη παρέα σου. αν το πολεμήσεις ίσως αλλάξουν τα πράγματα.
Oh my God ξύπνησε μέσα μου η Μεγάλη Προσδοκία :))))
Xάρη θα μου κάνετε κι εσύ κι άλλοι, να ξεκουμπηστείτε απο την Ελλάδα, μήπως μείνουμε αυτοί που δεν την βαριόμαστε και την αγαπάμε!!!
Και μην συνοστίζεστε βρε παλιόγεροι στα φοιτητικά στέκια. Θα σας βουτήξουν οι φοιτητές της ιατρικής για να σας βάλουν στην φορμόλη !!!
Ε,γειάσου ασκαρούλη...ε, δίκιο έχεις και ποιός δ ε βαρέθηκε τη..'μελούρα?'...όλοι μας πιστέυω κι ας μη το λέμε...φωναχτά...ε,κι εγώ αυτό το καιρό σέρνομαι κανονικά μιά η αρθρίτιδα που έχω στο πόδι μου,(ε,το'χω κι αυτό ναί) μέσα σε όοολα τα άλλα,και μ'έχει πεθάνει στη κυριολεξία,από την αλλαγή καιρού? μιά η βαρβάτη κατάθλιψη που με έχει, πιάσει (ξανά) εδώ και καιρό, ΔΕΝ έχω διάθεση ούτε να σηκωθώ να πιώ ένα ποτήρι γάλα...μιά το άγχος με διάφορα πρωσοπικά μου (όπως ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα υγείας άλλο που έχω)κι ένα επικείμενο σοβαρό χειρουργείο που δ ε ξέρω,εάν θα γίνει τελικά...(καθότι ο γιατρός ζητα κάπου 11χιλιάδες)να κάνει την εγχείρηση αυτή...το άγχος,οι παπαριές τα σκ...τά μου,το οικονομικό μου,τα πρωσοπικά μου,τα οικογενειακά μου,ΟΛΑ μαζί τα κέρατα....κοντέυω να κλατάρω...πραγματικά...σου έυχομαι να σου περάσει και σύντομα...και να είσαι και πάλι,όπως πρίν και καλύτερα...φιλάκια...
Γιατί παραπονιέσαι Ασκαρούλη μας γύρισε ο χοντρός 7χρόνια πίσω λέει άσε στην ουσία που'ναι 27!
Ξέρεις τι σημαίνει για τους 40αρηδες ότι θα'χετε άλλη μια ευκαιρία να ζήσετε την εφηβεία σας!
Δώστα όλα τώρα που είναι ευκαιρία:))
Τάκη, εγώ δεν σχολίασα αν ο Γκάντι ήταν με τους «χαρούμενους» ή τους «λυπημένους». Ούτε είπα πως έβαζε χέρι στη μικρά.
Είπα, απλώς, πως κοιμόντουσαν δίπλα-δίπλα γυμνοί, για να φορτίζει τις μπαταρίες του ο παππούλης!
Εμένα λες εγωϊσταρο, αλλά εσύ είσαι «το Έβερεστ του εγωισμού». Και νομίζεις πως όλες οι φοιτήτριες, άλλο πρόβλημα δεν έχουν, το μόνο που τις απασχολεί είναι σε ποιον απ’ τους δυο μας θα προσφέρουν την ενέργειά του...
Κρίμα που έχει κλείσει «Ο Έλατος» στην πλατεία Λαυρίου.
Θα σε πήγαινα στα κλαρίνα να γνωρίσεις και μερικές μερακλούδες 50άρες, που τις έχουν κάτι 18ούρες φοιτητριούλες για πασατέμπο...
Σάμμυ, ευχαριστώ για την προσπάθεια που καταβάλλεις να μου ανυψώσεις το ηθικό.
Αλλά, πώς να το κάνουμε ρε γμτ...
Δεν ξεχνιούνται οι εποχές που έπαιρνα μόνος μου παραμάζομα όλη την Πατησίων, από Ομόνοια μέχρι Πολυτεχνείο...
Μανούλι, έχεις ταλέντο. Δεν περνάς απ’ την Εσπρέσσο, μπας και σου δώσουν τη στήλη με τις συμβουλές για χωρισμένους, ρημαγμένους, μπατιριμένους κλπ;
Πάλι αρπάχτηκες χωρίς λόγο ρε Κεράσω.
Δεν είπαμε πως βαρεθήκαμε τη χώρα μας.
Βαρεθήκαμε τη μελούρα της παρακμής, είπαμε!
Κι επειδή έκανες λόγο για φοιτητές ιατρικής, ξέρεις πως λέγεται το αναγνωστήριο της Σχολής στο Γουδί;
«Παπουλάκειον»!
Γι’ αυτό κι εγώ συχνάζω εκεί!
Έχει τ’ όνομά μου!
Κάτσε ρε συ Άθη!
Άνθρωπος είσαι συ, ή η Αίγυπτος που την πλακωσαν οι «10 πληγές του Φαραώ»;
Η εγχείρηση που πρέπει να κάνεις, ποια ειδικότητα αφορά;
Για στείλε προσωπικό μέιλ, γιατί κάτι μπορεί να γίνει.
Τι διάολο ξέρουμε τόσους καθηγητές της Ιατρικής απ’ τα πολλά ξημεροβραδιάσματα στα αναγνωστήρια της Σχολής;
Και κάτι άσχετο: κάποτε «σοφοί» θεωρούνταν όσοι είχαν σπουδάσει την τριλογία «νομική-θεολογία-ιατρική» (όλες μαζί εννοείται, έτσι;)
Ζουζού, ο χοντρός μας γύρισε 40 χρόνια πίσω!
Γι’ αυτό κι εγώ με τα αλάνια του Καρπενησίου, περιμένουμε έξω από το σπίτι του Ειρηνοδίκη, πότε θ’ αφήσουν το γιο τους να βγει να παίξουμε στην αλάνα με τις μυγδαλιές.
Γιατί σε όλη τη γειτονιά, μόνο ο γιος του Ειρηνοδίκη έχει δερμάτινη μπάλα...
κι εγώ το ελπίζω καλέ μου Ασκαρούλη!!!
την καλημέρα μου.....
Δεν αρπάχτηκα. Ησουν απ' αυτούς που τους θέλατε θαρρώ.... εξευρωπαίσου τώρα και μην μιλάς!!!
Στου Γουδή, λέμε πιά. Η οικογένεια Γουδή, απαίτησε πριν το 2004, τους Ολυμπιακούς, να αποκατασταθεί το όνομα. Δεν είναι λοιπον το γουδί, το γουδοχέρι κλπ,....
Συμπτωματικώς ξέρω και έχω επισκεφθεί στο παρελθόν το αναγνωστήριο, αλλά (θα στην πω πάλι και θα μου την πέσουν δώθε...) απο που λέγεται Παπουλάκειο!!!??? ξες?
Καλώς το Μαιράκι μας (που ελπίζω να γίνει «μεράκι μου»!)
Είσαι και φρασκαδούρα στα μπλογκς!
Άντε, καλορίζικη!
Κεράσω, εύκολα μου βάζεις!
Λέγεται Παπουλάκειον απ’ το όνομα του δωρητή!
Άλλο... πιο σύσκολο θέλουμε!
Ασκαρούλη μου...είμαι παλιά και μάλιστα όταν είχα πάλι, ήμουν πάλι στο φαν κλαμπ σου...χαχαχαχα
Είμαι η Μαίρη, η Μαιρούλα, το Μαιράκι...άρα μην άγχεσαι θα ξαναγίνω πάλι......Καλώς σε βρήκα για μια ακόμη φορά.....
Ποιός ήταν ο δωρητής !!!!!
η κεράσω
(δεν λογγάρω για χάρη σου! βαριέμαι)!!!
Ο Παπουλάκης, προφανώς!
Μαιράκη, μία φορά στο χαρέμι του Ασκαρδαμυκτί, για πάντα στο χαρέμι του Ασκαρδαμυκτί!
Δημοσίευση σχολίου