Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω κρύβεται ένας Καρπενησιώτης!

Δεν μ’ αρέσει να παινεύομαι για την καταγωγή μου, αλλά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, ένα είναι σίγουρο: από κάτω θα βρεις κι έναν Καρπενησιώτη!
Ακόμα και στ’ ασκηταριά της Πάτμου!
Εδώ, ένας Καρπενησιώτης καλόγερος, αγνώστων λοιπών στοιχείων, ξεχώρισε, πριν από 200 περίπου χρόνια, για τον πρωτότυπο τρόπο άσκησής του:
Είχε μετατρέψει μια μικρή βαρκούλα σε κελί, και μ’ αυτό έπλεε διαρκώς γύρω απ’ την Πάτμο και τα γειτονικά μικρονήσια!
Στη βάρκα έκανε καθημερινά την προσευχή και τον κανόνα του, και μόνο κάθε Κυριακή πρωί ή στις μεγάλες γιορτές έπιανε κανένα λιμανάκι, όπου υπήρχε εκκλησία, για να μεταλλάβει και να προμηθευτεί λίγη τροφή και νερό!
Στην Πάτμο ασκήτευσε κι ένας άλλος Καρπενησιώτης, ο Απολλώ.
Αυτός έφυγε από το Καρπενήσι μαζί με την οικογένειά του γιατί έπεσαν στη δυσμένεια του Αλή Πασά.
Ο Απολλώ πήγε στ’ Αγιονόρος, όπου έγινε μοναχός γύρω στα 1775.
Γρήγορα, όμως, έφυγε από κει, μαζί με τους Κολλυβάδες, και μετά από πολλές περιπέτειες κατέληξε στην Πάτμο, όπου έχτισε μια μικρή εκκλησούλα κι ένα-δυο κελάκια στα βορειοανατολικά του νησιού.
Ο Απολλώ εξελίχθηκε σε σπουδαίος πνευματικός.
Είχε, όμως, κι ένα κουσούρι! (Όλοι οι Καρπενησιώτες έχουμε τουλάχιστον ένα «μεγάλο κουσούρι»!).
Το δικό του κουσούρι ήταν πως από μικρό παιδάκι είχε συνηθίσει να «τραβάει το λουλά», κάτι που δεν το έκοψε ακόμα κι όταν καλογέρεψε!
Κάθε απογευματάκι, λοιπόν, ο Απολλώ «πατούσε» τον ναργιλέ του, κι απολάμβανε το ηλιοβασίλεμα.
Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένα ντόπιος, με το μικρό γιό του, για να εξομολογηθεί.
Ο Απολλώ κείνη την ώρα κάπνιζε τον ναργιλέ του. (Ας τον πούμε με την επιστημονική του ορολογία: καπνοσύριγγα).
Μόλις έφθασαν οι επισκέπτες, λέει ο πατέρας στο παιδί:
- Φίλα το χέρι του παππούλη, να πάρεις την ευχή του.
- Ποιον παππούλη καλέ μπαμπά, εγώ δεν βλέπω κανέναν παππούλη!
Ο πατέρας τού ξανάδειξε τον Απολλώ, αλλά το παιδί λέει με θάρρος:
- Δεν είν’ αυτός παππούλης! Οι καλόγεροι δεν καπνίζουν!
Τότε ο Απολλώ συνειδητοποίησε πως αυτά δεν ήταν λόγια του παιδιού, αλλά του Θεού.
Σηκώνεται αμέσως, σπάει σε κομματάκια την καπνοσύριγγα, και λέει του πιστιρικά:
«Τράβα πέταξέ τα στο γιαλό»!
Κι από τότε δεν ξανακάπνισε...