Σάββατο, Σεπτεμβρίου 24

Ο Άσκαρ ιεροκήρυκας! Ι’ (Ανοίξτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής, να ξεστραβωθείτε, να δείτε πως ξεπερνιέται η κρίση!)

Εκείνη τη νύχτα οι ψαράδες στη Γεννησαρέτ δεν είχαν πιάσει ούτε σαρδέλα!
Απόλυτη αποτυχία.
Τούτοι, όμως, δεν γογγύζουν! Ούτε ανεβοκατεβάζουν καντήλια! Ούτε πιάνουν τους καφενέδες, ούτε το ρίχνουν στα ζάρια ή στα χαρτιά, «για να πάνε κάτω τα φαρμάκια»...
Αγαπημένοι κι αδελφωμένοι κάθονται στην ακροθαλασσιά κι υπομονετικά ξεμπλέκουν και καθαρίζουν τα διχτάκια τους.
Κι εμφανίζεται ξαφνικά ο Χριστός.
Και χωρίς πολλά-πολλά, τους διακόπτει απ’ τη δουλειά τους, και τους ζητάει να ξαναρίξουν το ψαροκάικο στο νερό. Ήθελε να το μετατρέψει σε πλωτό άμβωνα για να διδάξει στα πλήθη που είχαν μαζευτεί στην παραλία.
Κι οι ψαράδες, παρά την κούραση, την αϋπνία και τη στενοχώρια τους, χωρίς να βγάλουν «κιχ», κάνουν αμέσως υπακοή!
Για πες σε κάποιον, σήμερα, ν’ αφήσει το χουζούρι του την Κυριακή το πρωί, και να πάει στην εκκλησία. Αυτομάτως έγινες ο μεγαλύτερος εχθρός του!
Αλλά κι αυτός ο Χριστός, ρε παιδί μου, όλο σε μπελάδες τους βάζει!
Δεν φτάνει που τόσες ώρες τους χασομέρησε, να τος πάλι π’ αρχίζει τα «τρελά του»!
«Φορτώστε τα δίχτυα και βγέστε στ’ ανοιχτά να ψαρέψετε», τους λέει.
Μιλάμε για θεότρελα πράγματα τώρα.
Εδώ όλη νύχτα δεν έπιασαν λέπι, κι αυτός τους λέει να ψαρέψουν το καταμεσήμερο...
Κι όμως! Εκείνοι έκαναν πάλι υπακοή! Κι ας σήμαινε γι’ αυτούς νέα ταλαιπωρία, νέα αποτυχία, και ξανά-μανά ξεμπλέξιμο και καθαρισμό των διχτυών...
Έλα, όμως, που για μια ακόμη φορά ανατρέπεται η κοσμική λογική. Και τα δίχτυα τους γέμισαν ψάρια, και τα καράβια κόντεψαν να βουλιάξουν απ’ το βάρος!
Αν ήμασταν εμείς στη θέση τους θα τρέχαμε να τα πουλήσουμε στην αγορά, να παντελονιάσουμε τα φράγκα και να τα φάμε στις πουτάνες!
Και, φυσικά, θα κάναμε το Χριστό «οικότροφο»! Σιγά μην αφήναμε να χαθεί τέτοιο «γούρι»! Αλλά με έναν όρο: να μην μας πολυπρίζει με τα κηρύγματα...
Ο Πέτρος, όμως, δεν ήταν ένας από μας, τα «παλιογούρουνα»!
«Κύριε», του λέει, «κατέβα σε παρακαλώ απ’ το καράβι μου! Εγώ είμαι πολύ αμαρτωλός και δεν μου αξίζει τέτοια τιμή»!
Μέσα σε λίγες ώρες, οι μετέπειτα Απόστολοι, πέρασαν απ’ την απόλυτη απελπισία στην απόλυτη ευτυχία.
Παρέμειναν, όμως, το ίδιο πιστοί, υπάκουοι και ταπεινοί!
Κι όπως είπε ο Χριστός, στον δούλο που θα αποδειχθεί τίμιος και πιστός στα λίγα, θα του δώσω πολύ περισσότερα.
Κι όποιος αποδειχθεί άφρων κι αχάριστος στα πολλά, θα του τα πάρω όλα...

15 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αν δεν αρχίζεστε να συμμορφώνεστε, θα βαρεθώ να σας συμβουλεύω, και θ’ ανοίξω χοιροστάσιο!

Πάντως, για να μην διαμαρτύρεστε ότι σας έχω φλομώσει στα θεωτικά, σας υπόσχομαι την Κυριακή το βραδάκι, καλά να ’μαστε, θα σας δώσω και μια εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Θα σας πω πώς ξεπέρασαν οι Κουβανοί τη δική τους κρίση πριν από καμιά 15ριά χρόνια!

Nina είπε...

Ξέρω στα σίγουρα 300 ασυνέτιστους κι αχάριστους.Πότε θα τους τα πάρει όλα ο Θεός να τα δώσε σε μας τους μη έχοντες?
Δεν μου άρεσε πολύ η παραβολή.Δηλαδή, να μου λέει ο ΓΑΠ δώσε κι άλλα κι εγώ να κάνω ντουπεκί?Δύσκολο!!!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλημέρα σας, και καλό σ-κ!

Νίνα μου, συμπάθαμε, αλλά ο Θεός δεν είναι κομμουνιστής να τα παίρνει απ’ τους έχοντες και να τα δίνει στους μη έχοντες!
Τα παίρνει απ’ τους κακούς «διαχειριστές» και τα δίνει στους καλούς!
Τουλάχιστον έτσι λέει.

Αυτός που δεν έχει, δεν σημαίνει πως είναι και καλός διαχειριστής.
Γιατί, οι περισσότεροι από μας τους μη έχοντες, ονειρευόμαστε πλούτια για να τα φάμε στις χλιδές και στις πουτάνες!

Άλλη, όμως, είναι η «καλή διαχείριση», κατά την άποψη του Θεού...

Δήμητρα είπε...

Ασκάρ, μου φαίνεται πως μόνο εσύ μπορείς να κηρύττεις εδώ μέσα χωρίς να σε παίρνουν με τις ντομάτες!
Εκεί που πάμε να σε ειρωνευτούμε, πετάς κάτι «πουτάνες» και μας κόβεις τη φόρα...

Την καλημέρα μου

Meropi είπε...

Συμβουλάτορα μας εσύ!!!

Ανώνυμος είπε...

Να προχευχηθούμε όλοι στο Χριστό να μας απαλλάξει από όλους αυτούς που αποφασίζουν για μας.....
Είναι η μόνη μας ελπίδα!!!!

φιλια ρενα

BUTTERFLY είπε...

Αναμφοβολα, η πιο ευφανταστη διηγηση του συγκεκριμενου Ευαγγελικου αποσπασματος! Εισαι πολυ καλο θεολογος και δεν το λεω για το συγκεκριμενο, σε παρακολουθω καιρο, μην κοιτας που δε μιλαω, εχεις δεσει το θειο με το ανθρωπινο πολυ ομορφα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ώστε, Δημητρούλα, περνάει απ΄το μυαλό σας να με γιαουρτώσετε;
Χμμμ... θα το έχω υπόψιν μου.

Μεροπίτσα, βλέπω δεν σηκώνετε κουβέντα!

Ρένα, θα σου πω μια ιστοριούλα απ’ το «Γεροντικό»:
κάποτε, μια πολή την κυβερνούσε ένας αδίστακτος άρχοντας.
Ένας ασκητής έκανε κάθε μέρα την προσευχή του, και ρωτούσε το Θεό για ποιον λόγο δεν τους στέλνει ένα καλύτερο κυβερνήτη.
Με τα πολλά, του εμφανίζεται ένας άγγελος και του λέει:
«τέτοιοι άχρηστοι που είστε, αυτός σας αξίζει! Ο Θεός θα σας έστελνε και χειρότερο, αλλά δεν βρίσκει»...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Χριστίνα, το θείο με το ανθρώπινο δέθηκε απ’ την ημέρα του Ευαγγελισμού!
Άλλο, τώρα, που πολλοί αρνούνται να το καταλάβουν...

Κι έτσι φτάσαμε χριστιανός να σημαίνει τον κομπλεξικό με την ίδια του τη φύση άνθρωπο...

Ασυλλόγιστη είπε...

Ασκαρδαμούλη, θα ερχόμουν αύριο στην εκκλησία αν ήσουν εσύ ιεροκήρυκας κι αν άρχιζε στις 11.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Κατ οίκον μαθήματα εκκλησίας κάνεις;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μ' ΑΡΕΣΕΙΣ βρε... μ' αρέσεις ως ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ, αλλά επειδή είμαι και υποψιασμένη (έτσι μας κατήντησαν βλέπεις και τα 300 "γομάρια") μην και καταλάβω πως πας να μου βγάλεις το ΓΑΠ "λευκή περιστερά"... κρύψου...
;-))))

Καλό σου Φθινόπωρο,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

zoyzoy είπε...

Και μένα δεν μ'αρέσει αυτή τη χρονική περίοδο του Ευαγγελίου που επέλεξες!

Πας θέλεις να πεις να κάνουμε υπομονή να πλερώσουμε τα γ-----τικά τους και μετά θα'ρθει η χρυσή εποχή?

Ξέχασέ το δεν δίνω ευρώ για ευρώ και ας πάω στην κόλαση:))

takis είπε...

Εσύ έχεις δέσει το θείον με την θείαν......

τα αυγά και τα πασχάλια που λένε..
ή επι το λαϊκότερο..
τις βούρτσες με τις λούτσες...

εχεις μάλλον χάσει την επαφή....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σπόρια, εσάς θα σας κεράσουμε και φρέντο-καπουτσίνο πριν τη «μεγάλη έξοδο»!

Γλαρένια, ο Γιώργος κι η κυβέρνησή του αέτυχαν, ως τώρα, να διαχειριστούν την όλη κατάσταση.
Κι εξάντλησαν τα περιθώρια αξιοπιστίας τους, μέσα κι έξω.
Αλλά, δυστυχώς, ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς!

Τάκη και Ζουζού γιατί τόση καχυποψία και προκατάληψη;